477 Harrison Ave., LLC v. Jace Boston, LLC, 483 Mass. 514 (2019)
Kroki w ramach stosowanych do podjęcia decyzji, czy sprawa powinna zostać odrzucona na mocy prawa anty-SLAPP, muszą być stosowane kolejno.
Baker v. Parsons, 434 Mass. 543, 750 NE2d 959 (2001)
Po raz pierwszy SJC zdecydował, że strona nie wnosząca pozwu musi wykazać za pomocą przeważającego dowodu, że działania petycyjne strony wnoszącej pozew są pozbawione jakiegokolwiek wsparcia faktycznego lub jakiejkolwiek możliwej do podważenia podstawy prawnej.
Blanchard v. Steward Carney Hospital, Inc. (Blanchard I), 477 Mass. 141 (2017)
Komunikacja przez prezesa szpitala do gazety była „działalnością petycyjną, gdzie oświadczenia uczciwie można powiedzieć, że były ściśle i racjonalnie związane z toczącym się wówczas dochodzeniem Departamentu Zdrowia Psychicznego (departament) i w dalszej części celu petycji szpitala….Jednakże wiadomość przesłana pocztą elektroniczną przez prezesa szpitala do wszystkich pracowników szpitala dotycząca rozwiązania stosunku pracy pielęgniarek nie stanowiła działalności petycyjnej, ponieważ nie wykazano, że wiadomość dotarła do departamentu lub istniało uzasadnione prawdopodobieństwo, że tak się stanie, i nic w treści samej wiadomości nie sugerowało, że miała ona na celu wywarcie wpływu na departament.”
Blanchard v. Steward Carney Hospital, Inc. (Blanchard II), 483 Mass. 200 (2019)
„Sędzia mógł stwierdzić z należytą pewnością, że roszczenie powodów było colorable i że nie zostało wniesione przede wszystkim w celu schłodzenia uzasadnionego korzystania przez pozwanych z ich prawa do petycji (tj. roszczenie nie było odwetowe).”
Duracraft Corp. v. Holmes Products Corp., 427 Mass. 156, 691 NE2d 935 (1998)
To była pierwsza decyzja na poziomie apelacji w Massachusetts, która dotyczyła treści statutu anty-SLAPP. Sąd potwierdził, że statut anty-SLAPP może być użyty do ochrony działań petycyjnych, które nie dotyczą spraw będących przedmiotem publicznego zainteresowania.
Duracraft Corp. v. Holmes Products Corp., 42 Mass. App. Ct. 572, 678 NE2d 1196 (1997)
Stwierdzono, że po wniesieniu przez stronę pozwu na podstawie statutu anty-SLAPP, ciężar przechodzi na stronę nieporuszającą się, aby wykazać, że roszczenie strony poruszającej się nie ma podstaw ani faktycznych ani prawnych, a roszczenie strony poruszającej się rzeczywiście zraniło stronę nieporuszającą się.
Fabre v. Walton, 436 Mass. 517, 781 NE2d 780 (2002)
Walton uzyskał, a następnie przedłużył zakaz zbliżania się do Fabre’a na podstawie 209A. Fabre wniósł pozew, twierdząc, że Walton uzyskał nakaz w celu nękania go, a nie został wykorzystany. Walton wniósł o oddalenie pozwu. Powołując się na ustawę Anti-SLAPP (c.231 sec.59H), SJC orzekł, że pozew Fabre’a nie będzie mógł być kontynuowany bez „istotnej podstawy”, że roszczenie dotyczące przemocy domowej było „pozbawione jakiegokolwiek rozsądnego oparcia w faktach” oraz że skoro nakaz został przedłużony, roszczenie musiało mieć jakieś oparcie w faktach. Wyjaśniając kwestię proceduralną, sąd zdecydował również, że pozwani w takich pozwach mają prawo do wniesienia odwołania wstępnego do Sądu Apelacyjnego, „niezależnie od sądu, w którym wniesiono pozew SLAPP.”
Fustulo v. Hollander, 455 Mass. 861 (2010)
Reporter gazety piszący artykuły na temat pewnej kwestii nie jest „stroną poszukującą jakiegoś zadośćuczynienia od rządu”, a zatem nie korzysta z „prawa petycji” w rozumieniu statutu anty SLAPP.
Kobrin v. Gastfriend, 443 Mass. 327, 821 NE2d 60 (2005)
Sąd orzekł, że statut Anti-SLAPP nie chroni lekarza przed odpowiedzialnością za oświadczenia, które złożył na temat psychiatry w swoim oświadczeniu jako świadek-ekspert w imieniu Mass. Board of Registration in Medicine.
McLarnon v. Jokisch, 431 Mass. 343, 727 NE2d 813 (2000)
Anti-SLAPP statute was found to be applicable to a civil action alleging a violation of civil rights, malicious prosecution, alienation of affection, and intentional infliction of emotional distress arising out of protective orders against the plaintiff.
Office One, Inc. v. Lopez, 437 Mass. 113, 769 NE2d 749 (2002)
Sąd uznał, że komunikacja syndyka kondominium z Federalną Korporacją Ubezpieczeń Depozytów (FDIC) stanowiła działalność petycyjną, która była chroniona na mocy statutu Anti-SLAPP. W rezultacie, przyznanie przez sąd niższej instancji specjalnego wniosku pozwanych o oddalenie i przyznanie honorariów adwokackich na podstawie przepisów Anti-SLAPP zostały potwierdzone.
Reichenbach v. Haydock, 92 Mass. App. Ct. 567 (2017)
Wyjaśnia dogłębnie analizę Blanchard, gdy część roszczenia opiera się na działalności petycyjnej. „’hen ascertaining whether petitioning activity is the sole basis of a claim, the structure of the nonmoving party’s complaint ordinarily cannot be dispositive of the matter' because, were the opposite rule to apply, plaints could easily avoid the consequences of the anti-SLAPP statute by 'combining into a single count claims that are based on both petitioning and non-petitioning activities.'”
Stuborn Limited Partnership, et al. v. Bernstein, 245 F.Supp.2d 312 (D. Mass., 2003)
Statut anty-SLAPP został uznany za stanową zasadę proceduralną, która nie miała zastosowania w sądzie federalnym
Vittands v. Sudduth, 49 Mass. App. Ct. 401, 730 NE2d 325 (2000)
„Strategiczne pozwy przeciwko uczestnictwu publicznemu” są zdefiniowane jako bezpodstawne pozwy, które wykorzystują postępowanie sądowe do zastraszania przeciwników w korzystaniu z prawa do składania petycji i prawa do wypowiedzi.