William Randolph Hearst, syn George’a Hearsta, właściciela gazety, urodził się w San Francisco w 1863 roku. Po studiach na Uniwersytecie Harvarda (1882-85) przejął od ojca w 1887 roku gazetę „San Francisco Examiner”.
Zainspirowany dziennikarstwem Josepha Pulitzera, Hearst przekształcił gazetę w połączenie reformatorskiego reportażu śledczego i krzykliwej sensacji. Szybko zyskał reputację, zatrudniając najlepszych dostępnych dziennikarzy. Byli to między innymi Ambrose Bierce, Stephen Crane, Mark Twain, Richard Harding Davis i Jack London.
W 1895 roku Hearst kupił New York Journal. On był teraz w konkurencji z Pulitzer’s New York World. Obejmowało to rekrutację popularnego rysownika, Richarda F. Outcaulta od Josepha Pulitzera. Hearst obniżył również cenę New York Journal do jednego centa i włączył kolorowe sekcje czasopism. Przekonał również Fredericka Oppera, kolejnego z rysowników Pulitzera, aby dołączył do jego zespołu.
Pulitzer’s New York World i Hearst’s New York Journal zaangażowały się w wojnę o nakład, a ich wykorzystanie schematów promocyjnych i sensacyjnych historii stało się znane jako żółte dziennikarstwo. Jednakże, otrzymał pochwałę od radykalnego dziennikarza, Lincolna Steffensa: „Hearst w dziennikarstwie był jak reformator w polityce; był innowatorem, który wbijał się w biznes, burząc ustalony porządek rzeczy, i nie robił tego tak, jak my byśmy to zrobili. Robił to na swój sposób. Myślałem, że Hearst był wielkim człowiekiem, zdolnym, niezależnym, samoukiem (choć był na Harvardzie) i trzeźwo myślącym; nie miał złudzeń moralnych; widział prosto tak daleko, jak widział, i widział całkiem daleko, dalej niż ja wtedy; i, studiując metody, które przyjął po eksperymentach, pędził w kierunku swojego niezapowiedzianego celu: ustanowienia pewnej miary demokracji, z cierpliwą, ale bezwzględną siłą.”
W ciągu następnych kilku lat Hearst stał się właścicielem 28 gazet i magazynów, w tym Los Angeles Examiner, Boston American, Atlanta Georgian, Chicago Examiner, Detroit Times, Seattle Post-Intelligencer, Cosmopolitan i Washington Herald. Wykorzystywał swoje gazety i czasopisma do prowadzenia kampanii na rzecz agresywnej polityki zagranicznej. W wyniku zniekształconych i przesadnych doniesień, Hearst został obwiniony o wojnę między Stanami Zjednoczonymi a Hiszpanią (1897-98).
Hearst był członkiem Izby Reprezentantów Stanów Zjednoczonych (1903-07) Jednak został pokonany w wyborach na burmistrza (1905 i 1909) i na stanowisko gubernatora Nowego Jorku (1906). Przeciwnik Imperium Brytyjskiego, Hearst sprzeciwił się zaangażowaniu Stanów Zjednoczonych w I wojnę światową i zaatakował utworzenie Ligi Narodów.
W latach 20. Hearst zbudował zamek na ranczu o powierzchni 240 000 akrów w San Simeon w Kalifornii. W szczytowym okresie posiadał 28 dużych gazet i 18 magazynów, a także kilka stacji radiowych i wytwórni filmowych. Jednak Wielki Kryzys osłabił jego pozycję finansową i do 1940 roku stracił osobistą kontrolę nad swoim ogromnym imperium komunikacyjnym.
Hearst zdenerwował lewicę w Ameryce, będąc pro-nazistą w latach 30. i zagorzałym antykomunistą w latach 40. William Randolph Hearst zmarł w 1951 roku. Uważa się, że kariera Hearsta była inspiracją dla filmu Orsona Wellesa „Obywatel Kane”.