Cukrzyca typu 2 (T2DM) i dysglikemia (upośledzona tolerancja glukozy i/lub upośledzona glikemia na czczo) w coraz większym stopniu przyczyniają się do globalnego obciążenia chorobami. Pomimo ciągłego wprowadzania leków hipoglikemizujących, interwencja w cukrzycy i związanych z nią powikłaniach pozostaje głównym globalnym problemem medycznym. Tradycyjna medycyna chińska oferuje szereg potencjalnych kandydatów do opracowania leków hipoglikemizujących. Berberyna (BER), ekstrakt z alkaloidów izochinolinowych, jest powszechnie stosowana jako lek doustny w leczeniu zapalenia żołądka i jelit oraz biegunki od ponad 1400 lat. Mimo że w ostatniej dekadzie zaobserwowano przeciwcukrzycowe działanie berberyny u pacjentów z cukrzycą oraz na zwierzęcych modelach cukrzycowych, jej stosowanie nie jest jeszcze akceptowane w powszechnym środowisku medycznym z dwóch powodów: jej mechanizm działania pozostaje nieokreślony, a jej biodostępność jest niska. Dlatego też scharakteryzowanie mechanizmu działania i zwiększenie biodostępności jest najważniejsze i stanowi przedmiot prowadzonych obecnie badań. Ostatnie badania wykazały również korzystny wpływ berberyny na powikłania cukrzycowe. W niniejszym opracowaniu podsumowano mechanizm działania przeciwcukrzycowego berberyny, jej wpływ na powikłania cukrzycowe oraz prace nad poprawą jej biodostępności. Badania te mogą doprowadzić do jej szerszego zastosowania w leczeniu cukrzycy typu 2 i jej powikłań.