Co zabiło sułtana Saladyna, który sławnie zjednoczył świat muzułmański w XII wieku, odzyskał Jerozolimę od chrześcijan i pomógł rozpętać trzecią krucjatę? Do tej pory było to tajemnicą. Ale dzięki przejrzeniu wskazówek dotyczących objawów medycznych Saladyna, napisanych ponad 800 lat temu, lekarz mógł w końcu ustalić, jaka choroba zabiła potężnego sułtana.
To był tyfus brzuszny, powiedział dr Stephen Gluckman, profesor medycyny na Uniwersytecie Pensylwanii w Perelman School of Medicine, ogłoszony dziś (4 maja) na 25. dorocznej konferencji historyczno-kliniczno-patologicznej na Uniwersytecie Maryland School of Medicine. Eksperci na konferencji co roku diagnozują postać historyczną, a poprzednie diagnozy dotyczyły Lenina, Darwina, Eleanor Roosevelt i Lincolna.
Gluckman ostrzegł, że ostateczna diagnoza prawdopodobnie nigdy nie będzie znana, biorąc pod uwagę, że Saladyn żył przed erą nowoczesnych narzędzi diagnostycznych. Ale tyfus brzuszny – choroba, którą ludzie zarażają się, gdy spożywają żywność lub wodę zanieczyszczoną bakterią Salmonella typhi – wydaje się pasować do rachunku, powiedział.
Saladyn jest ikoniczną postacią, która odegrała kluczową rolę w historii Europy i Bliskiego Wschodu.
„Jest on z pewnością jednym z najważniejszych przywódców muzułmańskich w epoce wypraw krzyżowych w średniowieczu”, Tom Asbridge, profesor historii średniowiecznej na Queen Mary University of London, powiedział Live Science.
Były prezydent Egiptu Gamal Abdel Nasser (1918-1970) miał obsesję na punkcie Saladyna, podobnie jak były prezydent Iraku Saddam Husajn (1937-2006), który miał znaczki pocztowe z jego twarzą obok twarzy Saladyna, a nawet sponsorował książki dla dzieci z udziałem Saladyna i jego samego, powiedział Asbridge, który również przemawiał na dzisiejszej konferencji.
Saladyn, urodzony w 1137 lub 1138 roku w Tikricie, na terenie dzisiejszego Iraku, był częścią kurdyjskiej rodziny najemników. Walczył ze swoim wujem, ważnym przywódcą wojskowym, przeciwko egipskiemu kalifatowi Fatymidów, religijnej dynastii rządzącej od 909 do 1171 roku. Ale kiedy jego wuj zmarł w 1169 roku, Saladyn zastąpił go w wieku 31 lub 32 lat, Asbridge powiedział. Po triumfie w bitwie Saladyn został mianowany dowódcą wojsk syryjskich w Egipcie i wezyrem kalifa Fatymidów, jak podaje Encyclopedia Britannica.
W 1187 r. armia Saladyna zdobyła święte miasto Jerozolimę, wypierając Franków, którzy zajęli je 88 lat wcześniej podczas pierwszej krucjaty. Jego działania doprowadziły do Trzeciej Krucjaty (1189-1192), która zakończyła się patem między Saladynem a jego przeciwnikami, w tym królem Anglii, Ryszardem I, lepiej znanym jako Ryszard Lwie Serce, Asbridge powiedział.
Jednakże po tajemniczej gorączce i dwutygodniowej chorobie, Saladyn zmarł w 1193 roku w wieku 55 lub 56 lat. Pomocnicy próbowali go ratować za pomocą upuszczania krwi i clysterów (staromodne słowo na lewatywy), bezskutecznie.
Gluckman miał niewiele szczegółów, na podstawie których mógł postawić diagnozę, ale był w stanie wykluczyć kilka chorób. Dżuma lub ospa prawdopodobnie nie zabiły Saladyna, powiedział, ponieważ te choroby szybko zabijają ludzi. Podobnie, prawdopodobnie nie była to gruźlica, ponieważ zapisy nie wspominają o problemach z oddychaniem. I prawdopodobnie nie była to malaria, ponieważ Gluckman nie mógł znaleźć żadnych dowodów na to, że Saladyn trząsł się od dreszczy, co jest częstym objawem tej choroby.
Ale objawy pasowały do tyfusu, choroby, która była bardzo powszechna w tym regionie w tym czasie, Gluckman powiedział. Objawy tyfusu obejmują wysoką gorączkę, osłabienie, ból brzucha, ból głowy i utratę apetytu. Ta choroba bakteryjna istnieje do dziś; każdego roku około 5,700 osób w Stanach Zjednoczonych (75% z nich zachorowało za granicą) i 21,5 miliona osób na całym świecie zapada na tę infekcję bakteryjną, według Centers for Disease Control and Prevention.
Dziś antybiotyki są przepisywane ludziom cierpiącym na tyfus, ale oczywiście nie były one dostępne w XII wieku, powiedział Gluckman. Mimo to, istnieje powód do niepokoju, ponieważ oporność na antybiotyki wśród bakterii tyfusu plamistego rośnie, Gluckman dodał.
„W większości infekcji, istnieje oporność,” Gluckman powiedział. „Wypróbowane i sprawdzone leki są mniej skuteczne w tych dniach”. Jednak niektóre antybiotyki nadal działają przeciwko durowi brzusznemu, powiedział.
Oryginalny artykuł na Live Science.
Ostatnie wiadomości