Heading

Coelomates to zwierzęta, które mają wewnętrzne jamy ciała, lub coeloms. Ludzie są koelomaty, ponieważ mamy jamę brzuszną zawierającą narządy trawienne, niektóre z narządów wydalniczych i rozrodczych oraz jamę klatki piersiowej, która zawiera serce i płuca, Koelomaty tworzą również różne szkielety wewnętrzne i zewnętrzne. Szkielety zewnętrzne i koelomy pojawiły się w czasach kambru i ordowiku.

Szkielety te oferują kilka korzyści dla ich producentów:

1. Wydzielanie mineralnej skorupy, która pozwalała zwierzęciu używać skorupy jako magazynu minerałów.

2. Ochrona przed wysychaniem w strefie międzypływowej podczas niskich pływów.

3. Ochrona przed drapieżnikami.

4. Miejsca do zakotwiczenia przyczepów mięśniowych, oferujące nowe wzorce lokomocji i zwiększoną siłę.

Protostomy (mięczaki, obunogi i stawonogi) – rozwijają się tak, że pierwszym otworem w zarodku jest otwór gębowy (protostom = pierwsze usta). Protostomy są dwustronnie symetryczne, mają trzy warstwy zarodkowe, organiczny poziom organizacji, plan ciała „rurka w rurce” i prawdziwą ślimakową jamę ciała.

Ceelom, jama ciała między przewodem pokarmowym a ścianą ciała całkowicie wyścielona mezodermą pozwala układowi pokarmowemu i ścianie ciała poruszać się niezależnie. Z tego powodu narządy wewnętrzne mogą być bardziej złożone. Płyn koelomiczny wspomaga oddychanie i krążenie poprzez dyfuzję składników odżywczych, a wydalanie poprzez gromadzenie odpadów.

Płyn ten funkcjonuje w miejsce kilku układów narządów u zwierząt wyższych. Koelomia może służyć jako miejsce przechowywania jaj i plemników, ułatwiając rozwój tych gamet w organizmie zwierzęcia. Płyn koelomijny chroni narządy wewnętrzne i służy również jako szkielet hydrostatyczny. Protostomy rozwijają swój zarodek przez spiralne rozszczepienie.

Deuterostomy (na przykładzie szkarłupni i strunowców) rozwijają najpierw odbyt, a następnie jamę gębową na drugim końcu zarodka.

Deuterostomy to zwierzęta koelomate posiadające te cechy embriologiczne:

i. Rozszczepienie promieniste w podziale komórek embrionalnych- komórki córki siedzą na wierzchu poprzednich komórek.

ii. Los komórek jest nieokreślony; jeśli komórki embrionalne zostaną rozdzielone, każda z nich rozwija się w kompletny organizm.

iii. Blastopor jest związany z odbytem, a drugi otwór zarodkowy jest związany z jamą ustną.

Phylum Echinodermata:

Istnieje 6000 gatunków szkarłupni; wszystkie wymarłe gatunki są morskie. Phylum Echinodermata zawiera jeżowce, gwiazdy morskie, ogórki morskie i rozgwiazdy. Większość dorosłych ma symetrię promienistą, podczas gdy ich larwy są dwustronnie symetryczne.

Szkarłupnie mają endoszkielet składający się z wapiennych płyt noszących kolce. Symetria promienista wydaje się być zaletą dla szkarłupni żyjących głównie na dnie, które w ten sposób mogą żywić się w każdym kierunku. Dorosłe szkarłupnie nie mają mózgu. Członkowie tego azylu mają wodny system naczyniowy, który zasila ich mnogość rurkowatych stóp.

Istnieje kilka taksonomicznych klas szkarłupni o różnym stopniu znajomości dla ogółu społeczeństwa.

Należą do nich:

i. Klasa Crinoidea:

Klasa Crinoidea obejmuje około 600 gatunków krynoidów, morskich „lilii” z łodygami i ruchliwych gwiazdek z piór. Ich rozgałęzione ramiona służą do filtrowania pokarmu i nadają zwierzętom wygląd przypominający kwiaty lub rośliny (stąd określenie lilia morska). Łodygi krynoidów i głowy blastoidów są powszechnymi skamieniałościami w niektórych częściach Ameryki Północnej.

ii. Klasa Holothuroidea:

Klasa Holothuroidea liczy 1500 gatunków ogórków morskich. Holothuroidea mają długie, skórzaste ciało i odżywiają się za pomocą macek umieszczonych wokół ust.

iii. Klasa Echinoidea:

Naukowcy ogólnie umieszczają około 950 gatunków jeżowców i sand dollars w klasie Echinoidea. Zarówno jeżowce jak i piaskowce mają kolce, których używają do poruszania się, obrony i zakopywania się. Jeżowce mają długie, tępe kolce. Piaskowe dolary są spłaszczone z pięcioczęściowym kwiatowym wzorem porów dla projekcji skóry.

iv. Klasa Ophiuroidea:

Klasa Ophiuroidea składa się z około 2,000 gatunków kruchych gwiazd. Gwiazdy kruche mają centralny dysk, od którego odchodzą długie, elastyczne ramiona. Te długie ramiona pozwalają im na szybkie poruszanie się.

v. Klasa Asteroidea:

Klasa Asteroidea zawiera około 1500 gatunków gwiazd morskich (powszechnie znanych jako rozgwiazdy). Większość rozgwiazd ma dorso-centralnie spłaszczone ciało. Rozgwiazdy mają centralny dysk, do którego przymocowanych jest pięć, lub wielokrotność pięciu, mocnych ramion. Rozgwiazdy morskie są powszechne wzdłuż skalistych wybrzeży, gdzie żywią się małżami, ostrygami i innymi małżami.

Pięciopromieniste ciało ma ustną (usta) i brzuszną (górną) stronę. Spines projektu z endoskeletal płyty przez cienką skórę właściwą. Szczypce jak pedicellarie utrzymują powierzchnię wolną od cząstek. Wymiana gazowa jest prowadzona przez skrzela skórne. Na powierzchni jamy ustnej każde ramię ma rowek wyłożony rurkowatymi stopami.

Gwiazda morska odżywia się przez rozszerzenie żołądka. Umieszcza się nad małżą i przyczepia nóżki do każdej strony muszli. Pracując stopami rurowymi w zmienny sposób, otwiera muszlę. Tylko mały pęknięcie jest potrzebne, aby wstawić jego sercowy żołądek do zdobyczy. Enzymy żołądkowe rozpoczynają trawienie małży, ponieważ próbuje ona zamknąć swoją skorupę.

Częściowo strawione jedzenie jest następnie zabierane do żołądka odźwiernikowego w celu całkowitego strawienia. Krótkie jelito otwiera się przy odbycie po stronie aboralnej. Każde ramię ma dobrze rozwiniętą koelomę zawierającą parę gruczołów trawiennych i męskie lub żeńskie gonady. Układ nerwowy to centralny pierścień z nerwami promieniowymi w każdym ramieniu. Na końcu każdego ramienia znajduje się światłoczuły gałka oczna, ułatwiająca skoordynowane, ale powolne reakcje.

Lokomoc zależy od wodnego systemu naczyniowego. Woda dostaje się po stronie brzusznej przez płytkę sitową, która jest również znana jako madreporit. Woda przechodzi przez kanał kamienny do kanału pierścieniowego i do kanałów promieniowych w każdym ramieniu.

Kanały promieniste przechodzą w kanały boczne, które przechodzą do stóp rurowych, z których każda ma ampułkę. Skurcz ampulli zmusza wodę do wnikania do stopy rurki, rozszerzając ją; kiedy stopa dotyka powierzchni, środek wycofuje się, tworząc ssanie i przylegając do powierzchni.

Szkarłupnie nie mają złożonych układów oddechowego, wydalniczego i krążenia. Płyny w jamie koelomicznej pełnią funkcję dyfuzji substancji i gazów. Wymiana gazowa zachodzi przez skrzela skórne i stopy rurkowe. Odpady azotowe dyfundują przez płyn koelomijny i przez ścianę ciała. Cylindry na otrzewnej wyściełającej koelomę utrzymują płyn koelomiczny w ruchu.

Gwiazdy morskie rozmnażają się zarówno płciowo, jak i bezpłciowo. Jeśli ciało ulegnie fragmentacji, każdy fragment może zregenerować całe zwierzę. Gwiazdy morskie składają ikrę i jednocześnie uwalniają jaja lub plemniki. Dwustronne larwy przechodzą metamorfozę, aby stać się promieniście symetrycznym osobnikiem dorosłym.

Phylum Hemichordata:

Do Phylum Hemichordata zalicza się około 90 gatunków robaków żołędziowych. Niektóre robaki żołędziowe żyjące na błotnistych równinach pływowych mają wyrostek sutkowaty, kołnierz i tułów. Grzbietowy przewód nerwowy w obroży i tułowiu przypomina przewód nerwowy strunowców. W gardle poniżej kołnierza znajdują się szczeliny skrzelowe. Larwa hemichordates przypomina larwę szkarłupni.

Fakty te powodują, że niektórzy naukowcy uważają, że szkarłupnie i hemichordates mają wspólnego przodka i że hemichordates i chordates są spokrewnione przez wspólnego przodka.

Hemichordates są klasyfikowane w trzech klasach, dwie z żywymi członkami, jeden składający się tylko z form kopalnych. Enteropneusta obejmuje robaki żołędziowe; Pterobranchia obejmuje 20 gatunków kolonijnych robaków zamieszkujących dno. Kopalna (wymarła) grupa, Graptolithina (graptolity), są powszechne skamieniałości w ordowiku i sylurze. Zostały one niedawno umieszczone w tym azylu.

Phylum Chordata:

Phylum Chordata obejmuje około 45 000 gatunków, które zajmują prawie wszystkie środowiska.

Wszystkie chordaty w pewnym okresie swojego życia mają:

I. Notochord- grzbietowy pręt nośny położony grzbietowo tuż poniżej rdzenia nerwowego; zapewnia wsparcie i jest zastępowany przez kręgosłup u kręgowców.

II. Rdzeń nerwowy wydrążony grzbietowo – kanał wypełniony płynem; rdzeń kręgowy jest chroniony przez kręgi.

III. Pęcherzyki skrzelowe – otwory, które służą do odżywiania, wymiany gazowej lub obu tych funkcji.

Te cechy są widoczne tylko podczas rozwoju embrionalnego u większości kręgowców. Nie wszystkie chrzęstnoszkieletowe są kręgowcami. W larwach bezkręgowców, ryb i płazów worki skrzelowe gardła stają się funkcjonującymi skrzelami.

Kręgowce lądowe mają woreczki zmodyfikowane do różnych celów; u ludzi pierwsze woreczki stają się przewodami słuchowymi, drugie migdałkami, a trzecia i czwarta para – grasicą i gruczołami przytarczycznymi.

Większość chordates ma wewnętrzny szkielet, przeciwko któremu pracują mięśnie. Większość ma ogon postaneksowy, który wystaje poza odbyt; u niektórych (jak u ludzi) może on występować tylko u embrionów.

Ewolucyjne pochodzenie chordates pozostaje tajemnicą, choć biochemia i embriologia porównawcza wskazuje, że szkarłupnie i chordates mają wspólnego przodka. Chociaż skąpe, skamieniałe znaleziska z kambru sugerują, że chordaty były obecne w osadach łupków z Burgess.

Chordaty bezkręgowe:

Nie wszystkie chordaty są kręgowcami. Niektóre chordaty to bezkręgowce, którym brakuje kręgosłupa. U tych bezkręgowców notochord utrzymuje się i nigdy nie jest zastępowany przez kręgosłup.

i. Subphylum Urochordata:

Podtyp Urochordata zawiera 1250 gatunków osłonic, które mają szczeliny skrzelowe. Dorosłe osobniki mają ciało składające się z zewnętrznej tuniki z okalającym i okalającym syfonem. Kiedy są zaburzone, osłonice mają tendencję do wyrzucania wody. Woda dostaje się do gardła i wypływa przez liczne szczeliny skrzelowe, jedyną cechę strunowców, która pozostaje u dorosłych.

Mikroskopijne cząsteczki przylegają do śluzowej wydzieliny w gardle i są zjadane. Larwy są obustronnie symetryczne i mają trzy cechy charakterystyczne dla strunowców. Larwa tuńczyka metamorfozuje w osiadłego osobnika dorosłego. Bicie licznych rzęsek wyściełających wnętrze gardła tworzy prąd, który porusza wodę przez osłonicę.

Some sugerują, że larwy stały się dojrzałe płciowo bez rozwijania cech tuńczyka; w ten sposób larwa urochordate była przodkiem kręgowców; lub larwa cephalochordate mogła być przodkiem kręgowców.

ii. Subphylum Cephalochordata:

Lancetniki mają trzy cechy chordatowe. 23 gatunki lancetników należą do rodzaju Branchiostoma w podtypu Cephalochordata. Ich wydłużone, lancetowate ciało przypomina lancetę, obosieczny nóż chirurgiczny. Zamieszkują płytkie wody przybrzeżne; leżą częściowo zagrzebane w piaszczystym podłożu i żywią się filtrem.

Lancele żywią się mikroskopijnymi cząstkami filtrowanymi ze stałego strumienia wody, który wpływa do jamy gębowej i wypływa przez szczeliny skrzelowe do przedsionka, który otwiera się w atrioporze. Lancelets zachować trzy cechy chordate jako dorosły. Notochord rozciąga się od głowy do ogona, stąd nazwa „Cephalochordata”. Lancetniki mają segmentowane mięśnie, a ich grzbietowy pusty przewód nerwowy ma okresowe odgałęzienia.

Kręgowce Chordates:

Kręgowce obejmują dużą grupę chordates, i są podzielone na siedem klas (3 klasy ryb, płazów, gadów, ptaków i ssaków). Kręgowce mają szkielet wewnętrzny zbudowany z chrząstek lub kości, z kręgami otaczającymi grzbietowy rdzeń nerwowy.

Podsubfylum Vertebrata:

Podtyp Vertebrata składa się z około 43 700 gatunków zwierząt posiadających kręgosłup. Kręgowce wykazują wszystkie trzy cechy akordów w pewnym momencie swojego życia. Zarodkowy notochord jest zastępowany przez kręgosłup u dorosłego człowieka. Kręgosłup składa się z poszczególnych twardych segmentów (kręgów) otaczających grzbietowy, pusty rdzeń nerwowy.

Rdzeń nerwowy jest jedyną cechą chordatową obecną w fazie dorosłej u wszystkich kręgowców. Kręgosłup, część elastycznego, ale mocnego endoszkieletu, jest dowodem na to, że kręgowce są segmentowane. Szkielet kręgowców to żywa tkanka (chrząstka lub kość), która rośnie wraz ze wzrostem zwierzęcia.

Szkielet wewnętrzny i mięśnie tworzą system narządów (system mięśniowo-szkieletowy), który pozwala na szybki i skuteczny ruch. Płetwy piersiowe i miednicowe u ryb przekształciły się w połączone ze sobą wyrostki, które umożliwiły kręgowcom poruszanie się na lądzie. Czaszka, najbardziej wysunięty do przodu element głównej osi endoszkieletu kręgowców, stanowi osłonę mózgu.

Wysokiemu stopniowi cefalizacji u kręgowców towarzyszą złożone narządy zmysłów skupione w okolicy głowy. Oczy rozwinęły się jako wyrostki mózgu. Uszy były urządzeniami równowagi u kręgowców wodnych, które u kręgowców lądowych funkcjonują jako odbiorniki fal dźwiękowych.

Kręgowce mają kompletny układ pokarmowy i dużą ślimakowatość. Ich układ krwionośny jest zamknięty, z pigmentami oddechowymi zawartymi w naczyniach krwionośnych. Wymiana gazowa jest skutecznie realizowana przez skrzela, płuca, a w kilku przypadkach przez wilgotną skórę. Nerki są wydajne w wydalaniu odpadów azotowych i regulacji wody. Rozmnażanie jest zwykle płciowe z oddzielnymi płciami.