(UWAGA: Należy czytać tylko te materiały, do których prowadzą odnośniki poprzedzone wyrazem CZYTAJ pisanym wielką literą.)
W tym podejściu do etyki to konsekwencja czynu jest podstawą do określenia jego wartości.
PRZECZYTAJ:
Teorie teleologiczne: Podejście Konsekwencjalistyczne
Jedną z najbardziej podstawowych konsekwencji jest wpływ na ludzi, a jedną z najbardziej podstawowych wartości określających, czy coś jest dobre, czy nie, jest przyjemność, jaką to komuś przynosi. Niektórzy uważają, że emocjonalna i fizyczna PRZYJEMNOŚĆ jest JEDYNĄ podstawą do określenia co jest DOBRE
Teorie DOBRA oparte na przyjemności są określane mianem HEDONIZMU
Istnieją dwie popularne teorie DOBRA oparte na przyjemności. Jedna z nich opiera się na przyjemności dla samego siebie. EGOIZM
Druga opiera się na przyjemności, która wynika dla wszystkich ludzi na świecie. UTILITARIANIZM.
W tej sekcji skupimy się na EGOIZMIE.
==========================================================================
Istnieje pięć typów Egoizmu, tutaj skupiamy się na ostatnim:
EGOIZM ETYCZNY
- Egoizm zdroworozsądkowy:
- Egoizm Psychologiczny
- Argument Za:
- Objection:
- Egoizm jako środek do dobra wspólnego
- Argumenty za:
- Sprzeciw:
Według tego poglądu, egoizm jest wadą. Polega on na przedkładaniu własnych spraw nad sprawy innych. Czyjeś zachowanie jest egoistyczne, jeśli polega na przedkładaniu własnych interesów nad cudze w stopniu nieumiarkowanym.
Ludzcy agenci zawsze, przynajmniej na głębokim poziomie, są egoistami w takim stopniu, w jakim nasze zachowanie, dające się wyjaśnić w kategoriach naszych przekonań i pragnień, jest zawsze ukierunkowane na to, co uważamy za nasze największe dobro (Baier, 1991, s. 203).
Psychologiczny egoista myli egoistyczne pragnienia z motywacją. Agent może działać wbrew swoim pragnieniom i co jest w jego własnym najlepszym interesie. Ludzie często działają w sposób, który wiedzą, że są szkodliwe dla ich dobrego samopoczucia. Co więcej, to, czego ktoś najbardziej pragnie, może nie być w jego własnym interesie (np. przekazanie pieniędzy Amnesty International zamiast kupienia nowej płyty CD). MacKinnon dodaje, że „nawet gdyby okazało się, że często działamy w imię własnego interesu, nie wystarczy to do udowodnienia, że psychologiczny egoizm jest prawdziwy. Zgodnie z tą teorią musimy wykazać, że ludzie zawsze działają na rzecz własnego interesu” (s. 23). Jeśli możemy znaleźć tylko jeden kontrprzykład dla psychologicznego egoizmu, to znaczy, że nie jest on prawdziwy.
Według ekonomisty Adama Smitha, kiedy przedsiębiorcy są nieskrępowani prawnym lub narzuconym przez siebie moralnym przymusem ochrony dobra innych, są w stanie promować własne dobro i w rezultacie dostarczać najbardziej efektywnych środków promowania dobra innych (Baier, 1991, s. 201; patrz MacKinnon, s. 24). Taki pogląd prowadzi do doktryny, że „jeśli każdy realizuje swój własny interes, tak jak go sobie wyobraża, to promowany jest interes wszystkich” (Baier, 1991, s. 200).
Apart from positing an „invisible hand” guiding the market processes, the common-good egoist makes the fallacy, ascribed to J.S. Mill, that if each person promotes her own interest, then everyone else’s interests are thereby promoted. „Jest to oczywiście błędne rozumowanie, ponieważ interesy różnych jednostek lub klas mogą, i w pewnych warunkach (z których najbardziej oczywistym jest niedostatek dóbr pierwszej potrzeby), są sprzeczne. Wtedy interes jednego jest szkodą dla drugiego” (Baier, 1991, s. 200).
Racjonalny egoizm dotyczy racjonalnego działania.
- Silny Egoizm Racjonalny:
Zawsze racjonalne jest dążenie do własnego największego dobra, a nigdy racjonalne nie jest nie dążenie do niego (Baier, 1991, s. 201).
Zawsze jest racjonalne dążyć do własnego największego dobra, ale niekoniecznie nigdy nie jest racjonalne tego nie robić (Baier, 1991, s. 201).
Kiedy zrobienie czegoś nie wydaje się prima facie być w naszym interesie, nasze zrobienie tego wymaga, abyśmy usprawiedliwili nasze działanie poprzez pokazanie, że jest to w naszym interesie, tym samym usprawiedliwiając nasze działanie.
Takie podejście do uzasadniania działań w naszym własnym interesie może być nadużywane, jeśli nie mamy kryteriów ustanowionych w celu określenia, co interesy agentów są równe. Jeśli takie kryteria są ustanowione, takie działania mogą być uzasadnione tak długo, jak nie prowadzą one do konfliktów między agentami. W takich przypadkach, kreatywne drogi pośrednie są wezwane dla.
- Silny Egoizm Etyczny:
Zawsze słusznie jest dążyć do własnego największego dobra, a nigdy nie jest słusznie tego nie robić (Baier, 1991, s. 201).
Zawsze słusznie jest dążyć do własnego największego dobra, ale niekoniecznie nigdy nie słusznie jest tego nie robić (Baier, 1991, str. 201).
Jeśli akceptujemy racjonalny egoizm i jeśli akceptujemy etyczny racjonalizm, to musimy akceptować etyczny egoizm. Tak jest, ponieważ jeśli działanie we własnym interesie jest racjonalne, to jest to moralny wymóg, aby działać we własnym interesie.
Zakładając, że moje zabicie go będzie w moim najlepszym interesie, ale szkodliwe dla mojego dziadka, podczas gdy powstrzymanie się od zabicia go będzie ze szkodą dla mnie, ale w interesie mojego dziadka, to jeśli etyczna regulacja konfliktu jest rozsądna, może istnieć rozsądna moralna wytyczna regulująca ten konflikt (przypuszczalnie poprzez zakazanie tego zabicia). Ale wtedy etyczny egoizm nie może być zdrowy, ponieważ wyklucza międzyludzką autorytatywną regulację interpersonalnych konfliktów interesów, ponieważ taka regulacja implikuje, że postępowanie sprzeczne z czyimś interesem jest czasami moralnie wymagane od kogoś, a postępowanie w czyimś najlepszym interesie jest czasami moralnie zakazane. Tak więc egoizm etyczny jest nie do pogodzenia z etyczną regulacją konfliktów.