Johann Sebastian Bach miał dwie żony i łącznie 20 dzieci. Niestety, tylko połowa z tych dzieci przeżyła do dorosłości. Ale z tych dziesięciorga, czworo stało się znaczącymi kompozytorami; każde z własną historią, własnym miastem rodzinnym i własnym związkiem z muzyką ojca.
Wilhelm Friedemann Bach
Wilhelm Friedemann Bach był najstarszym synem Johanna Sebastiana. Wilhelm nazywany jest „drezdeńskim Bachem” i był „chip-off-the-ole-block”, idąc w ślady ojca jako organista i kompozytor. Ale niestety nie odziedziczył po Bachu usposobienia. Według wszelkich relacji, Wilhelm był niezwykle trudny we współpracy. Mówiąc szczerze, był palantem, a jego ciągłe spory z pracodawcami powodowały, że zmieniał posady. W rezultacie zmarł w ubóstwie w wieku 71 lat.
Carl Philipp Emanuel
Carl Philipp Emanuel był drugim żyjącym synem J.S. Bacha. Był najsłynniejszym i najbardziej płodnym z potomstwa Bacha. Nazywamy go „berlińskim Bachem” lub „hamburskim Bachem”. Jego muzyka stoi w rozkroku między barokiem a klasycyzmem. Jego wybitne umiejętności gry na klawiaturze i osobisty styl sprawiają, że jest on doskonałym przykładem „empfindsamer stil” („wrażliwego stylu”), który starał się wyrazić „prawdziwe i naturalne” emocje.
Johann Christoph Friedrich Bach
Johann Christoph Friedrich Bach znany jest jako „Buckeburg Bach”. W wieku 17 lat poszedł do szkoły i studiował prawo. Jednak po tym, jak jego ojciec zachorował w 1750 roku, Johann Christoph Friedrich porzucił studia i przyjął posadę na dworze hrabiego Wilhelma w Buckeburgu. Być może z powodu braku pieniędzy na opłacenie szkoły, być może pomagał finansowo rodzinie; niezależnie od przyczyny pozostał w Buckeburgu aż do śmierci w 1795 roku. Na jego muzykę mieli wpływ jego pracodawcy, którzy woleli prostszy włoski styl muzyki od głęboko kontrapunktycznego stylu Johanna Sebastiana.
Johann Christian Bach
Johann Christian Bach nazywany jest „londyńskim Bachem”. Jego muzyka ma najmniej wspólnego z jego ojcem; J.S. Bach zmarł, gdy Johann Christian miał zaledwie 15 lat. Muzyka Johanna Christiana jest doskonałym przykładem stylu galant, który charakteryzował się wyważonymi frazami i naciskiem na czystą melodię i akompaniament. Wywarł on największy wpływ na muzykę Mozarta.