Heading

Co to jest prawo malejących krańcowych zwrotów?

Prawo malejących krańcowych zwrotów jest teorią w ekonomii, która przewiduje, że po osiągnięciu pewnego optymalnego poziomu wydajności, dodanie dodatkowego czynnika produkcji w rzeczywistości spowoduje mniejszy wzrost produkcji.

Na przykład, fabryka zatrudnia pracowników do wytwarzania swoich produktów i w pewnym momencie firma działa na optymalnym poziomie. Przy wszystkich innych czynnikach produkcji na stałym poziomie, dodanie dodatkowych pracowników poza ten optymalny poziom spowoduje mniej efektywne działania.

Prawo malejących zwrotów jest związane z koncepcją malejącej użyteczności krańcowej. Można je również przeciwstawić korzyściom skali.

Zrozumienie prawa malejących zwrotów krańcowych

Prawo malejących zwrotów krańcowych jest również określane jako „prawo malejących zwrotów”, „zasada malejącej produktywności krańcowej” i „prawo zmiennych proporcji”.” Prawo to potwierdza, że dodanie większej ilości jednego czynnika produkcji, ceteris paribus, nieuchronnie prowadzi do zmniejszenia przyrostu jednostkowych zwrotów. Prawo to nie oznacza, że dodatkowa jednostka zmniejsza całkowitą produkcję, co jest znane jako ujemne zwroty; jednak jest to powszechny rezultat.

Prawo malejących zwrotów jest nie tylko podstawową zasadą ekonomii, ale odgrywa również pierwszoplanową rolę w teorii produkcji. Teoria produkcji to badanie procesu ekonomicznego przekształcania nakładów w wyniki.

Historia prawa malejących zwrotów

Pomysł malejących zwrotów ma powiązania z niektórymi z najwcześniejszych ekonomistów na świecie, w tym Jacques’em Turgotem, Johannem Heinrichem von Thünenem, Thomasem Robertem Malthusem, Davidem Ricardo i Jamesem Andersonem.Pierwsza zarejestrowana wzmianka o malejących zwrotach pochodzi od Turgota w połowie 1700 r.

Klasyczni ekonomiści, tacy jak Ricardo i Malthus, przypisują sukcesywne zmniejszanie się produkcji do spadku jakości wkładu. Ricardo przyczynił się do rozwoju tego prawa, nazywając je „intensywnym marginesem uprawy”. Ricardo był również pierwszym, który pokazał, jak dodatkowa praca i kapitał dodane do stałego kawałka ziemi będą sukcesywnie generować mniejsze wzrosty produkcji.

Malthus wprowadził tę ideę podczas konstruowania swojej teorii populacji. Teoria ta głosi, że populacja rośnie geometrycznie, podczas gdy produkcja żywności wzrasta arytmetycznie, co prowadzi do tego, że populacja przerasta podaż żywności. Pomysły Malthusa dotyczące ograniczonej produkcji żywności wynikają z malejących zysków.

Ekonomiści neoklasyczni postulują, że każda „jednostka” pracy jest dokładnie taka sama, a malejące zwroty są spowodowane zaburzeniem całego procesu produkcji, ponieważ dodatkowe jednostki pracy są dodawane do ustalonej ilości kapitału.

Zmniejszające się zwroty krańcowe vs. Zwroty do skali

Zmniejszające się zwroty krańcowe są efektem zwiększania nakładów w krótkim okresie, podczas gdy przynajmniej jedna zmienna produkcji jest utrzymywana na stałym poziomie, taka jak praca lub kapitał. Z drugiej strony, korzyści skali są efektem zwiększania nakładów na wszystkie zmienne produkcji w długim okresie. Zjawisko to określa się mianem korzyści skali.

Na przykład załóżmy, że istnieje producent, który jest w stanie podwoić swój całkowity nakład, ale uzyskuje tylko 60% wzrostu całkowitej produkcji; jest to przykład malejących zwrotów skali. Teraz, jeśli ten sam producent podwoi swoją całkowitą produkcję, to osiągnie stałe korzyści skali, gdzie wzrost produkcji jest proporcjonalny do wzrostu nakładów produkcyjnych. Jednakże korzyści skali wystąpią, gdy procentowy wzrost produkcji jest wyższy niż procentowy wzrost nakładów (tak więc podwajając nakłady, produkcja wzrasta trzykrotnie).