Satrapa, namiestnik prowincji w imperium Achemenidów. Podział imperium na prowincje (satrapie) został zakończony przez Dariusza I (panował w latach 522-486 p.n.e.), który ustanowił 20 satrapii wraz z ich roczną daniną.
Satrapowie, mianowani przez króla, byli zazwyczaj członkami rodziny królewskiej lub perskiej szlachty i sprawowali swój urząd bezterminowo. Jako szef administracji swojej prowincji satrapa pobierał podatki i był najwyższą władzą sądowniczą; odpowiadał za bezpieczeństwo wewnętrzne oraz tworzył i utrzymywał armię. Aby zapobiec nadużywaniu władzy, Dariusz ustanowił system kontroli nad satrapą. Najwyżsi urzędnicy satrapy i dowódca stacjonujących w prowincji wojsk garnizonowych byli bezpośrednio odpowiedzialni przed królem, a okresowe inspekcje przeprowadzali urzędnicy królewscy. Jednak wraz z osłabieniem władzy centralnej po połowie V w. p.n.e. satrapowie często cieszyli się wirtualną niezależnością. Administracja satrapów została utrzymana przez Aleksandra III Wielkiego i jego następców.
Tytuł satrapy był również używany do określania niektórych wodzów Śaka, którzy rządzili częścią północnych i zachodnich Indii w pierwszej połowie I tysiąclecia p.n.e.