Sugar glider są wiewiórkami wielkości arboreal marsupials, które zamieszkują lasy Australii i Nowej Gwinei. Są one bardzo społeczne, żyją w małych koloniach lub grupach rodzinnych liczących do siedmiu dorosłych i ich potomstwa. Szybowce cukrowe są w dużej mierze nocne i rzadko przychodzą na ziemię, znajdując zarówno schronienie, jak i pożywienie na drzewach.
Główną cechą wyróżniającą szybowca cukrowego jest miękka membrana między nadgarstkami i kostkami zwana patagium, która pozwala mu szybować z drzewa na drzewo, jakby za pomocą spadochronu. Te „nadgarstkowo-skrzydłowe szybowce” mogą unosić się w powietrzu na odległość prawie równą szerokości boiska do piłki nożnej! Są doskonałymi „lotnikami”, dzięki szerokiemu polu widzenia – mogą triangulować odległości i współczynniki szybowania, kiwając głową przed startem. Po uniesieniu się w powietrze, kierują się w stronę celu, przechylając ręce i ramiona, regulując napięcie w swoich „skrzydłach” i używając długiego, płaskiego, krzaczastego ogona jako steru.
Chociaż nazwane tak ze względu na ich zamiłowanie do jedzenia leśnych słodyczy, takich jak guma akacjowa, sok z eukaliptusa i nektar kwiatowy, szybowce cukrowe są w rzeczywistości wszystkożernymi, oportunistycznymi karmicielami, spożywającymi zarówno materię roślinną, jak i zwierzęcą. Wybór menu małego pająka cukrowego ma jednak swoją ciemną stronę. Ich apetyt na pisklęta zagrożonej papugi jerzykowej na Tasmanii stanowi poważne zagrożenie dla przetrwania tego ptaka w tym kraju.
Kieszonkowe rozmiary, duże oczy i niezwykła „supermoc” szybowania sprawiają, że ten ssak jest popularny w świecie zwierząt domowych. Jednak dzikie zwierzęta – nawet te urocze – zazwyczaj nie są dobrymi domowymi pupilami. Są one długowieczne i wymagają dużo przestrzeni oraz innych przedstawicieli swojego gatunku, aby się rozwijać. Posiadanie zwierząt domowych jest nielegalne w stanie Kalifornia.
Lekki jak piórko. Szybowiec cukrowy waży od 3 do 5 uncji (85 do 141 gramów), mniej więcej tyle co piłka baseballowa, i ma krótkie, szare futro, nie tak jak koala. Futro na brzuchu jest kremowobiałe. Ma ciemne pierścienie wokół dużych, czarnych oczu, a węgiel pasek biegnący w dół środka twarzy do różowego nosa.
Jego ster-jak ogon jest prawie tak długo, jak jego 6-calowe ciało i jest nieco prehensile, i jest używany do przenoszenia liści do jego przytulne gniazdo. Ogon nie może wspierać masy ciała szybowca cukrowego. U zdrowego pająka ogon jest często 1,5 raza dłuższy niż jego ciało. Szybowiec cukrowy ma pięć palców u każdej stopy, w tym poręczny przeciwstawny palec u tylnej stopy, który pozwala mu na pewny chwyt gałęzi lub pnia drzewa. Używają swoich kończyn, ogona i tułowia, aby kontrolować swój „lot” i z gracją lądują ze wszystkimi czterema stopami rozłożonymi, aby chwycić drzewo.