Egon Schiele (niem.: ( słuchaj); 12 czerwca 1890 – 31 października 1918) był austriackim malarzem. Protegowany Gustava Klimta, Schiele był jednym z głównych malarzy figuratywnych początku XX wieku. Jego twórczość charakteryzuje intensywność i surowa seksualność, a także wiele autoportretów, w tym nagich autoportretów. Skręcone kształty ciała i ekspresyjna linia, które charakteryzują obrazy i rysunki Schielego, sprawiają, że artysta jest wczesnym przedstawicielem ekspresjonizmu.
Schiele urodził się w 1890 roku w Tulln w Dolnej Austrii. Jego ojciec, Adolf Schiele, zawiadowca stacji Tulln w austriackich kolejach państwowych, urodził się w 1851 r. w Wiedniu jako syn Karla Ludwiga Schiele, Niemca z Ballenstedt i Alojzy Schimak; matka Egona Schiele, Marie, z domu Soukup, urodziła się w 1861 r. w Czeskim Krumlovie (Krumau) jako córka Johanna Franza Soukupa, czeskiego ojca z Mirkovic, i Alojzy Poferl, niemieckiej matki z Czech z Czeskiego Krumlova. Jako dziecko Schiele był zafascynowany pociągami i spędzał wiele godzin na ich rysowaniu, do tego stopnia, że ojciec był zmuszony zniszczyć jego szkicowniki. W wieku 11 lat Schiele przeniósł się do pobliskiego miasta Krems (a później do Klosterneuburga), gdzie uczęszczał do szkoły średniej. Dla otoczenia Schiele był dziwnym dzieckiem. Nieśmiały i powściągliwy, w szkole radził sobie słabo, z wyjątkiem lekkoatletyki i rysunku, a w klasach miał przeważnie młodszych uczniów. Wykazywał też skłonności kazirodcze wobec młodszej siostry Gertrudy (znanej jako Gerti), a jego ojciec, dobrze poinformowany o zachowaniu Egona, został kiedyś zmuszony do wyważenia drzwi zamkniętego pokoju, w którym przebywali Egon i Gerti, aby zobaczyć, co robią (odkrył, że wywoływali film). W wieku szesnastu lat zabrał dwunastoletnią Gerti pociągiem do Triestu bez pozwolenia i spędził z nią noc w pokoju hotelowym.
Kiedy Schiele miał 15 lat, jego ojciec zmarł na syfilis, a on sam został podopiecznym wuja ze strony matki, Leopolda Czihaczka, również urzędnika kolejowego. Wuj, choć chciał, by Schiele poszedł w jego ślady, i ubolewał nad brakiem zainteresowania uczelnią, dostrzegł w nim talent rysunkowy i bez entuzjazmu dał mu korepetytora, którym był artysta Ludwig Karl Strauch. W 1906 roku Schiele zgłosił się do Kunstgewerbeschule (Szkoła Rzemiosła Artystycznego) w Wiedniu, gdzie kiedyś studiował Gustav Klimt. Już po pierwszym roku Schiele został wysłany, za namową kilku członków wydziału, do bardziej tradycyjnej Akademie der Bildenden Künste w Wiedniu w 1906 roku. Jego głównym nauczycielem w akademii był Christian Griepenkerl, malarz, którego surowa doktryna i ultrakonserwatywny styl tak bardzo sfrustrowały i niezadowoliły Schielego i jego kolegów, że opuścił ją trzy lata później.
W 1907 roku Schiele zwrócił się do Gustava Klimta, który hojnie obdarzał młodszych artystów mentoringiem. Klimt szczególnie zainteresował się młodym Schiele, kupując jego rysunki, oferując wymianę na własne, aranżując dla niego modeli i przedstawiając go potencjalnym mecenasom. Zapoznał go również z Wiener Werkstätte, warsztatem rzemiosła artystycznego związanym z Secesją. Najwcześniejsze prace Schielego z lat 1907-1909 wykazują silne podobieństwa z pracami Klimta, a także wpływy secesji. W 1908 r. Schiele miał swoją pierwszą wystawę w Klosterneuburgu. W 1909 roku, po ukończeniu trzeciego roku, opuścił Akademię i wraz z innymi niezadowolonymi studentami założył Neukunstgruppe („Grupa Nowej Sztuki”). We wczesnych latach życia Schiele pozostawał pod silnym wpływem Klimta i Kokoschki. Mimo że w pierwszych pracach Schielego widoczne są naśladownictwa ich stylów, zwłaszcza w przypadku tego pierwszego, wkrótce rozwinął on swój własny, charakterystyczny styl.
To jest fragment artykułu z Wikipedii wykorzystany na licencji Creative Commons Attribution-Sharealike 3.0 Unported License (CC-BY-SA). Pełny tekst artykułu znajduje się tutaj →
Więcej …