Solon (ok. 650-561): ateński mąż stanu, poeta i prawodawca, jeden z Siedmiu Mędrców.
W ciągu późnego VII i VI wieku, kiedy Grecja przeżywała gwałtowne zmiany społeczne i polityczne, wiele greckich miast było rządzonych przez tyranów lub jedynowładców. Często byli to arystokraci, którzy przejęli dodatkową władzę, czasami opierając się na grupie zamożnych nowobogackich. Chociaż słowo „tyran” brzmi dla nas bardzo negatywnie, w starożytnej Grecji tak nie było.
Ateny nie były wyjątkiem. Klasa arystokratów, Eupatrydów, rządziła miastem i wykluczała bogatych nowobogackich. Do tego dochodziły konflikty społeczne. Można się było spodziewać powstania tyrana, ale zamiast tego Ateńczycy mianowali mędrca Solona prawodawcą (594/593).
Jemu zawdzięczamy kilka działań: na przykład zadekretował, że żaden Ateńczyk nie zostanie sprzedany w niewolę, nawet jeśli był poważnie zadłużony (hektemoros), a magistratury były otwarte dla wszystkich bogatych ludzi (zmniejszając władzę arystokratów). Podjął też działania ekonomiczne i założył Helię, czyli sąd ludowy. Głównym rezultatem było to, że ludzie po raz pierwszy zaczęli określać się jako Ateńczycy.
Po napisaniu tych praw Solon opuścił na jakiś czas Ateny. Mówi się, że odwiedził Egipt i króla Lidii Krezusa. Później wrócił do domu, gdzie był zmuszony zobaczyć, jak Ateny zdobyły tyrana: Pisistratusa.
Solon zaliczany jest do grona Siedmiu Mędrców.
Literatura
Życie Solona autorstwa Plutarcha dostępne jest na stronie LacusCurtius. Biografia została zamieszczona w Żywotach wybitnych filozofów Diogenesa Laertiusa (tutaj).