Praca bada przestrzenne rozmieszczenie osobników konkurujących o stale rozproszone zasoby w przestrzeni jednowymiarowej. Osobnik rozprzestrzenia się losowo i zakłada się, że ponosi koszt śmiertelności od sąsiadów. Dynamika populacji jest opisana przez rozszerzoną wersję równania konkurencji Lotka-Volterra z terminami wzrostu i dyfuzji oraz terminem konkurencji/ingerencji sąsiedzkiej poprzez jądro całkowite. Dopuszczenie konkurencji sąsiadujących osobników drastycznie zmienia rozkład przestrzenny w stosunku do klasycznych modeli bez konkurencji sąsiedzkiej: w klasycznych modelach, każda przestrzenna zmienność dostępności zasobów jest wygładzana w stacjonarnym rozkładzie gatunków korzystających z nich. Natomiast w omawianym modelu nawet pomijalnie mała zmienność przestrzenna dostępności zasobów może wywołać silnie zbity rozkład gatunków o charakterystycznej długości fali. Znacząca amplifikacja pośrednich częstotliwości przestrzennych występuje, gdy szerokość szkodliwego wpływu przekracza średnią odległość, na jaką osobnik dyfunduje, zanim się rozmnoży. W skrajnym przypadku braku dyfuzji, rozkład stacjonarny (idealny rozkład swobodny) jest ściśle dyskretny (wsparcie rozkładu przez zbiór punktów).
Model ujawnia również warunek dla okresowej/quasi-okresowej fali wędrującej, gdy gatunek rozszerza się w przestrzeni, oraz demonstruje złożone rozkłady przestrzenne w dwóch wymiarach.