Związek, który naśladuje naturalnie występujący hormon regulujący apetyt, może pomóc schudnąć osobom, które mają otyłość, ale nie cukrzycę, sugeruje nowe badanie. Badania zostaną przedstawione w niedzielę, 18 marca, na ENDO 2018, 100. dorocznym spotkaniu Endocrine Society w Chicago, Ill.
Związek, semaglutyd, ma strukturę chemiczną, która jest bardzo podobna do hormonu glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1), który reguluje zarówno wydzielanie insuliny, jak i apetyt. W grudniu Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków zatwierdziła zastrzyk Ozempic z semaglutydem jako lek stosowany raz w tygodniu jako uzupełnienie diety i ćwiczeń fizycznych w celu poprawy kontroli glikemii u osób dorosłych z cukrzycą typu 2.
„To randomizowane badanie utraty wagi wywołanej semaglutydem u osób z otyłością, ale bez cukrzycy, wykazało największą redukcję wagi, jaką zaobserwowano do tej pory w przypadku jakiejkolwiek interwencji farmaceutycznej”, powiedział główny autor Patrick M. O’Neil, Ph.D., dyrektor Weight Management Center i profesor psychiatrii i nauk behawioralnych na Medical University of South Carolina w Charleston, S.C.
Nowe badanie objęło 957 uczestników, z których 35 procent stanowili mężczyźni. Wszyscy uczestnicy mieli wskaźnik masy ciała (BMI) wynoszący co najmniej 30, ale nie chorowali na cukrzycę. Zostali oni losowo przydzieleni do siedmiu różnych grup. Pięć grup otrzymało różne dawki semaglutydu (od 0,05 mg do 0,4 mg) we wstrzyknięciu raz dziennie; szósta grupa otrzymała placebo, a siódma grupa otrzymała 3 mg leku przeciwcukrzycowego liraglutyd. Wszyscy uczestnicy otrzymywali comiesięczne porady dotyczące diety i ćwiczeń fizycznych.
Po roku wszyscy uczestnicy otrzymujący semaglutyd stracili znacznie więcej na wadze niż ci otrzymujący placebo. Im wyższą dawkę otrzymywali uczestnicy, tym większa była ich średnia utrata wagi. Uczestnicy, którzy otrzymywali 0,05 mg semaglutydu dziennie, tracili średnio 6,0 procent masy ciała; grupa otrzymująca 0,1 mg traciła średnio 8,6 procent; grupa otrzymująca 0,3 mg traciła średnio 11,2 procent; a osoby otrzymujące dawkę 0,4 mg dziennie traciły średnio 13,8 procent. Osoby otrzymujące liraglutyd straciły średnio 7,8 procent masy ciała, podczas gdy osoby w grupie placebo straciły średnio tylko 2,3 procent.
Sixty five percent of participants who received 0.4 mg of semaglutide per day lost at least 10 percent of their body weight, compared with 10 percent of those in the placebo group and 34 percent of the liraglutide group.
Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi u osób przyjmujących semaglutyd były łagodne/umiarkowane nudności, jak zaobserwowano wcześniej w przypadku agonistów receptora GLP-1.
O’Neil zauważył, że trwają dalsze badania semaglutydu pod kątem otyłości.