Nie ma wątpliwości, że lata 50. były dekadą krzykliwego stylu. Lotnictwo początkowo wpłynęło na płetwy, które z czasem przerodziły się w coś inspirowanego wyścigiem kosmicznym. Jednak wśród tylnych błotników, zakrzywionych przednich szyb i twardych dachów, była jedna cecha zewnętrzna, która w szczególny sposób wpłynęła na stylizację samochodów: Reflektory.
W 1940 roku amerykański przemysł motoryzacyjny wprowadził nowy standard reflektorów, którym była 7-calowa „zamknięta wiązka”. Rozwiązał on problemy zmatowiałych reflektorów, niestandardowych żarówek, celowania, a nawet uszczelnienia, ze względu na brak o-ringów. W 1956 roku, jak donosiło wydanie Decatur Review z 5 marca, „podkomisja ds. oświetlenia pojazdów” Stowarzyszenia Producentów Samochodów ogłosiła wspólny program inżynierii reflektorów obejmujący opracowanie systemu czterech lamp. Do początku roku modelowego ’57, 37 z 48 stanów przyjęło przepisy akceptujące cztery reflektory w pojazdach licencjonowanych. Kilka marek z Detroit i Kenosha, Wisconsin, dobrze rozegrało swoje karty wierząc, że prawo będzie po ich stronie. Oto pionierzy z 1957 roku:
1957 Nash Ambassador
Producent, który często maszerował we własnym rytmie, Nash był wczesnym twórcą konstrukcji jednoczęściowych i słynął z takich rozwiązań jak podwójne łóżka podróżne Nash Twin Travel Beds oraz pierwsza w branży jednostka klimatyzacyjna w pełni zintegrowana z nagrzewnicą pod maską silnika. Niestety, ze względu na koszty i błędne kalkulacje rynkowe, Nash wytrwał przy przeprojektowanej wersji Airflyte na rok 1955. W roku ’57, aby zachować świeżość, Nash poddał Ambassadora liftingowi, który obejmował „4-Beam Headlight System” z ułożonymi w stos reflektorami. Według wydania Collectible Automobile z lutego 2020 roku, „Nash wierzył, że egzekwowanie przepisów nie będzie miało miejsca i że prawo wkrótce się zmieni”. Choć możliwe, że inne marki wprowadziły reflektory quad jako pierwsze, Nash był pierwszym, który użył quadów jako jedynej konfiguracji.
1957 Cadillac Eldorado Brougham
Bez wątpienia Cadillac był liderem stylu lat 50-tych. Nie było po prostu nie do pobicia jego połączenie wysokiego stylu, wysokiej kompresji, i wysokiej klasy. I te płetwy! Jako pomysłodawca, Cadillac ustawił poprzeczkę w 1948 roku, co spowodowało mnóstwo naśladowców – nawet za granicą. Wraz z pojawieniem się super-rycerskiego Eldorado Brougham na kilka miesięcy przed rokiem modelowym 1957, Cadillac mógł również pretendować do miana pioniera w dziedzinie czterokołowych reflektorów. Prawdę mówiąc, luksusowa marka bawiła się tym pomysłem już od 1953 r., prezentując samochód pokazowy LeMans, a w 1956 r. koncepcja Eldorado Brougham Town Car dała wskazówkę temu, co miało nadejść kilka miesięcy później. Produkcyjny Brougham był bogato wyposażonym, czterodrzwiowym hardtopem z samobójczymi drzwiami, dachem ze stali nierdzewnej, zawieszeniem pneumatycznym i podwójnym, poczwórnym, 365-kubic-calowym V-8, który kosztował ponad pięć razy więcej niż przeciętny sedan. Samochód z wystawy samochodowej ożył? Z pewnością, i to w doborowym towarzystwie, jako wczesny zwolennik poczwórnych reflektorów.
1957 Mercury
Mercury przeszedł przez kilka wersji w ciągu swojego życia, jego status zmieniał się między Fordem a mniej wystawnym Lincolnem. Kiedy w 1957 r. debiutował Merc, „Wielkie M” było tak wyjątkowe, jak nigdy dotąd. Reklamy podkreślały popisową stylistykę samochodów, a większość modeli Mercury posiadała również unikalne pneumatyczne zawieszenie tylne zapewniające lepszą jazdę. Nowy model zadebiutował na New York Auto Show 8 grudnia 1956 roku: gadżeciarski Turnpike Cruiser, który posiadał standardowe reflektory „Quadri-Beam”, ale mieszkańcy Południowej Dakoty i Tennessee byli zmuszeni radzić sobie z podwójnymi, dopóki ich ustawodawcy nie uchwalili nowych przepisów dotyczących oświetlenia. Ponadto, po wprowadzeniu Turnpike Cruiser, reflektory Quadri-Beam stały się opcją dla mniejszych Mercurysów.
1957 Chrysler Corporation
„Forward Look” Virgila Exnera jest chwalony od pokoleń i nie bez powodu. W modelach Plymouth i Dodge samochody wydawały się mieć cztery reflektory, ale ich wewnętrzne soczewki były światłami postojowymi. Poza DeSoto, Chryslerem i Imperialem, Exner poradził sobie z tym problemem w inny i bardziej kosztowny sposób: dostępne były zarówno podwójne, jak i poczwórne reflektory, przy czym DeSoto Firesweep był ograniczony do podwójnych, a podstawowy Imperial był dostępny z poczwórnymi jako „wyposażenie specjalne”. Jedynym Moparem, który był zbudowany wyłącznie z poczwórnymi reflektorami był DeSoto Adventurer, który nie pojawił się na ulicach aż do roku kalendarzowego ’57, torując drogę samochodom Chrysler Corporation z 1958 roku.
1957 Lincoln
Lincoln Capri i Cosmopolitan z 1956 roku oferowały futurystyczną stylizację samochodów pokazowych, łącząc powściągliwość i pobłażanie w klasycznej alternatywie dla Cadillaca. W 1957 roku została ona nieco wstrząśnięta dzięki nowym „kanciastym tylnym łopatkom” i piramidalnym światłom tylnym, a także symulowanym czerpakom powietrza na obu bokach. Najwyraźniejszą zmianą w branży była jednak nowa kratka „Quadra-Lite”, „ekskluzywna nowa kombinacja reflektorów i świateł drogowych zapewniająca lepszą widoczność drogi i pobocza”. Z nieco mniejszą soczewką pod reflektorem, nadawała ona wygląd quadów; ale w najlepszym wypadku Lincoln z 1957 roku zasługuje na wyróżnienie w tym uświęconym towarzystwie.
Który z tych pionierów quad-headlightów ściągnął ten wygląd najlepiej? Ty nam powiedz.