Od ponad wieku sportowcy na wszystkich poziomach osiągnięć – amatorzy, profesjonaliści, olimpijczycy – stosowali substancje biologiczne, środki farmakologiczne i ukryte procedury dopingowe, aby uzyskać przewagę w konkurencji prowadzącej do większych osiągnięć. W miarę jak sportowcy stawali się coraz bardziej konkurencyjni i coraz bardziej lukratywni, każda dodatkowa poprawa wyników prowadziła do zwiększenia indywidualnego uznania, większych nagród i większego rozgłosu – być może nawet światowego. Tak więc leki zwiększające wydajność (PED) zostały opracowane w celu poprawy wyników sportowych poprzez zwiększenie poznania, wytrzymałości, siły i mocy ponad to, co akceptowane tradycyjne metody szkolenia produkowane. Chemicy i farmakolodzy zastąpili znane PEDs – które obejmowały stymulanty, sterydy anaboliczne, hormony wzrostu, regulatory metabolizmu i diuretyki – potężnymi ezoterycznymi substancjami pochodzącymi ze współczesnych osiągnięć badań medycznych. Sportowcy podobno nadużywają teraz związków wpływających na organelle komórkowe i procesy biochemiczne aż do poziomu transkrypcji jądrowej. Jednak wszystkie substancje, które zwiększają wydajność, powodują również skutki uboczne o potencjalnie poważnych lub śmiertelnych konsekwencjach. Sportowcy, trenerzy i instruktorzy powinni być świadomi ryzyka – prawnego, biologicznego i psychologicznego – związanego z używaniem tych substancji.