Cel Określenie wskaźnika wyleczeń anatomicznych tylnej kolporrhaphy i jej wpływu na jelita i funkcje seksualne od jednego do sześciu lat później.
Projekt Retrospektywne badanie obserwacyjne.
Oddział uroginekologii, St George’s Hospital, Londyn.
Uczestnicy Dwieście trzydzieści jeden kobiet, u których wykonano tylną kolporfafię.
Główne wskaźniki wyników Anatomiczne i objawowe wyleczenie rectocoele.
Metody Dokonano przeglądu kart 231 kobiet, u których wykonano 244 tylne kolporafie w okresie od 1 stycznia 1989 do 4 stycznia 1994 roku. Wywiad przeprowadzono u 117 (74%), a 140 (61%) zbadano. Średni czas obserwacji wynosił 42,5 miesiąca (zakres 11-74).
Wyniki Dwieście dziewięć kobiet miało wcześniejsze lub równoczesne operacje pochwy i/lub szyi pęcherza moczowego, w tym 38 wcześniejszych kolporafii tylnych. Pooperacyjnie objawy wypadania z powodu rectocoele zmniejszyły się (64%vs 31%). Wzrosła liczba zaparć (22%vs 33%), niecałkowitego opróżniania jelit (27%vs 38%), nietrzymania stolca (4%vs 11%) i dysfunkcji seksualnych (18%vs 27%). Osoby z nietrzymaniem stolca częściej miały dwie lub więcej tylnych kolporfafii. Sześćdziesiąt dwa procent badanych odczuwało ogólną poprawę stanu zdrowia po operacji. Dodatkowe objawy pooperacyjne obejmowały: usztywnienie pochwy i/lub krocza (33%), zabrudzenie i/lub niemożność wytarcia się (16%), dygotanie odbytnicy (23%), nietrzymanie stolca (19%) oraz ból odbytnicy i/lub pochwy (22%). Trzydzieści trzy kobiety (24%) miały duże odbytnice, z których siedem nie miało upośledzonego opróżniania jelit.
Wnioski Kolporfafia tylna koryguje wadę pochwy u 76% kobiet. Nie zawsze jednak koryguje i może przyczyniać się do dysfunkcji jelitowych i seksualnych, zwłaszcza u tych, które wymagają wielokrotnych zabiegów. Obecność wady anatomicznej nie oznacza dysfunkcji. Częstość występowania objawów jelitowych sugeruje potrzebę dokładnego wypytania o zwyczaje jelitowe i wybiórczego stosowania badań jelitowych u niektórych kobiet przed zabiegiem operacyjnym.