Drobna struktura nabłonka przejściowego moczowodu szczura została zbadana w cienkich przekrojach przy użyciu mikroskopu elektronowego, włączając w to niektóre barwione cytochemicznie w celu wykazania aktywności trifosfatazy nukleozydowej. Nabłonek jest głęboki na trzy do czterech komórek z prostopadłościennymi lub kolumnowymi komórkami podstawnymi, komórkami pośrednimi i powierzchownymi komórkami płaskimi. Komórki podstawne są przytwierdzone do błony podstawnej za pomocą półdesmosomów lub płytek łączących, które oddzielają nabłonek od blaszki właściwej. Drobne włókna zewnątrzkomórkowe, o średnicy około 100 A, znajdują się w warstwie tkanki łącznej bezpośrednio pod błoną podstawną nabłonka. Błony plazmatyczne komórek podstawnych i pośrednich oraz błony boczne i podstawne komórek płaskich są głęboko zrośnięte, a aktywność trifosfatazy nukleozydowej jest z nimi związana. Wszystkie komórki mają gęstą siatkę włókien tonofilamentów, które rozgałęziają się w cytoplazmie. Istnienie kompleksów łączących, składających się ze zonula occludens, zonula adhaerens i macula adhaerens lub desmosomów, pomiędzy bocznymi granicami komórek płaskonabłonkowych jest zgłaszane. Sugeruje się, że kompleks ten stanowi główną przeszkodę dla swobodnego przepływu wody z przestrzeni zewnątrzkomórkowych do hipertonicznego moczu. Wolna powierzchnia luminalna komórek płaskonabłonkowych i wiele pęcherzyków cytoplazmatycznych w tych komórkach są ograniczone przez niezwykle grubą błonę plazmatyczną. Trzy listki tej jednostkowej błony są asymetryczne, przy czym zewnętrzny jest około dwukrotnie grubszy od wewnętrznego. Pęcherzyki i błona plazmatyczna zachowuj± konformacje k±towe, które sugeruj±, że błona jest niezwykle sztywna. Z błoną tą nie jest związana aktywność trifosfatazy nukleozydów. Argumenty są przedstawione na poparcie sugestii, że ta gruba błona plazmatyczna jest morfologicznym miejscem pasywnej bariery przepuszczalności dla przepływu wody przez komórki, i że keratyna może być zawarta w strukturze błony. Omówiono możliwe pochodzenie grubej błony plazmatycznej z kompleksu Golgiego. Opisano ciała o niejednorodnej zawartości, w tym charakterystyczne sześciokątne stosy grubych błon. Sugeruje się, że są to „jednostki utylizacyjne” dla starych lub nadmiarowych błon grubych. Opisano typ komórki, który tworzy tylko 0,1 do 0,5 procent całkowitej populacji komórek i zawiera wiązki włókien rurkowych lub krystalitów. Ich pochodzenie i funkcja nie są znane.