Siedlisko neritic obejmuje wody i zbiorowiska biologiczne żyjące w słupie wody nad szelfem kontynentalnym. CMECS charakteryzuje siedlisko neritowe jako obejmujące podsystemy morskie przybrzeżne i podmorskie, i obejmuje powierzchnię, górny słup wody, piknoklinę i dolne warstwy słupa wody. Siedlisko neritowe występuje również poza obszarem planowania, na zachód do głębszych siedlisk oceanicznych, które rozpoczynają się na granicy szelfu kontynentalnego na głębokości ok. 200 m. Wody siedlisk neritowych znajdują się w ciągłym ruchu. System Prądów Kalifornijskich, sezonowe wypiętrzanie i wypiętrzanie, zjawiska El Niño/La Niña i zmiany w Dekadalnej Oscylacji Pacyfiku to przykłady zjawisk fizycznych, które przemieszczają wody w tym siedlisku w różnych skalach czasowych. Woda jest wielokrotnie wymieniana w ciągu życia przeciętnego człowieka. Elementem biotycznym CMECS tego siedliska jest fauna i flora planktonowa, a plankton zmienia się w zależności od masy wody. Na ekologię siedliska neritowego wpływają procesy zachodzące w skalach od globalnej do lokalnej. Dynamika siedlisk neritowych wpływa na wszystkie inne siedliska opisane w dalszej części tego rozdziału.
Środowisko fizyczne
Wiele fizycznych i chemicznych czynników środowiskowych wpływa na ekologię siedlisk neritowych. Czynniki te obejmują, ale nie są ograniczone do wpływu światła słonecznego i promieniowania, zasolenia, temperatury, położenia warstw, mieszania fizycznego, ciśnienia hydrostatycznego, składu biogeochemicznego, ekspozycji atmosferycznej i wpływu atmosfery, prądów powierzchniowych i podwodnych, falowania i ruchów masowych wody. Wiele z tych czynników może się zmieniać w zależności od lokalizacji i pory roku. Siedlisko neritic obejmuje wiele siedlisk słupa wody, które zmieniają się, rozszerzają i kurczą w czasie i przestrzeni w przewidywalnych i stochastycznych wzorcach.
Przybrzeżny upwelling jest być może najbardziej charakterystyczną cechą siedliska neritic w Oregonie, charakteryzującą się naprzemiennym upwellingiem i relaksacją. Upwelling to hydroforma słupa wody, opisana przez CMECS jako prąd skierowany ku górze, spowodowany rozbieżnością mas wody. W miesiącach wiosennych i letnich silne wiatry północne przesuwają powierzchniowe i górne warstwy wody na zachód w kierunku głębin oceanicznych. Ruch ten powoduje, że głębokie, zimne, ubogie w tlen, ale bogate w składniki odżywcze wody wypływają na powierzchnię w pobliżu wybrzeża, zastępując wodę, która została wyparta na brzeg. Te składniki odżywcze, doprowadzone do górnych warstw słupa wody, pomagają rozprzestrzeniać i podtrzymywać bogatą faunę i florę wód przybrzeżnych Oregonu. Wydarzenia relaksacyjne, kiedy północne wiatry na krótko ustają lub odwracają się, pozwalają górnej warstwie wody przemieszczać się z powrotem w kierunku brzegu, przynosząc jej bogatą zawartość biotyczną wraz z dostawami pożywienia, larwami i młodymi organizmami. W miesiącach jesiennych i zimowych, kiedy wiatry wieją głównie z południa, powierzchniowe i górne warstwy wody przemieszczają się w kierunku brzegu i w dół w procesie zwanym downwellingiem. Wywiewanie w dół jest ważną częścią rocznego cyklu sezonowego, który wymusza przepływ bogatych w tlen wód z górnych warstw w dół słupa wody. Temperatury wód powierzchniowych stanowią dobry wskaźnik tych sezonowych różnic w wymuszaniu wiatrów, które sprowadzają zimne, bogate w składniki odżywcze wody na powierzchnię w lecie (Rysunek 6.6a) i cieplejsze wody z wybrzeża do wybrzeża w zimie (Rysunek 6.6b).
Wielkoskalowe zmiany mas wody, temperatur i prądów powodują zmiany w składzie gatunkowym i liczebności planktonu, co wpływa na przetrwanie i rozmieszczenie organizmów w ekosystemach przybrzeżnych i oceanicznych. Te wielkoobszarowe zjawiska oceaniczne, takie jak El Niño/La Niña i Pacyficzna Oscylacja Dekadalna, występują w wieloletnich lub dekadowych skalach czasowych. Ostatnio naukowcy poczynili postępy w zrozumieniu jak zjawiska El Niño/La Niña oraz ciepłe i chłodne reżimy Dekadowej Oscylacji Pacyfiku wpływają na przybrzeżny i morski ekosystem wodny Oregonu.
Kolejnym składnikiem słupa wody, który wpływa na siedliska neritic w Oregonie są pióropusze rzeczne. CMECS nie charakteryzuje wód morskich, na które wpływają te pióropusze jako estuarium, ponieważ nie są one w znaczący sposób zamknięte przez formy terenu. Wody rzeczne wpływające do oceanu często niosą wysokie stężenia składników odżywczych, tworzą gradienty zasolenia, powodują mieszanie fizyczne i tworzą obszary o wysokim zmętnieniu. Duże plamy rzeczne, takie jak te z rzeki Kolumbia, mogą służyć jako mikrosiedliska w obrębie siedlisk neritowych i potencjalnie mogą działać jako bariery biogeograficzne między obszarami morskimi na północy i południu. Smuga rzeki Kolumbia rozciąga się setki mil od brzegu i zmienia się w sposób przewidywalny w ciągu każdego roku. Latem pióropusz rozprzestrzenia się na południe i w kierunku morza od ujścia rzeki, natomiast zimą znajduje się na północ od ujścia rzeki i zazwyczaj bezpośrednio przylega do wybrzeża. Piana ta ma istotne skutki ekologiczne, nie tylko dla siedlisk neritowych, ale także dla siedlisk przybrzeżnych i morskich. Fronty oceanograficzne tworzone przez nurt rzeki Columbia w systemach morskich generują produktywne warunki, które przyciągają wiele gatunków bezkręgowców, ryb, ptaków morskich i ssaków morskich.
Charakterystyka biologiczna
W siedliskach neritowych występują dwa podstawowe typy organizmów morskich: plankton i nekton. Organizmy planktonowe żyją w słupie wody i nie są zdolne do pływania pod prąd, zamiast tego dryfują z prądami. Plankton często klasyfikuje się jako fitoplankton lub zooplankton. Fitoplankton to mikroskopijne organizmy fotosyntetyzujące (np. okrzemki), które są producentami pierwotnymi stanowiącymi podstawę morskiej sieci pokarmowej. Ogromne wzrosty populacji fitoplanktonu, znane jako „zakwity”, są powszechnie związane z wydarzeniami typu upwelling. Zooplankton to organizmy heterotroficzne, których rozmiary wahają się od mikroskopijnych organizmów jednokomórkowych do ogromnych meduz o średnicy metra lub większej. Niektóre planktony, zwane holoplanktonem, jak okrzemki, widłonogi, kryl i meduzy, spędzają całe życie dryfując w słupie wody. Wiele gatunków, takich jak jeżowce, małże, kraby, niektóre ślimaki i wiele ryb, ma stadia planktoniczne w postaci jaj lub larw, zwane meroplanktonem, zanim osiądą na dnie lub urosną na tyle duże, by stać się nektonem. Komponent biotyczny CMECS wykorzystuje te planktoniczne klasy i podklasy do opisania strefy neritycznej wód otwartych. Mogą one być dalej doprecyzowane przez grupy taksonomiczne i zbiorowiska dominujące w danym obszarze zainteresowania. Dramatyczne zmiany w zespołach planktonowych zachodzą w wodach Oregonu wraz ze zmianami mas wody. Na przykład gatunki ciepłowodne są sprowadzane do wód przybrzeżnych z El Niño.
W przeciwieństwie do nich, morskie organizmy nektoniczne są zdolne do pływania pod prąd i obejmują zwierzęta takie jak dorosłe skorupiaki, mięczaki i kręgowce. Typowe dla nektonu w siedliskach neritowych są gatunki silnie migrujące i uczęszczające do szkółek. Wiele gatunków bezkręgowców, ryb, ptaków i ssaków morskich podróżuje i żeruje wyłącznie lub okazjonalnie w tym siedlisku.
Wiele gatunków objętych strategią przybrzeżną, znajdujących się na liście obserwacyjnej i powszechnie powiązanych wykorzystuje otwartą wodę w siedliskach neritowych podczas swojej historii życiowej (Tabela 6.3, Załącznik E i F). Wiele ryb żerujących, takich jak sardela północna, śledź pacyficzny, topik, stynka, stynka pacyficzna i stynka długopłetwa, żeruje w tym otwartym wodnym siedlisku neritowym. W słupie wody znajdują się młode ryby z rodziny rogatkowatych. Ptaki lęgowe, takie jak puchacz i murena pospolita, są żerowiskami w centralnym miejscu, które żywią się rybami paszowymi i innymi gatunkami podczas gniazdowania. W sumie 59 z 73 przybrzeżnych gatunków objętych strategią zależy od tego siedliska na pewnym etapie życia. Jest to również siedlisko, które wspiera produkcję pierwotną przez fitoplankton i produkcję wtórną przez zooplankton, który jest podstawą sieci pokarmowej dla ekosystemu przybrzeżnego. Prądy oceaniczne transportują i rozpraszają larwy i młode osobniki wielu gatunków bezkręgowców i ryb w całym regionie.
Użytkowanie przez człowieka
.