Oszacowaliśmy przeżywalność pierwotnego raka ucha środkowego i opracowaliśmy modele prognostyczne do przewidywania 5-letniego OS i CSS przy użyciu zbioru danych SEER. Proste nomogramy zostały skonstruowane w oparciu o model prognostyczny, który obejmował pięć zmiennych dostępnych z rejestru nowotworów lub rutynowej praktyki klinicznej.
Indywidualne oszacowanie prawdopodobieństwa przeżycia dla chorych na raka jest przydatne w wyborze leczenia i doradztwie klinicznym. Indywidualna wartość predykcyjna rokowania może być również wykorzystana do identyfikacji i stratyfikacji pacjentów do badań klinicznych. Nomogram oparty na modelu statystycznym dostarcza klinicystom i pacjentom praktycznego narzędzia do predykcji prognostycznej. Opracowano wiele ważnych modeli prognostycznych i nomogramów, które są obecnie stosowane w przypadku raka prostaty, trzustki, piersi, tarczycy i innych nowotworów. Według naszej wiedzy, niniejszy nomogram jest pierwszym, który wykorzystuje bazę danych SEER do przewidywania rokowania w raku ucha środkowego.
Ze względu na rzadkość występowania raka ucha środkowego, ocena rokowania może stanowić wyzwanie. W większości piśmiennictwa opisywano wyniki łączące nowotwory złośliwe przewodu słuchowego zewnętrznego z pierwotnymi nowotworami ucha środkowego. Jak dotąd, rak ucha środkowego jako podgrupa nowotworów złośliwych kości skroniowej nie został dobrze zbadany. Co więcej, większość opublikowanych prac dotyczących kości skroniowej pochodzi z doświadczeń pojedynczych ośrodków, a ich wyniki są niejednorodne. Ze względu na krótki okres obserwacji oraz rzadkie przypadki i zdarzenia, doniesienia z pojedynczego ośrodka często nie mają wystarczającej mocy, aby zidentyfikować prawdziwe czynniki prognostyczne. Badania populacyjne mogą dostarczyć bardziej wiarygodnych analiz, a ich wyniki mogą mieć bardziej ogólne zastosowanie. Dane SEER są potężnym narzędziem do badania czynników prognostycznych, szczególnie w przypadku nietypowych i rzadkich nowotworów.
Prostota naszego modelu prognostycznego jest również jego mocną stroną. W praktyce klinicznej złożone modele mogą nie być dobrze akceptowane i wdrażane. Nasz nomogram opiera się na kilku predyktorach, które są dostępne w rutynowej pracy klinicznej. Dlatego uważamy, że może on być łatwo stosowany przez klinicystów w celu dokładnego oszacowania indywidualnego rokowania.
Richard po raz pierwszy opisał rokowanie w raku ucha środkowego, wykorzystując bazę danych SEER, przedstawiając 5-letnie OS w zależności od stadium, histologii i leczenia pacjentów zdiagnozowanych w latach 1973-2004. Jednak w badaniu Richarda przeprowadzono tylko analizę jednoczynnikową. W tym artykule uaktualniliśmy ich wyniki do 2011 roku i dodaliśmy modele wielowariantowe oraz nomogramy w celu przewidywania OS i CSS.
Stopień zaawansowania okazał się niezależnym czynnikiem prognostycznym całkowitego przeżycia, przy czym chorzy w stadium miejscowym mieli lepsze przeżycie niż chorzy w stadium regionalnym i odległym. Nie używaliśmy systemu inscenizacji obecnie stosowanego w nowotworach złośliwych kości skroniowej, takich jak system inscenizacji Pittsburgh, który zapewnia kompleksowy sposób oceny guzów kości skroniowej zgodnie z obrazowaniem i przedoperacyjnymi informacjami klinicznymi. System stagingowy Pittsburgha jest oparty na nowotworach złośliwych przewodu słuchowego zewnętrznego i dlatego nie był odpowiedni do stagingowania nowotworów w tym badaniu. Stell i McCormick zaproponowali w 1985 roku system stagingowy, który może być stosowany do stagingowania zarówno nowotworów przewodu słuchowego zewnętrznego, jak i ucha środkowego. Niemniej jednak, ze względu na ograniczony zbiór danych SEER, system ten nie mógł być zastosowany w tym badaniu.
Sekcja chirurgiczna, której celem jest uzyskanie ujemnego marginesu i zmniejszenie zachorowalności lub śmiertelności, jest uważana za standard postępowania w przypadku raka ucha środkowego. Przyjmuje się, że wszyscy pacjenci, którzy są w stanie tolerować operację, powinni być leczeni chirurgicznie, z wyjątkiem tych, u których rozpoznano histiocytozę X, która jest leczona głównie wyłącznie radioterapią lub chemioterapią adiuwantową. Podejścia chirurgiczne stosowane w praktyce klinicznej obejmują miejscową resekcję kanału, resekcję rękawową, resekcję en bloc przewodu słuchowego zewnętrznego, boczną resekcję kości skroniowej, subtotalną resekcję kości skroniowej i całkowitą resekcję kości skroniowej . To, czy radykalna operacja jest konieczna, pozostaje przedmiotem dyskusji. Niestety, SEER nie dostarcza danych dotyczących szczegółowego podejścia chirurgicznego i stanu marginesów. Dalsza ocena postępowania chirurgicznego w raku ucha środkowego wymaga innych kohort lub serii.
Radioterapia jest zalecana raczej jako uzupełnienie leczenia chirurgicznego lub w celach paliatywnych, a nie jako metoda leczenia. Wskazaniami do pooperacyjnej radioterapii są guzy w stadium T2 i wyższym, guzy nawrotowe, dodatnie marginesy, rozsiew okołozabiegowy, dodatnie węzły chłonne lub rozsiew pozabiegowy. Skuteczność radioterapii adjuwantowej pozostaje kontrowersyjna. Niektóre badania wykazały poprawę w zakresie przeżycia i kontroli miejscowej u chorych z dodatnimi marginesami chirurgicznymi, u których zastosowano radioterapię adiuwantową w porównaniu z chorymi, u których wykonano tylko zabieg operacyjny. Z kolei inni autorzy stwierdzili, że dodatni margines chirurgiczny jest główną przyczyną nawrotu, a radioterapia adiuwantowa nie ma większego wpływu na przeżycie. Wyniki naszego badania sugerują, że radioterapia może być niekorzystnym czynnikiem prognostycznym dla przeżycia. Pacjenci, którzy otrzymali radioterapię, prawdopodobnie mieli nieoperacyjną chorobę, chorobę współistniejącą lub pozytywny margines chirurgiczny; w związku z tym ich rokowanie było gorsze. Ponieważ badanie to było ograniczone do czynników predykcyjnych dostępnych w bazie danych SEER, czynniki te nie mogły być dostosowane w obecnym modelu. Nowe źródła danych, które uwzględniają bardziej szczegółowy zakres choroby lub stadium zaawansowania, będą ważne dla rozwiązania tego problemu. Ponadto, ze względu na brak danych dotyczących nawrotu miejscowego, korzyść w zakresie przeżycia wynikająca z adiuwantowej radioterapii w celu kontroli loko-regionalnej mogła zostać przeoczona.
Istnieje kilka ograniczeń tego badania. Po pierwsze, niektóre czynniki wpływające na przeżycie nie zostały uwzględnione w naszych modelach. Na przykład, wydaje się, że dodatnie marginesy i zajęcie promontorium lub nerwu twarzowego są negatywnymi markerami prognostycznymi. Jednak te informacje chirurgiczne nie mogą być znalezione w rejestrze SEER. Ponadto, dane dotyczące chemioterapii nie mogą być uzyskane z publicznej bazy danych SEER. Po drugie, pacjenci byli zapisywani do bazy danych przez trzy dekady. Dlatego możliwe jest, że ulepszenia w obrazowaniu wielopłaszczyznowym, radioterapii z modulacją intensywności (IMRT) i chemioterapii, wraz z postępem w technikach chirurgicznych podstawy czaszki, połączyły się w celu poprawy ogólnego przeżycia. Nie użyliśmy pełnego modelu do zbudowania nomogramu, który został skorygowany o rok rozpoznania. Po wyborze modelu, rok rozpoznania wykazał drop outs. Dlatego nasze ostateczne modele i nomogramy mogą mieć niskie oszacowanie prawdopodobieństwa przeżycia. Chociaż to niskie oszacowanie rokowania może istnieć, nie było ono poważne, ponieważ ponad 60% pacjentów w badanej kohorcie zapisało się po 2000 roku. Wreszcie, ze względu na stosunkowo niewielką liczebność próby, w modelu zastosowaliśmy walidację wewnętrzną. Badanie pozornej dokładności modelu wielozmiennego przy użyciu zestawu danych szkoleniowych powoduje optymistycznie tendencyjne wyniki, a potencjał optymizmu w wydajności modelu wzrasta, gdy liczba zdarzeń maleje, a liczba kandydatów na predyktory wzrasta. W tym przypadku zastosowaliśmy technikę bootstrappingu, aby uzyskać niemal bezstronną wewnętrzną ocenę dokładności. Jednakże, nie wystarczy zademonstrować dobrą wydajność modelu tylko na zbiorze danych rozwojowych, nawet po korektach wynikających z bootstrappingu, nadal potrzebna jest walidacja zewnętrzna, aby potwierdzić, czy nasze nomogramy mogą być uogólnione na nową populację pacjentów. Pomimo swoich ograniczeń, SEER nadal stanowi największą dostępną kohortę pacjentów z rakiem ucha środkowego, która jest cennym źródłem dla dostarczania wiarygodnych porównań statystycznych i budowania modeli predykcyjnych dla tej rzadkiej zmiany.