Heading

Wprowadzenie

Dąb wodny ma rozłożysty, zaokrąglony, otwarty baldachim i jest najczęściej stosowany w krajobrazie naturalizowanym. Żołędzie są szczególnie obfite w dębie wodnym i stanowią dobre pożywienie dla dzikich zwierząt. Jesienią i zimą przez kilka miesięcy źle plamią asfalt i beton. Liście są bardzo zróżnicowane, od zaokrąglonych i całych do trójklapowych z kilkoma szczeciniastymi końcówkami, ale najczęściej są łopatkowate. Dąb wodny jest rośliną liściastą na północy, półzimozieloną na południu, a drzewa osiągają wysokość od 60 do 80 stóp (mniejszą, gdy rosną na otwartej przestrzeni) i rozpiętość od 60 do 70 stóp. Niektóre drzewa pokazują wspaniały żółty kolor jesieni przez około tydzień.

Informacje ogólne

Nazwa naukowa: Quercus nigra

Pronuncjacja: KWERK-us NYE-gruh

Nazwa zwyczajowa (nazwy zwyczajowe): Dąb wodny

Rodzina: Fagaceae

Strefy mrozoodpornościUSDA: 6A do 10A

Pochodzenie: występuje w południowo-wschodnich Stanach Zjednoczonych, New Jersey, wschodnim Teksasie i wschodniej Oklahomie

Stan oceny inwazyjności UF/IFAS: native

Użycia: rekultywacja; cienioznośny; tolerancyjny w miastach; mediana autostrady; ulica bez chodnika

Rysunek 2.

Zasięg

Opis

Wysokość: 50 do 60 stóp

Rozpiętość: 60 do 70 stóp

Równomierność korony: symetryczna

Kształt korony: okrągła, rozłożysta

Gęstość korony: umiarkowana

Szybkość wzrostu: szybka

Kształt liścia: średni

Ulistnienie

Układ liści: naprzemianległy

Typ liścia: prosty

Margines liścia: cały, klapowany

Kształt liścia: łopatkowaty, linearny, obły

Żywienie liścia: brachidodromiczne, pierzaste

Typ i trwałość liścia: liściasty

Długość blaszki liścia: 2 do 4 cali

Kolor liścia: z wierzchu zielony i błyszczący, od spodu bardziej bladozielony z jasnobrązową pubescencją w osiach żył

Kolor jesieni: żółty

Charakterystyka jesieni: efektowna

Rysunek 3.

Układ liści (po lewej) i pojedynczy liść (po prawej)-Quercus nigra: dąb wodny

Kwiat

Kolor kwiatu: żółto-brązowy

Charakterystyka kwiatu: nie efektowne; męskie – kotka; żeńskie – mały kłos wyrastający z osi liści wraz z liśćmi

Kwitnienie: wiosna

Rysunek 4.

Kwiat-Quercus nigra: dąb wodny

Owoce

Kształt owocu: owalny, okrągły

Długość owocu: ½ cala

Osłona owocu: sucha lub twarda żołądź; płaska czapeczka z zaaplikowanymi łuskami otacza górną 1/3 orzecha

Kolor owocu: brązowy do prawie czarnego

Charakterystyka owoców: przyciąga wiewiórki/smaki; nie efektowny; owoce/liście stanowią problem w ściółce

Owoce: jesień

Rys. 5.

Owoce-Quercus nigra: dąb wodny

Pień i gałęzie

Pień/gałęzie: gałęzie opadają; nie są efektowne; typowo jeden pień; brak cierni

Kora: brązowa i gładka za młodu, z wiekiem staje się szaro-czarna, bruzdowana i szorstka

Wymagania: potrzebna dla silnej struktury

Szkodliwość: podatna na złamania

Kolor gałązki w bieżącym roku: czerwonawy, brązowy

Grubość gałązki w bieżącym roku: cienka

Gęstość właściwa drewna: 0.63

Rysunek 6.

Bark-Quercus nigra: dąb wodny

Credit:

Gitta Hasing

Kultura

Wymagania świetlne: pełne słońce do półcienia

Tolerancje glebowe: gliniasta; piaszczysta; iłowa; kwaśna; zasadowa; wilgotna do dobrze zdrenowanej

Tolerancja na suszę: wysoka

Tolerancja na sól kuchenną: niska

Inne

Podłoża: nie stanowi problemu

Zainteresowanie zimą: nie

Ostateczne drzewo: nie

Wrażliwość na strefy: nieznana

Podatność na więdnięcie Verticillium: odporna

Odporność na szkodniki: odporna na szkodniki/choroby

Użytkowanie i pielęgnacja

Łatwo przesadzane, młode drzewa powinny być przyuczane do wykształcenia centralnego pnia, a następnie będą wymagały tylko sporadycznego przycinania, gdy już się zadomowią. Drzewa naturalne często rozwijają się z kilkoma wyprostowanymi, wielokrotnymi pniami, które są słabo przytwierdzone do drzewa. Poziome gałęzie opadają w kierunku ziemi, ponieważ dodatkowy wzrost zwiększa ich ciężar. Mogą one oddzielać się od drzewa w czasie burzy, deformując roślinę i rozpoczynając proces gnicia i obumierania. Wydaje się, że są one słabymi kompartmentalizatorami rozkładu, ponieważ wiele z nich jest pustych w wieku 40 lat.

Szybko rosnący dąb wodny ma stosunkowo krótką żywotność wynoszącą tylko 30-50 lat, szczególnie na wschodzie, na dobrych stanowiskach, gdzie wzrost jest szybki. Być może jest bardziej wytrzymały i nie tak słabo zdrewniały w suchszych rejonach, takich jak Teksas i Oklahoma, gdzie wzrost jest wolniejszy. Drzewo często zaczyna się rozpadać właśnie wtedy, gdy dorasta do pożądanych rozmiarów. Z tego powodu, żywy, bur, shumard, czerwony, biały, bagienny biały dąb i inne są znacznie lepszym wyborem. Podobnie jak w przypadku innych dębów, należy zadbać o wykształcenie silnej struktury gałęziowej na wczesnym etapie życia drzewa. Może to zwiększyć żywotność drzewa, eliminując konieczność usuwania gałęzi o dużej średnicy. Przycinanie dużych gałęzi z pnia często inicjuje gnicie pnia.

Pochodzący z Ameryki Północnej dąb wodny jest przystosowany do wilgotnych, bagnistych obszarów, takich jak wzdłuż stawów i brzegów strumieni, ale toleruje również inne dobrze odwodnione miejsca, a nawet ciężkie, zbite gleby. Nie jest przystosowany do gleb silnie zasadowych, ale dobrze rośnie w glinie.

Rozmnażanie odbywa się przez nasiona lub sadzonki twardego drewna. Rozmnażanie dębów przez nasiona jest najczęstszą metodą, ale ogrodnicy rozwijają techniki rozmnażania wegetatywnego.

Zarazy

Żadne szkodniki nie są zwykle groźne.

Galary powodują wiele obaw u właścicieli domów. Istnieje wiele rodzajów, a grzyby mogą znajdować się na liściach lub gałązkach. Większość galasów jest nieszkodliwa, więc chemiczne środki kontroli nie są sugerowane.

Skalary kilku typów można zwykle kontrolować za pomocą spryskiwania olejem ogrodniczym.

Owady drążące najprawdopodobniej zaatakują osłabione lub zestresowane drzewa, szczególnie te z uszkodzeniami korzeni wynikającymi z prac budowlanych. Atakowane mogą być również nowo posadzone młode drzewa. Drzewa należy utrzymywać w jak najlepszym zdrowiu poprzez regularne nawożenie i podlewanie w czasie suszy.

Wiele gąsienic żeruje na dębie. Duże drzewa tolerują niektóre uszkodzenia spowodowane żerowaniem gąsienic bez uszczerbku. Drzewa wielokrotnie atakowane, lub mające inne problemy, mogą wymagać oprysku. Gąsienice namiotowe tworzą gniazda na drzewach, a następnie zjadają liście. Gniazda można wycinać, gdy są małe. Gąsienice ćmy cygańskiej są niezwykle niszczycielskie dla dębów w miejscach ich występowania. W niektórych latach problemem był także kornik jesienny.

Odkrzesywacz gałązek powoduje odpadanie gałązek w lecie. Larwy spadają z gałązki na ziemię. Należy zgrabić i zniszczyć opadłe gałązki.

Mrówki koronkowe wysysają soki z liści powodując, że wyglądają one na zakurzone lub białoszare.

Miniarki liści powodują brązowe obszary na liściach. Aby zidentyfikować uszkodzenia spowodowane przez miniarki, należy rozerwać liść na dwie części w poprzek uszkodzenia. Jeśli uszkodzenie jest spowodowane przez miniarki, górna i dolna powierzchnia liścia są oddzielone i widoczne są czarne odchody owadów.

Choroby

Z wyjątkiem więdnięcia dębu, żadne choroby nie są zazwyczaj groźne.

Zgnilizna korzeni grzybów i zgnilizna pnia mogą być groźne.

Traknoza może być poważnym problemem przy wilgotnej pogodzie. Porażone liście mają martwe obszary po środkowej żyle lub większych żyłach. Te jasnobrązowe plamy mogą się zbiegać i w ciężkich przypadkach powodować opadanie liści. Drzewa o niskim wigorze, wielokrotnie defoliowane, mogą obumierać. Drzewa zdefoliowane przez kilka lat z rzędu mogą wymagać oprysków, aby umożliwić im powrót do zdrowia.

Choroby brodawkowe atakują pień i gałęzie. Utrzymuj drzewa w zdrowiu poprzez regularne nawożenie. Wycinaj chore lub martwe gałęzie.

Objawy pęcherzyków liściowych to okrągłe, wypukłe obszary na górnej powierzchni liścia, powodujące wgłębienia o tym samym kształcie i wielkości na dolnej powierzchni liścia. Porażone miejsca mają kolor od żółtawo-białego do żółtawo-brązowego. Choroba ta jest najgroźniejsza w wilgotnych porach roku na wiosnę, ale nie wymaga leczenia. Infekcje na głębokim południu mogą być poważne i mogą powodować zazwyczaj znaczną defoliację. Powtarzające się ciężkie defoliacje mogą osłabić drzewa i uczynić je bardziej wrażliwymi na inne stresy.

Duża liczba grzybów powoduje plamy na liściach, ale zazwyczaj nie są one poważne. Należy zgrabić i usunąć zainfekowane liście.

Mączniak rzekomy pokrywa liście białym, proszkowatym nalotem.

Zgnilizna korzeni atakuje korzenie, a po wejściu do środka przemieszcza się w górę, zabijając kambium. Liście na zainfekowanych drzewach są małe, blade lub pożółkłe i wcześnie opadają. Nie ma praktycznego sposobu zwalczania tej choroby. Zdrowe drzewa mogą być bardziej odporne niż drzewa o niskim wigorze.

Chloroza spowodowana niedoborem żelaza występuje na glebie o bardzo wysokim pH.

Referencje

Koeser, A. K., Hasing, G., Friedman, M. H., and Irving, R. B. 2015. Trees: North & Central Florida. Gainesville: University of Florida Institute of Food and Agricultural Sciences.

Instytut Żywności i Nauk Rolniczych (IFAS) jest instytucją równych szans, upoważnioną do prowadzenia badań, dostarczania informacji edukacyjnych i innych usług tylko osobom i instytucjom, które działają bez dyskryminacji w odniesieniu do rasy, wyznania, koloru skóry, religii, wieku, niepełnosprawności, płci, orientacji seksualnej, stanu cywilnego, pochodzenia narodowego, poglądów politycznych lub przynależności. Aby uzyskać więcej informacji na temat uzyskiwania innych publikacji UF/IFAS Extension, należy skontaktować się z biurem UF/IFAS Extension w swoim okręgu.
U.S. Department of Agriculture, UF/IFAS Extension Service, University of Florida, IFAS, Florida A & M University Cooperative Extension Program, and Boards of County Commissioners Współpracujący. Nick T. Place, dziekan UF/IFAS Extension.