Król Korsarzy
Mimo, że niektóre z jego działań były brutalne i bezprawne, Henry Morgan nie był piratem. Walijczyk był wspaniałym korsarzem, z pewnością najsłynniejszym z nich. Opisywany jako wybitny przywódca i przerażający zdobywca, miał na koncie kilka legendarnych bitew i unikalną taktykę, która przyniosła mu sławę i bogactwo. Ze względu na wszystkie swoje czyny Morgan był prawdziwym bohaterem Karaibów i narodu angielskiego.
Henry Morgan urodził się około 1635 roku w Llanrhymny, Wells. Już jako młodzieniec Henry był ambitnym i bardzo żywym człowiekiem, który nie mógł zadowolić się monotonnym życiem w spokojnym miejscu. Postanowił wyruszyć w świat, ponieważ jego marzeniem było zostać marynarzem. Choć Morgan chciał jak najszybciej zdobyć bogactwo i sławę, piracki styl życia nie leżał w jego interesie. Dlatego przyłączył się do armii morskiej Anglii, aby służyć jako korsarz.
Nie jest pewne, w jaki sposób Morgan przybył na Jamajkę, ale stało się to w 1655 roku, kiedy wyspa została zajęta przez korsarzy. Dołączył do sił angielskich, które atakowały i rabowały hiszpańskie kolonie na Karaibach. Tam budował swoją korsarską karierę najpierw jako zwykły żołnierz, a wkrótce jako szanowany żeglarz. Dołączając do słynnego kapitana Christophera Myngsa i jego floty podczas niektórych wypraw, Morgan zdobył znacznie większe doświadczenie morskie.
W końcu, w 1662 roku, został kapitanem małego statku prywatnego. Jego pierwszy udany rajd miał miejsce w 1664 roku, kiedy to grupa kapitanów korsarzy wspólnie dokonała abordażu. Splądrowali wiele statków i kolonii na wybrzeżu półwyspu Yutacan i bogatego miasta Granada w Ameryce Środkowej.
Wszystkie te napady przyniosły mu wielkie dochody finansowe, a także doskonałą reputację. Kupił plantację na Jamajce i ożenił się z kuzynką, Mary Elizabeth. Była ona córką wuja Morgana, pułkownika Edwarda Morgana, gubernatora Jamajki. Edward Morgan zginął wkrótce potem, w ataku na holenderską kolonię. Nowym gubernatorem Jamajki został Sir Tomas Modyford, który stał się bardzo dobrym przyjacielem Henry’ego Morgana. Dzięki tej przyjaźni i ciągłym sukcesom, Morgan został awansowany na wiceadmirała floty jamajskiej.
W międzyczasie aktywność Hiszpanów na Kubie wzrosła, więc Mayford wybrał Morgana do dowodzenia flotą jamajską. W styczniu 1668 roku na Kubę wypłynęło ponad 10 okrętów i ponad 500 żołnierzy. Po raz kolejny Morgan okazał się koszmarny dla Hiszpanii. Miasto Puerto Principe zostało łatwo zdobyte bez większych strat. Problem polegał na tym, że ten najazd przyniósł jego armii tylko 50.000 sztuk ośmiu. Wielu zawiedzionych żołnierzy opuściło Morgana.
Nieustraszony Henryk od razu zaplanował kolejny atak, mimo że jego armia została zmniejszona prawie o połowę. Celem było ufortyfikowane i dobrze strzeżone miasto, Puerto Bello. Taktyka, którą Morgan zastosował podczas tego konfliktu była kluczowa. Zakotwiczył on swoje statki daleko od miasta i użył kajaków, aby zbliżyć się do miasta po cichu w nocy. Atak był szybki, strażnicy byli nieświadomi i dwa z trzech głównych fortów zostały łatwo zdobyte. Jednak trzeci był prawie niemożliwy do zajęcia. Wtedy Morgan wpadł na genialny pomysł, aby wykorzystać uwięzionych mnichów i mniszki jako ludzką tarczę. Dzięki tej strategii udało im się pokonać ostatnią przeszkodę. Korsarze zdobyli miasto, a gubernator Panamy został zmuszony do słonej zapłaty za niewolników. Z tego imponującego najazdu wywieziono 250 000 sztuk ośmiu.
Następny terror Morgana miał miejsce w Wenezueli w 1669 roku. Z 8 statkami i 650 załogantami zdobył miasto Marcaibo. Jego korsarze torturowali wielu wenezuelskich obywateli niemal jak najokrutniejsi piraci, aby odkryć wszystkie ukryte łupy.
W tym czasie Morgan był niekwestionowanym królem wszystkich korsarzy. Posiadał bogactwo, najpotężniejszą armię na Karaibach, a co najważniejsze, ciągłe sukcesy. W większości walk Morgan dokonywał takich osiągnięć, że nawet Hiszpanie chwalili jego waleczność i przywództwo.
Z potężną siłą 1200 korsarzy i 30 statków, w 1670 roku rozpoczął swój ostatni wielki atak. Było to największe wyzwanie i jego główny cel – Panama. Najpierw zdobył fort San Lorenzo, co pozwoliło jego wojskom dotrzeć do Panamy przez dżunglę. Okazało się jednak, że podróż ta była o wiele bardziej wyczerpująca niż Morgan się spodziewał. Stracił wielu ludzi z powodu głodu i chorób. Jednak charyzmatyczny kapitan korsarzy podbudował wszystkich moralnie i w końcu osiągnęli oni swój cel. Ogromna liczba Hiszpanów została zebrana w celu obrony bogatego miasta, ale nie mogli oni nic zrobić przeciwko potężnej armii korsarzy. Miasto zostało zdobyte w wielkiej walce, a następnie całkowicie splądrowane i zburzone. Tak się złożyło, że był to ostatni najazd Morgana.
Właściwie nie wiedział on, że popełnił akt piractwa. Kiedy doszło do ostatniego ataku, Anglia i Hiszpania były w stanie pokoju, więc po powrocie na Jamajkę Morgan został natychmiast aresztowany przez nowego gubernatora i wysłany do Anglii na proces. Proces ten jednak nigdy się nie odbył. Morgan był potężnym i wpływowym człowiekiem, mającym za sobą wiele wielkich czynów dla Anglii. Mimo że był więźniem stanu, nigdy nie został ukarany. Zamiast tego, został uhonorowany przez króla i awansowany na zastępcę gubernatora Jamajki. W okresie między 1674 a 1682 rokiem nadal był aktywny wojskowo w obronie wyspy przed piratami.
Emerytura & Dziedzictwo Henry’ego Morgana
Silne zniszczenie Panamy przez Morgana w 1671 r. osiągnęło taki poziom, że całe miasto musiało zostać odbudowane kilka kilometrów od pierwotnych ruin, podnosząc napięcie między Hiszpanią a Anglią, których rządy podpisały rok wcześniej w 1670 r. traktat pokojowy. Kiedy traktat wisiał na włosku, Anglicy postanowili natychmiast usunąć Henry’ego Morgana z jego stanowiska wojskowego. Morgan został aresztowany i nakazano mu powrót do Anglii, gdzie pozbawiono go stanowiska w marynarce wojennej. Jednak ze względu na jego znaczne wpływy, Morgan nie został ukarany za wiele ze swoich przerażających czynów. W 1674 roku został pasowany na rycerza, a w 1675 roku otrzymał stanowisko gubernatora porucznika na Jamajce. Sześć lat później, w 1681 roku, stosunki między Henrym Morganem a królem Karolem II uległy popsuciu, co spowodowało jego usunięcie z funkcji gubernatora. Nowa nominacja na stanowisko gubernatora nie mogła być gorsza dla Morgana, gdyż otrzymał ją jego wieloletni rywal polityczny Thomas Lynch.
Natychmiast po przybyciu na stanowisko gubernatora Thomas Lynch rozpoczął kilka politycznych ataków przeciwko Morganowi, najskuteczniej promując wydaną w 1678 r. książkę „De Americaensche Zee-Roovers” (O korsarzach Ameryki, Alexandre’a Excqemelina, który opisał go w niej jako dzikiego, krwiożerczego i odpowiedzialnego za wiele przerażających ataków na tubylców, marynarkę wojenną i mieszkańców miasta Panama. Morgan natychmiast kontratakował, rozpoczynając nie tylko publiczną kampanię mającą na celu zdyskredytowanie książki, ale także proces o zniesławienie, w którym uzyskał nie tylko dwieście funtów angielskich od wydawców książki Williama Crooke’a i Thomasa Malthusa, ale także publiczną retrakcję.
Morgan spędził resztę życia spokojnie z żoną, na dużej plantacji. Kiedy zmarł w 1688 roku, na Karaibach nie działali już prawie żadni korsarze.
Po śmierci gubernatora Thomasa Lyncha, Morgan został przywrócony do Rady w 1688 roku. W tym samym roku zmarł 25 sierpnia, wielu uważa, że na gruźlicę lub dropsie. Pozostawił swój majątek dwóm chrześniakom i zabezpieczył regularne wypłaty na rzecz swojej siostry. Henry Morgan został pochowany na cmentarzu Palisadoes na Jamajce, który został zatopiony w morzu podczas trzęsienia ziemi w 1692 roku, które zepchnęło większość Port Royal City, najbogatszego i największego miasta w Indiach Zachodnich, pod fale.
W czasach współczesnych Henry Morgan jest pamiętany zarówno jako postać historyczna, która odegrała znaczącą rolę w Złotym Wieku Piractwa, jak i jako jeden z najbardziej skutecznych dowódców morskich, który zdołał wykorzystać napięte stosunki między rządami zaangażowanymi w Nowym Świecie, aby rozpocząć własne ataki korsarskie na całych Karaibach i zdobyć znaczne bogactwo dla siebie, swojej załogi i korony angielskiej. Romantyczna wersja jego osoby jest obecna w wielu filmach i książkach, w tym wzmianka w popularnej hollywoodzkiej franczyzie filmowej „Piraci z Karaibów”.
W lecie 2011 roku poinformowano, że archeologom z Texas State University udało się zlokalizować szczątki zatopionego okrętu flagowego Morgana „Satisfaction”. Kolejne nurkowania w nurcie oceanu pozwoliły zidentyfikować wrak jako hiszpański statek handlowy „Encarnación”, który zatonął u wybrzeży Panamy podczas potężnego sztormu w 1681 roku.