Etymologicznie słowo obrzezanie pochodzi od łacińskiego „circumcidere”, co oznacza „ciąć dookoła”. Polega na operacji chirurgicznej, w której napletek (ruchomy fałd skóry, który pokrywa i chroni żołądź ludzkiego penisa), nieosłonięty, jest częściowo lub całkowicie usuwany. Technika stosowana do usuwania jest bardzo powszechna, tylko napletek jest otwierany i oddzielany od żołędzi. Czasami stosuje się znieczulenie w celu zmniejszenia bólu. Jest to jeden z najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych na świecie. Obrzezanie wykonywane jest z trzech podstawowych powodów: religijnego, medycznego i profilaktycznego.
.
Istnieją pewne warunki, których spełnienie może spowodować praktyka obrzezania, Wśród nich są: fimoza, która jest zwężeniem otworu napletkowego, co uniemożliwia retrakcję napletka za żołądź. Obrzezanie w celu leczenia fimozy jest powszechnie wykonywane po ukończeniu trzeciego roku życia, ponieważ w większości przypadków szczelność napletka przed tym wiekiem może ulec zmianie. Po ukończeniu trzeciego roku życia chłopcy sami mogą, poprzez codzienną higienę, a później masturbację, skorygować większość podejrzewanych fimoz.
Cirkumcyzja staje się konieczna, gdy fimoza powoduje dyskomfort, infekcję lub ból; może również wystąpić, gdy wędzidełko penisa jest zbyt krótkie i powoduje ból lub krwawienie podczas erekcji.
Parafimoza jest również powodem do praktyki obrzezania, ten stan występuje, gdy napletek cofnął się siłą, nie może być rozciągnięty z powrotem na żołędzi, pozostając za nim. Zabieg ten wykonywany jest w trybie ambulatoryjnym, u dzieci stosuje się znieczulenie ogólne lub miejscowe (w zależności od przypadku), a u dorosłych znieczulenie miejscowe. Czas trwania operacji wynosi od 15 do 30 minut.
W niektórych kulturach obrzezanie jest częścią rytuału inicjacyjnego, gdzie mężczyźni są obrzezani wkrótce po urodzeniu. Ceremonia ta jest wykonywana w krajach takich jak Afryka, Nowa Gwinea, Australia.
Muzułmanie i Żydzi praktykują obrzezanie niemal obowiązkowo, gdyż dla nich akt ten symbolizuje przymierze Abrahama z Bogiem. Jeśli chodzi o chrześcijaństwo, to zachowuje ono neutralne stanowisko wobec praktyki obrzezania, ponieważ nie zmusza swoich wiernych do jego wykonywania, ale też go nie zabrania.
Muzułmanie i Żydzi praktykują obrzezanie niemal obowiązkowo, ponieważ dla nich ten akt symbolizuje przymierze Abrahama z Bogiem.