Kim jest święty Beda?
Ósmy wiek w historii Anglii jest nam lepiej znany dzięki pismu czcigodnego świętego Bedy. Bedy. Choćby tylko ze względu na wartość jego historii saskiej Anglii, wkład Bedy w świat wiedzy byłby ogromny. Był on uważany za najbardziej wartościowego współczesnego historyka swoich czasów. Jego wkład rozciągał się jednak na wiele innych dziedzin wiedzy – na matematykę, filozofię, muzykę, hagiografię i Pismo Święte. W ten sposób w swoich czasach został uznany za najbardziej uczonego człowieka nie tylko w Anglii, ale w całej Europie. Takie samo uznanie otrzymał od Kościoła, gdy został ogłoszony Doktorem Kościoła przez papieża Leona III w drugiej połowie XVIII wieku. Była to kulminacja czci i szacunku, jakimi darzono go przez tysiąc lat.
Święty Beda wstąpił do klasztoru w Wearmouth w wieku siedmiu lat. Pozostał w Wearmouth przez około rok, aż do czasu założenia drugiego klasztoru. Beda przeniósł się do klasztoru w Jarrow, gdzie spędził resztę życia.
W wieku dziewiętnastu lat otrzymał święcenia diakonatu, co było niezwykłe, ponieważ wiek kanoniczny wynosił dwadzieścia pięć lat. W tym czasie wykazywał już pewne zdolności pedagogiczne i został odpowiedzialny za wychowanie chłopców oblatów i młodszych mnichów. W chwili święceń kapłańskich w 703 roku zajmował się już tym, co miało być jego głównym zainteresowaniem – historią kon- wersji własnego ludu i żywotami świętych wczesnego Kościoła angielskiego.
Tytuł świętości św. Bedy nie wynikał z jakichś nadzwyczajnych czynów, ale z życia ukrytego w klasztorze i całkowicie poświęconego poszukiwaniu prawdy i poznaniu Boga, źródła wszelkiej prawdy i wszelkiej wiedzy. To poszukiwanie nie było dla niego celem samym w sobie, ale środkiem, dzięki któremu mógł zbliżyć się bardziej do Boga i wraz z nim przyprowadzić do Niego innych.
Święty Beda miał 62 lata, gdy zmarł. Figura św. Bedy, która znajduje się w holu naszego centrum parafialnego, przedstawia go w kwiecie wieku. Prawa ręka świętego Bedy jest uniesiona w geście błogosławieństwa – był on kapłanem. Zwój symbolizuje jego działalność literacką. Rękawica reprezentuje jego historyczną uczoność.