Heading

EgyptEdit

Mastaby w Nekropolii w Gizie z Piramidą Khafre’a w tle.

Nekropolia w Gizie w starożytnym Egipcie jest jedną z najstarszych i prawdopodobnie najbardziej znaną nekropolią na świecie, ponieważ Wielka Piramida w Gizie została zaliczona do Siedmiu Cudów Świata Starożytnego. Poza piramidami, które były zarezerwowane do pochówku faraonów, egipskie nekropoli obejmowały mastaby, typowy grobowiec królewski z wczesnego okresu dynastycznego.

EtruriaEdit

Tumuli są umieszczone wzdłuż ulicy w nekropolii Banditaccia w Cerveteri we Włoszech.

Etruskowie wzięli koncepcję „miasta umarłych” całkiem dosłownie. Typowy grób na nekropolii Banditaccia w Cerveteri składa się z tumulusu, który pokrywa jeden lub więcej wykutych w skale podziemnych grobowców. Grobowce te miały wiele komór i były misternie zdobione, jak współczesne domy. Układ tumulusów w siatkę ulic nadał im wygląd podobny do miast żywych. Historyk sztuki Nigel Spivey uważa, że nazwa cmentarz jest nieadekwatna i twierdzi, że tylko termin nekropolia może oddać sprawiedliwość tym wyrafinowanym miejscom pochówku. Etruskie nekropole znajdowały się zwykle na wzgórzach lub zboczach wzgórz.

MycenaeEdit

W okresie mykeńskim poprzedzającym starożytną Grecję, pochówki mogły być dokonywane wewnątrz miasta. W Mykenach, na przykład, grobowce królewskie znajdowały się w obrębie murów miejskich. Zmieniło się to w okresie starożytnej Grecji, kiedy to nekropoli zazwyczaj wyłożone były na drogach poza miastem. W świecie starożytnej Grecji istniał jednak pewien stopień zróżnicowania. Sparta była godna uwagi za kontynuowanie praktyki pochówku w obrębie miasta.

PersjaEdit

Naqsh-e Rustam. Kolejność grobowców w Naqshe-e Rustam, od lewej do prawej to: Darius II, Artaxerxes I, Darius I, Xerxes I.

Naqsh-e Rustam to starożytna nekropolia położona około 12 km (7,5 mi) na północny zachód od Persepolis, w prowincji Fars, Iran. Najstarszy relief w Naqsh-i Rustam datuje się na około 1000 pne. Choć jest poważnie uszkodzony, to przedstawia słaby wizerunek człowieka z niezwykłym nakryciem głowy i uważa się, że jest pochodzenia Elamite. Przedstawienie jest częścią większego obrazu, z którego większość została usunięta na polecenie Bahrama II. Cztery grobowce należące do królów Achemenidów są wykute w skalnej ścianie na znacznej wysokości nad ziemią. Grobowce są znane lokalnie jako „perskie krzyże”, po kształcie fasad grobowców. Później królowie sasanidzcy dodali serię płaskorzeźb skalnych poniżej grobowców.