Petycja czartystów
W 1838 roku została opracowana Karta Ludowa dla Londyńskiego Stowarzyszenia Ludzi Pracujących (LWMA) przez Williama Lovetta i Francisa Place’a, dwóch samouków-radykałów, w konsultacji z innymi członkami LWMA. Karta zawierała sześć postulatów:
- Wszyscy mężczyźni powinni mieć prawo głosu (powszechne prawo wyborcze dla mężczyzn)
- Głosowanie powinno odbywać się w sposób tajny
- Wybory parlamentarne co roku, nie raz na pięć lat
- Konstituty powinny być równej wielkości
- Członkowie Parlamentu powinni być opłacani
- Kwalifikacje majątkowe do zostania członkiem Parlamentu powinny być zniesione
Niepokoje
W czerwcu 1839 r. petycja Czartystów została przedstawiona Izbie Gmin z ponad 1.25 milionami podpisów. Została ona odrzucona przez Parlament. Wywołało to zamieszki, które zostały szybko stłumione przez władze.
Druga petycja została przedstawiona w maju 1842 roku, podpisana przez ponad trzy miliony ludzi, ale ponownie została odrzucona i nastąpiły dalsze zamieszki i aresztowania.
Feargus O’Connor
W kwietniu 1848 roku została przedstawiona trzecia i ostatnia petycja. Masowe spotkanie na Kennington Common w południowym Londynie zostało zorganizowane przez przywódców ruchu czartystycznego, z których najbardziej wpływowym był Feargus O’Connor, redaktor „The Northern Star”, tygodnika promującego sprawę czartystów.
O’Connor był znany z powiązań z radykalnymi grupami, które opowiadały się za reformami wszelkimi sposobami, w tym przemocą. Władze obawiały się zakłóceń i siły wojskowe były w pogotowiu, aby poradzić sobie z wszelkimi niepokojami. Trzecia petycja również została odrzucona, ale nie doszło do oczekiwanych niepokojów.
Pomimo prób przywódców czartystów utrzymania ruchu przy życiu, w ciągu kilku lat nie był on już siłą napędową reform.
Spuścizna czartystów
Jednakże spuścizna czartystów była silna. W latach 50. XIX wieku członkowie Parlamentu zaakceptowali fakt, że dalsze reformy były nieuniknione. Kolejne ustawy reformujące uchwalono w 1867 i 1884 roku.
Do 1918 roku zrealizowano pięć z sześciu postulatów czartystów – nie spełniono jedynie postulatu, by wybory parlamentarne odbywały się co roku.
Do 1918 roku nie zrealizowano pięciu z sześciu postulatów czartystów.