Przetoka zębowa (zwana również parulisem lub czyrakiem dziąsłowym) tworzy się w odpowiedzi na zakażenie u podstawy korzenia zęba (zwanego wierzchołkiem). Mogą one również powstawać w reakcji na ropień, torbiel lub inny stan zapalny w obrębie jamy ustnej. Przetoki to w istocie kanały, które tworzą się w kości i/lub tkance miękkiej, aby umożliwić infekcji drogę odpływu. Zazwyczaj występują one na dziąsłach lub na dnie jamy ustnej, ale niekoniecznie w pobliżu źródła zakażenia. Często przetoki, zanim dotrą do powierzchni skóry w celu odprowadzenia zakażenia, pokonują bardzo pośrednie drogi. Przetoka (parulis) jest określeniem miejsca, w którym przetoka dociera do powierzchni skóry, objawiając się jako mała krostka na dziąśle lub podniebieniu (lub, rzadziej, na skórze twarzy lub szyi). Przetoka zwykle pęka, tworząc otwór. Ta mała rana może się zagoić i powracać od czasu do czasu.
Otwory mogą być trudne do wykrycia. Nie są one widoczne na zdjęciu rentgenowskim i nie zawsze docierają do powierzchni, aby spłynąć przez parulis lub wrzód na dziąśle. Ponadto, mogą być zupełnie niebolesne, lub mogą powodować niewielki ból tuż przed drenażem. Może to stanowić problem, ponieważ jeśli przetoki nie zostaną wykryte przez dłuższy czas, może dojść do trwałego zakażenia.
* Leczenie długotrwałych przetok za pomocą zabiegu chirurgicznego lub kauteryzacji w celu usunięcia zakażenia w obrębie parulis.