Język
Zaburzenia językowe, zgodnie z definicją DSM-5, charakteryzują się „trwałymi trudnościami w nabywaniu i używaniu języka w różnych modalnościach (tj. mówionego, pisanego, języka migowego lub innego) z powodu deficytów w rozumieniu lub produkcji”. Deficyty te obejmują ograniczony zasób słownictwa, ograniczoną zdolność do tworzenia zdań i ograniczoną zdolność do używania języka do komunikowania się w stosunku do tego, co jest oczekiwane dla danego wieku.
Społeczne (pragmatyczne) Zaburzenia Komunikacji obejmują „trudności w społecznym użyciu komunikacji werbalnej i niewerbalnej”, takie jak brak zdolności do zmiany komunikacji w celu dopasowania się do określonych kontekstów (np, klasy), do zrozumienia normalnych zasad konwersacji lub do zrozumienia niedosłownych znaczeń języka.
Mowa
Jedną z kategorii zaburzeń mowy jest dysfluencja. Zaburzenia płynności mowy występujące w dzieciństwie (dawniej określane jako jąkanie) charakteryzują się zakłóceniami w płynności mowy i obejmują powtórzenia dźwięków mowy, wahania przed i w trakcie mówienia, i/lub przedłużenia dźwięków mowy.
Trudności w artykulacji są powszechnie spotykane u osób z zaburzeniami mowy. Termin ten odnosi się do problemów z formowaniem i łączeniem dźwięków, zazwyczaj poprzez ich pomijanie, zniekształcanie lub zastępowanie.
Zaburzenia głosu obejmują trudności z jakością, wysokością i głośnością głosu (prozodią). Osoby z zaburzeniami głosu mogą mieć problemy ze sposobem, w jaki ich głos brzmi, a słuchacze mogą mieć problemy ze zrozumieniem osoby z tą patologią mowy.
Zaburzenia przetwarzania słuchowego (słuchu)
Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego, jak opisano w Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Powiązanych Problemów Zdrowotnych (ICD), „charakteryzują się upośledzeniem przetwarzania słuchowego, co skutkuje brakami w rozpoznawaniu i interpretacji dźwięków przez mózg.” Zaburzenie to nie zostało uwzględnione w DSM-5.
.