Dwa znaki, które tworzą ten termin mogą być bezpośrednio przetłumaczone jako „urodzony przed” i oznaczają tego, który naucza w oparciu o mądrość wieku i doświadczenia.
Słowo poprzedzone przymiotnikiem 大, wymawianym „dai” (lub „ō”), który oznacza „wielki” lub „duży”, jest często tłumaczone jako „wielki mistrz”. Ten złożony termin, „dai-sensei”, jest czasami używany w odniesieniu do najwyższego sensei w danej szkole lub tradycji, szczególnie w systemie iemoto. Dla bardziej starszego członka grupy, który nie osiągnął poziomu sensei, używa się terminu senpai (先輩) – zwróć uwagę na powszechne użycie 先 „przed”; w sztukach walki, jest to szczególnie używane dla najbardziej starszego członka nie-sensei.
Japońskie wyrażenie 'sensei' dzieli te same znaki co chińskie słowo 先生, wymawiane xiānshēng w standardowym języku chińskim. Xiansheng był tytułem grzecznościowym dla człowieka o poważanym statusie. Średniochińska wymowa tego terminu mogła być *senʃaŋ lub *sienʃaŋ. We współczesnym standardowym języku chińskim, jest on używany w taki sam sposób jak tytuł „Pan”. Przed rozwojem nowoczesnego języka wernakularnego, xiānshēng było używane w odniesieniu do nauczycieli obu płci; wyszło to z użycia w Standardowym Chińskim, chociaż jest zachowane w niektórych południowych odmianach chińskiego, takich jak kantoński, hokkien, teochew i Hakka, gdzie nadal ma znaczenie „nauczyciel” lub „lekarz”. W języku japońskim, sensei jest nadal używany do zwracania się do osób obu płci. Jest prawdopodobne, że zarówno obecne południowochińskie, jak i japońskie użycie tego słowa bardziej odzwierciedla jego środkowochińską etymologię. Dla społeczności Hokkien i Teochew w Singapurze i Malezji, „Sensei” jest właściwym słowem do zwracania się do nauczycieli szkolnych. Malajowie w Singapurze tradycyjnie zwracali się do chińskich lekarzy również jako „Sensei”.