Heading

Sos sojowy jest znaną podstawową przyprawą kuchenną, która powstała w Azji Wschodniej. Przez lata, sos sojowy rozprzestrzenił się w każdym kraju na naszej planecie i niektóre z tych krajów nawet rozwinęły swoje własne smaczne alternatywy. Dziś opowiem Wam o dwóch takich alternatywach: tamari i kokosowym amino. Jeśli nie jesteś zaznajomiony z tymi dwoma sosami, trafiłeś we właściwe miejsce.

Czym jest tamari?

Wbrew powszechnemu przekonaniu, tamari nie jest tą samą przyprawą co sos sojowy. Sos sojowy został opracowany w starożytnych Chinach tysiące lat temu pod nazwą „Chiang”. Od tego czasu wiele innych krajów przywłaszczyło sobie ten sos, oferując jednocześnie swoje własne, unikalne wersje. Tamari jest pochodną sosu sojowego, która jest głównie kojarzona z Japonią. Tamari oferuje wiele podobnych złożoności smakowych jak sos sojowy, ale z kilkoma kluczowymi różnicami. Podstawową różnicą, którą chcę mocno podkreślić jest to, że tamari jest zrobione bez pszenicy, co czyni je idealnym sosem dla osób bezglutenowych.

Tamari vs. Sos sojowy

Z zewnątrz patrząc, tamari i sos sojowy wydają się być bardzo porównywalnymi przyprawami. Oba sosy mają bogaty brązowy kolor, a ich profile smakowe są wzmocnione przez bogaty dodatek soli. Jeśli jednak przyjrzeć się im nieco bliżej, można dostrzec pewne złożone różnice. Tamari ma tendencję do ciemniejszego koloru i bogatszego smaku w porównaniu z tradycyjnie fermentowanym sosem sojowym. Tamar jest również tradycyjnie gęstszy. Jeśli miałbyś porównać tamari z sosem sojowym, przekonałbyś się, że tamari smakuje bardziej zrównoważenie, z mniejszą ilością słonego, ostrego smaku.

Tradycyjnie, możesz przechowywać nieotwarte tamari na półce do dwóch lat. Po otwarciu, najlepiej przechowywać tamari w lodówce. Aby uzyskać idealny profil smakowy, powinieneś zużyć tamari w ciągu trzech miesięcy od otwarcia butelki. Sos sojowy ma podobne właściwości, jeśli chodzi o okres przydatności do spożycia.

Pierwotne składniki tamari

Mogę używać tamari jako sosu do maczania, marynaty, a nawet do stir-fry. Tamari jest doskonałym dodatkiem do wielu różnych posiłków dzięki temu, że może być organiczne, o niskiej zawartości sodu i wciąż potężne w smaku. Tamari jest cudownie prostym sosem, który składa się z trzech podstawowych składników:

• Ziarna soi
• Sól
• Woda
• (Opcjonalnie) Konserwanty takie jak alkohol.

Smak twojej butelki tamari może być zakwestionowany w oparciu o to, czy zdecydujesz się na organiczne czy nieorganiczne wersje sosu. Podstawowe różnice pomiędzy organicznym i nieorganicznym tamari można ogólnie skupić na czynniku konserwantów. Konserwanty, takie jak alkohol, który wymieniliśmy powyżej, zapewnią twojemu tamari dłuższy okres przydatności do spożycia. Jednak w porównaniu do organicznego tamari, te konserwanty mogą pozostawić lekki chemiczny posmak.

Dodatkowo, mogę znaleźć tamari, które ma w sobie pszenicę. Jeśli jesteś bezglutenowcem lub cierpisz na celiakię, poszukaj autentycznego tamari.

Choć w internecie można znaleźć niezliczoną ilość odmian tamari, kilka marek rutynowo zajmuje pierwsze miejsce na liście. Poniżej znajdują się moje trzy ulubione opcje tamari.

1. San-J – Zespół San-J oferuje wiele różnych opcji tamari, z których wszystkie skupiają się na japońskiej wersji organicznego tamari. Wszystkie produkty tamari firmy San-J są bezglutenowe, co oznacza, że zostały wyprodukowane bez pszenicy. San-J jest liderem w branży produkcji tamari.
2. Eden Organic – Eden Organic oferuje grubsze, cięższe w smaku tamari. Ten styl tamari jest doskonały w stir fry i świetny jako sos do sushi.
3. OHSAWA Organic Wheat Free Tamari – ten całkowicie ekologiczny sos tamari nie zawiera pszenicy i ma obniżoną zawartość sodu. – Warzony w beczkach cedrowych w Japonii, jest tak bliski oryginalnemu tamari, jak tylko można go znaleźć.

Istnieje tyle odmian tamari, ile mam czasu na przeglądanie internetu, aby je znaleźć. Jednak te trzy, które wyróżniłem powyżej, mają smakowy cios w autentycznej butelce.

Jak powstaje tamari?

Tamari podąża podobną ścieżką produkcji jak sos sojowy, choć istnieją pewne wyraźne różnice. Największą różnicą jest to, że tamari jest produktem ubocznym pasty miso, a podczas produkcji sosu nie używa się pszenicy. Przedstawmy dokładny proces, który San-J stosuje podczas produkcji tamari.

1. Najpierw ziarna soi są moczone w wodzie przed ugotowaniem w parowarze.
2. Ziarna te są następnie formowane w bryłki i posypywane aspergillus oryzae. Aspergillus oryzae jest bardziej znany jako „Koji” w języku angielskim. Koji jest rodzajem pleśni, która została przyjęta przez kuchnię wschodnioazjatycką.
3. Pokryte ziarna soi są następnie umieszczane w komorze inkubacyjnej, gdzie temperatura i wilgotność są starannie obliczane. Dzięki wysokiemu poziomowi ciepła i wilgoci, Koji, o którym wspomnieliśmy powyżej, pomaga w rozwoju pleśni, która pokrywa całą patelnię z soją.
4. W ciągu dwóch dni bryłki tworzą żółtą pleśń.
5. Teraz soja jest przenoszona do zbiornika fermentacyjnego, gdzie dodaje się sól i wodę. Mieszanina ta znana jest jako moromi.
6. Moromi jest następnie dojrzewa przez okres do sześciu miesięcy.
7. Po dojrzewaniu moromi jest prasowane przez tkaninę, dzięki czemu uzyskuje się surowe tamari. Tamari jest następnie pasteryzowane i filtrowane.

Czym są aminokwasy kokosowe?

Jeśli sos sojowy i tamari nie spełniają swojej roli, aminokwasy kokosowe stanowią realną alternatywę. Amino kokosowe jest całkowicie wolne od soi i składa się tylko z dwóch składników: soku z drzewa kokosowego i soli. Amino kokosowe zostało docenione przez ludzi stosujących dietę paleo, w szczególności.

Aminokwasy kokosowe vs. Sos sojowy

Na pierwszy rzut oka mogę zrozumieć, jak ludzie mogliby pomylić amino kokosowe z sosem sojowym. Amino kokosowe ma ciemny kolor i słony, słodki smak. Podczas gdy kokosowe amino przypominają sos sojowy, fakt, że są zarówno bezsojowe, jak i bezglutenowe, czyni je niezwykle elastycznymi w kuchni. Gdybym przygotowywała danie typu stir-fry dla jadalni pełnej dietetycznych ograniczeń, prawdopodobnie sięgnęłabym po amino kokosowe przed sosem sojowym lub tamari. Profile smakowe tych trzech produktów są na tyle podobne, że nie ma między nimi dużej różnicy.

Nieotwarte amino kokosowe może stać na półce przez ponad rok. Otwarte amino kokosowe powinno być przeniesione do lodówki, gdzie może wytrzymać do sześciu miesięcy.

Pierwotne składniki amino kokosowego

Amino kokosowe jest niewiarygodnie prostym sosem. Ten rodzaj sosu ma dwa składniki:

• Sok z drzewa kokosowego
• Sól

Aminokwasy kokosowe również korzystają z posiadania 17 różnych rodzajów aminokwasów. Aminokwasy te czynią cuda dla ludzkiego ciała, podnosząc poziom energii, poprawiając system odpornościowy, a nawet pomagając w naprawie mięśni i mózgu.

Dla czytelników, którzy są zainteresowani wypróbowaniem aminos kokosowych w domu, oto kilka najlepszych marek na rynku.

1. Coconut Secret Organic Raw Coconut Aminos – Całkowicie surowy i organiczny, jest to tak fundamentalny sos, jakiego mogłabym chcieć w mojej kuchni. Nieco słodszy niż tradycyjny sos sojowy, ta marka aminos kokosowych jest świetną alternatywą dla sosu sojowego.
2. Bragg Organic Coconut Aminos – Ta linia aminos kokosowych jest znacznie mniej słodka niż sos sojowy i marka Coconut Secret wymieniona powyżej. Z lekką nutą pikanterii, linia Bragg Organic aminos kokosowych jest idealna do dań stir-fry i marynat.
3. Kevala Organic Coconut Aminos – Kevala posiada certyfikat USDA organic i oferuje butelkę aminos kokosowych pochodzących z dojrzałego soku z kwiatów kokosa. Non GMO i bez soi, nie można pobić tej marki.

Jak powstają aminokwasy kokosowe?

Aminokwasy kokosowe powstają w nieco podobny sposób jak sos sojowy. Proces wytwarzania amino kokosowego jest jednak znacznie krótszy. Amino kokosowe jest wytwarzane z nektaru pozyskiwanego z kwiatów orzecha kokosowego. Nektar ten nazywany jest potocznie sokiem. Zebrany sok jest następnie umieszczany w naczyniu fermentacyjnym, gdzie jest pozostawiony do fermentacji przez wiele miesięcy z niewielkim dodatkiem soli. Urządzenie do fermentacji będzie się zmieniać w oparciu o indywidualną firmę i jej ostateczne cele smakowe.

Wniosek

Tamari, sos sojowy i amino kokosowe oferują swoje własne unikalne korzyści. Amino kokosowe i tamari są świetną alternatywą dla autentycznego sosu sojowego, ponieważ oferują unikalny profil smakowy, a także właściwości bezglutenowe i bezsojowe. Gdybym prowadziła kuchnię inną niż moja własna, upewniłabym się, że mam wszystkie trzy butelki pod ręką.