Wprowadzenie: Ten biom obejmuje szereg typów lasów i lasów, które występują na nizinnych obszarach tropikalnych z wyraźnymi porami suchymi. Należą do nich zbiorowiska zdominowane przez drzewa półzielone, półprzewodnikowe i liściaste, które występują mniej więcej wzdłuż gradientu środowiskowego o wzrastającej jałowości, chociaż warunki glebowe również odgrywają rolę w niektórych siedliskach. Główną reakcją na jałowość jest zrzucanie liści podczas pory suchej. Wraz ze wzrostem długości pory suchej, wzrasta częstotliwość występowania pokroju liściastego wśród roślin. Najsuchsze granice biomu charakteryzują się ciernistą kępą, w której powszechne stają się gatunki wiecznie zielone i sukulenty. Badania naukowe nad sezonowymi i suchymi lasami tropikalnymi były do niedawna w dużej mierze zaniedbywane, częściowo z powodu ogromnego zainteresowania ogromnymi, bogatymi gatunkowo lasami tropikalnymi. Znaczna część tego biomu została już zniszczona, a pozostałe lasy sezonowe, lasy leśne i cierniste są narażone na utratę z powodu rozwijającego się rolnictwa i gęstego osadnictwa ludzkiego, czasami przez tysiąclecia. W Ameryce Środkowej takie lasy suche są najbardziej zagrożone spośród wszystkich nizinnych typów lasów.
Klimat: Sezonowo suche lasy tropikalne występują na ogół w tym samym tropikalnym wilgotnym i suchym typie klimatu (Aw Koeppena) związanym z tropikalnymi sawannami. W Azji regiony leśne znajdują się pod wpływem monsunów, jedna długa pora sucha trwa od listopada do kwietnia w tropikalnym typie klimatu monsunowego (Am). Wiecznie zielone lasy sezonowe otrzymują zazwyczaj 98 lub więcej cali deszczu rocznie, ale doświadczają okresu suchego trwającego 6 lub więcej kolejnych miesięcy z opadami poniżej 4 cali. Lasy suche, w których większość drzew traci liście w porze suchej, otrzymują 32-71 cali deszczu rocznie, z czego 5 kolejnych miesięcy to średnio mniej niż 4 cale. Miesięczne temperatury wynoszą średnio powyżej 64,4° F przez cały rok.
Wegetacja: Geograficzna zmienność w lasach, lasach i ciernistych zaroślach, które składają się na ten biome utrudniają uogólnienia. Większość z nich ma zamknięte korony, które są liściaste w porze suchej. Co ważne, zamknięty baldachim tłumi trawy, a tym samym pożary – czynniki, które odróżniają je od tropikalnych sawann, które występują w tych samych regionach klimatycznych.
Lasy sklasyfikowane jako suche wiecznie zielone lub półzielone mają trzy warstwy drzew, z których tylko najwyższa jest liściasta. W rzeczywistości najwyższa lub A warstwa zawiera drzewa tak szeroko rozstawione, że w zasadzie istnieją tylko dwie warstwy i obie są wiecznie zielone. Drzewa różnią się od gatunków tropikalnych lasów deszczowych tym, że mają mniejsze, grubsze liście o skórzastej fakturze i grubej skórce. Kora może być cienka, ale zwykle grubsza niż na drzewach lasów deszczowych.
Lasy uważane za półcieniste lub liściaste mają zwykle tylko dwie warstwy drzew. W tych pierwszych, górna warstwa jest liściasta, a dolna wiecznie zielona. W tych drugich obie warstwy zawierają tylko drzewa liściaste; sezon bezlistny i zwykle cienki baldachim mogą pozwolić na gęste podszycie i nieciągłą warstwę podszytu z roślinami zielnymi i trawami.
W Ameryce Środkowej i Południowej (gdzie przeprowadzono większość badań dostępnych dla czytelników anglojęzycznych), biosfera ta ma podobno bardzo duże bogactwo gatunkowe z taką samą, a może nawet większą liczbą gatunków roślin niż amazońskie lasy deszczowe.
Formy wzrostu: Sezonowo suche lasy tropikalne mają tendencję do posiadania znacznie mniej epifitów niż tropikalne lasy deszczowe, ale liany i inne rośliny drzewiaste mogą być obfite i często dzielą dominację z gatunkami drzew. Epifitami w lasach amerykańskich są często kaktusy i bromeliady. Kwiaty drzew są często duże i jaskrawo kolorowe, a nasiona są roznoszone przez wiatr. Kwitnienie przypada zwykle na początek pory suchej, zwłaszcza wśród gatunków zapylanych przez ptaki. Gatunki zapylane przez owady kwitną zwykle w porze wilgotnej. Kalafiory występują na drzewach takich jak figowce, zależnych od nietoperzy i większych zwierząt (np. małp), które rozpraszają ich nasiona.
Duże drzewa, które magazynują wodę w swoich pniach, występują w wielu suchych lasach na całym świecie. Należą do nich baobaby w Afryce i na Madagaskarze oraz spokrewnione z nimi ceibas i kawanillesias (brazylijskie drzewa butelkowe lub barrigudas) w Ameryce Południowej.
Na suchszych obszarach, gdzie lasy i lasy są niskiego wzrostu, sukulenty są rzucającymi się w oczy elementami roślinności. W obu Amerykach są to kaktusy i niektóre lądowe bromeliady; w Afryce są to euforbie. Palmy kserofityczne mogą być powszechne w podszyciu.
Gleby: Żaden jeden typ gleby nie jest związany z tropikalnymi lasami sezonowymi i lasami. W Afryce gleby są często nieurodzajne i kwaśne, bogate w żelazo lateryty lub oksisole, powstałe na dawnych powierzchniach płaskowyżu. W obu Amerykach lasy suche występują na ogół na glebach bardziej żyznych i mniej kwaśnych niż te, na których rosną sawanny tropikalne. W Azji, gleby mają tendencję do ultisoli.
Fauna: Różnorodność zwierząt w sezonowo suchych lasach jest wysoka, druga tylko po tropikalnych lasach deszczowych. Ssaki, ptaki, gady i płazy są dobrze reprezentowane. Bardzo zróżnicowane są również mrówki i termity. Wśród ssaków jest wiele naczelnych, niektóre duże gryzonie w Neotropik, i takie owadożerne zwierzęta jak mrówkojady i pancerniki (Ameryka), pangoliny i alarcety (Afryka), i niektóre lemury (Madagaskar). Leniwce (obie Ameryki) i langury (Azja) wykształciły sposoby odżywiania się liśćmi. Duże koty, takie jak jaguary (Ameryka) i tygrysy (Azja) zamieszkują niektóre z tych lasów, podobnie jak mniejsze drapieżniki, takie jak fossa (Madagaskar) i mangusty (Azja). Duże zwierzęta roślinożerne, takie jak słonie i nosorożce, żerują i szukają schronienia w lasach sezonowych w Afryce i Azji.
Adaptacje, które pozwalają zwierzętom rozwijać się w tych wysoce sezonowych środowiskach obejmują lokalne i regionalne migracje, sezonowe przechowywanie tłuszczu lub żywności, zmiany w diecie oraz zmiany we wzorcach aktywności i czasie reprodukcji.
Rozmieszczenie: Lasy sezonowe występują na ogół jako flankowanie tropikalnych lasów deszczowych w kierunku biegunowym do około 20° szerokości geograficznej. W Ameryce Południowej występują w południowej i południowo-zachodniej Amazonii, w tym w Cocha Cashu w Manu Parque Nacional w Peru. W regionie Chiquitania we wschodniej Boliwii, który rozciąga się na brazylijski Pantanal, występuje głównie las liściasty. Suche doliny andyjskie również wspierają lasy sezonowe. Największe obszary sezonowo suchych lasów występują w północno-wschodniej Brazylii (Caatinga) i w Gran Chaco w Argentynie, Boliwii i Paragwaju. W Ameryce Północnej i Środkowej, lasy suche rozciągają się wzdłuż zachodniego wybrzeża od Chamela w Meksyku (19°N) do Parque Nacional Santa Rosa (11°N) w Kostaryce. Lasy sezonowe rozciągają się od wyspy Barro Colorado, Panama (9°N) na północ do Belize (18°N). Suche lasy występują również na Wielkich Antylach.
W Afryce, sezonowe lasy występują wokół Makokou, Gabon; w Parku Narodowym Korup, Kamerun; i w lesie Ituri, Demokratyczna Republika Konga. Lasy przybrzeżne Ghany, Wybrzeża Kości Słoniowej i Liberii są również sezonowe.
Suchy las jest naturalną roślinnością zachodniego Madagaskaru na wysokości powyżej 3330 stóp n.p.m. Endemizm jest wysoki wśród roślin i zwierząt. Endemizm jest wysoki wśród roślin i zwierząt na poziomie gatunków, rodzajów i rodzin. Siedem gatunków baobabu unikalne dla wyspy występują w tym lesie, jak również osiem gatunków lemurów. Bardzo zagrożone żółwia Angonoka jest ograniczona do tego szybko zanikającego typu lasu, szacuje się, że 97 procent z nich zostało utracone do ognia i wyczyszczenia do zmiany rolnictwa, hodowli zwierząt, produkcji drewna opałowego i węgla drzewnego.
W Azji, wiecznie zielone sezonowe lasy znajdują się w zachodnich Ghats w Indiach między 13 ° 15 ° N, jak również na płaskowyżu Deccan i części Bangladeszu. W Azji Południowo-Wschodniej tropikalne lasy sezonowe występują w Tajlandii, Kambodży, Laosie, Birmie i Wietnamie. Liściasty las sezonowy rozciąga się mniej więcej od granicy Tajlandii z Malezją do Przesmyku Kra. Większość nizinnej Jawy była kiedyś pokryta lasem sezonowym.
Ale zdominowane przez drzewa, sezonowo suche lasy diptokarpowe kontynentalnej Azji Południowo-Wschodniej i „miombo” lub lasy Brachystegia w południowej Afryce są uważane za sawanny, ponieważ ich otwarte okapy powodują ciągłe warstwy traw, które wspierają regularne pożary.