Święty apostoł Szymon nazywany jest „Zealotem” (Łk 6:15; Dz. Apostolskie 1:13) prawdopodobnie po to, by odróżnić go od Szymona/Piotra. Istnieje jednak hipoteza, że Szymon, wraz z Jakubem Młodszym, Judą Tadeuszem i Judaszem Iskariotą, należał do Zealotów, religijnej sekty „bojowników o wolność”, ostro sprzeciwiających się rzymskiej kontroli nad Judeą. Niektórzy uczeni utrzymują, że Jezus wygłosił pewne zapisane w Biblii, przełomowe zapowiedzi, które łączyły go z członkami ruchu Zealotów. Jeszcze inni przypuszczają, że słowo „zealota” w odniesieniu do Szymona sugeruje jedynie, że był on gorliwym obrońcą wiary.
Według Ewangelii dwunastu apostołów, apokryficznego dzieła z II wieku, Szymon otrzymał powołanie od Jezusa, gdy wraz z wieloma innymi apostołami przebywał nad Jeziorem Galilejskim (Mt 4,18-22).Jednak w innym miejscu Szymon został wymieniony jako przyszły mąż na weselu w Kanie Galilejskiej, w miejscu pierwszego publicznego cudu Jezusa, kiedy to na prośbę Marii, swojej matki, zamienił wodę w wino. W tej instytucji Szymon był tak poruszony tym cudem, że opuścił weselne zabawy i swój dom, by stać się jednym z apostołów Jezusa. Ostatnią wzmiankę o Szymonie znajdujemy w Dziejach Apostolskich, kiedy to po wniebowstąpieniu, wraz z innymi apostołami i matką Jezusa, przybył ponownie do Jerozolimy. (Dzieje Apostolskie 1,13-14)
Święty apostoł jest spokrewniony z Tadeuszem w apokryficznej Pasji Szymona i Judy, która opowiada o ich wspólnej prozelityzacji w Persji. Na Zachodzie obaj są zawsze łączeni w kalendarzu kościelnym i w nabożeństwach w kościołach. Praktyka ormiańska głosi, że wygłaszał on kazania w Armenii razem z Tadeuszem, Bartłomiejem, Andrzejem i Maciejem.
Symon, Zealota, uczeń Jezusa Chrystusa
Nowy Testament niewiele mówi nam o Szymonie, Zealocie, poza tym, że został powołany przez Jezusa na jednego z Dwunastu Uczniów. Łukasz określa go mianem „Zealota”, odnosząc się do jego przynależności do żydowskiej sekty, która domagała się wolności religijnej w obliczu dominacji rzymskiej. Szymon jest również nazywany „Kananejczykiem”, a to również nie odnosi się do miejsca jego pochodzenia, ale do jego gorliwości.
Musiał być żarliwy w swoich przekonaniach, jeden z tych, którzy ciężko pracowali, aby utrzymać swoje idee na wysokim poziomie. Być może miał nadzieję, że Jezus będzie politycznym Zbawicielem, który obali niesprawiedliwe rządy Rzymu.
Jednak Szymon nie próbował uczynić z Jezusa gorliwca, lecz zmienił się w pokornego ucznia Chrystusa.
Jego imię jest ponownie wymieniane, gdy apostołowie oczekują na przyjście Ducha Świętego, co wskazuje na jego niezłomną wierność Chrystusowi i jego pracę z wczesnym Kościołem.
- Późniejsze życie Szymona i charakter jego śmierci są nieznane.
- Symon jest symbolem świętego apostoła Szymona – księgą.
- Święte dni: na Wschodzie: l0 maja; na Zachodzie, z Judą Tadeuszem 28 października.