torsemid
Demadex
Klasyfikacja farmakologiczna: diuretyk pętlowy
Klasyfikacja terapeutyczna: diuretyk, lek przeciwnadciśnieniowy
Kategoria ryzyka ciążowego B
Wskazania i dawkowanie 
Diureza u pacjentów z niewydolnością serca. Dorośli: Początkowo 10 do 20 mg P.O. lub dożylnie raz na dobę. Jeśli odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca, należy podwoić dawkę, aż do uzyskania odpowiedzi na leczenie. Dawka maksymalna wynosi 200 mg na dobę. Diureza u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Dorośli: Początkowo 20 mg P.O. lub I.V. raz na dobę. Jeśli odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca, należy podwoić dawkę aż do uzyskania odpowiedzi na leczenie. Dawka maksymalna wynosi 200 mg na dobę. Diureza u pacjentów z marskością wątroby. Dorośli: Początkowo 5 do 10 mg p.o. lub dożylnie raz na dobę z antagonistą aldosteronu lub lekiem moczopędnym oszczędzającym potas. Jeśli odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca, należy podwoić dawkę aż do uzyskania odpowiedzi na leczenie. Dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę. Nadciśnienie tętnicze. Dorośli: Początkowo 5 mg p.o. na dobę. Zwiększyć do 10 mg raz na dobę w ciągu 4 do 6 tygodni, jeśli jest to konieczne i tolerowane. Jeśli odpowiedź na leczenie jest nadal niewystarczająca, należy dodać inny lek przeciwnadciśnieniowy.
Diuretyczne i przeciwnadciśnieniowe działania: Diuretyki pętlowe, takie jak torsemid, zwiększają wydalanie sodu, chlorków i wody poprzez działanie na wstępującą część pętli Henlego. Torsemid nie zmienia znacząco wskaźnika filtracji kłębuszkowej, nerkowego przepływu osocza ani równowagi kwasowo-zasadowej.
Farmakokinetyka
Wchłanianie: Wchłanianie z niewielkim metabolizmem pierwszego przejścia.
Dystrybucja: Objętość dystrybucji wynosi 12 do 15 L u zdrowych pacjentów oraz u pacjentów z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek lub niewydolnością serca. U pacjentów z marskością wątroby objętość dystrybucji jest około dwukrotnie większa. Lek jest w 97% do 99% związany z białkami osocza.
Metabolizm: Metabolizowany w wątrobie do nieaktywnego głównego metabolitu oraz do dwóch metabolitów o mniejszej aktywności moczopędnej; ze względów praktycznych metabolizm kończy działanie leku. ydalanie: Od 22% do 34% dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem poprzez aktywne wydzielanie leku przez kanaliki proksymalne. Okres półtrwania eliminacji wynosi około 31/2 godziny.
|
Przeciwwskazania i środki ostrożności
Przeciwwskazany u pacjentów z nadwrażliwością na lek lub inne pochodne sulfonylomocznika oraz u pacjentów z anurią. Ostrożnie stosować u pacjentów z chorobami wątroby i towarzyszącą marskością wątroby oraz wodobrzuszem.
Interakcje
Lek-lek. Aminoglikozydy i inne leki ototoksyczne: Powoduje toksyczność słuchową. Należy uważnie monitorować pacjenta.
Cholestyramina: Zmniejsza wchłanianie torsemidu. Oddzielne podawanie o co najmniej 3 godziny.
Indometacyna, probenecid: Zmniejszają działanie diuretyczne. Unikać jednoczesnego stosowania.
Lit: Powoduje toksyczność litu. Ściśle monitoruj pacjenta.
NSAIDs: Powodują zaburzenia czynności nerek. Ostrożnie stosować razem.
Salicylany: Zmniejsza wydalanie salicylanów. Unikać stosowania razem.
Narkotyk-ziołko. Mniszek lekarski: Może zaburzać działanie antydiuretyczne. Odradzam łączne stosowanie.
Korzeń lukrecji: Może przyczyniać się do obniżenia poziomu potasu spowodowanego przez tiazydy. Odradzam stosowanie łącznie.
Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Może zwiększać poziom BUN, kreatyniny, cholesterolu i kwasu moczowego. Może obniżać poziom potasu i magnezu.
Przedawkowanie i leczenie
Chociaż brak jest danych dotyczących przedawkowania torsemidu, oznaki i objawy prawdopodobnie odzwierciedlałyby nadmierne działanie farmakologiczne: odwodnienie, hipowolemia, niedociśnienie, hiponatremia, hipokaliemia, zasadowica hipochloremiczna i hemokoncentracja.
Leczenie powinno polegać na uzupełnianiu płynów i elektrolitów.
Uwagi specjalne
Szumy uszne i utrata słuchu (zwykle odwracalne) były obserwowane po szybkim wstrzyknięciu dożylnym innych diuretyków pętlowych i odnotowywano je po doustnym podaniu torsemidu. Lek należy wstrzykiwać powoli w ciągu 2 minut; pojedyncze dawki nie powinny przekraczać 200 mg. horoby układu krążenia (zwłaszcza u pacjentów otrzymujących glikozydy nasercowe) oraz hipokaliemia wywołana diuretykiem mogą być czynnikami ryzyka rozwoju zaburzeń rytmu serca. 
ALERT Ryzyko wystąpienia hipokaliemii jest największe u pacjentów z marskością wątroby, szybką diurezą, nieodpowiednim doustnym przyjmowaniem elektrolitów lub jednoczesnym leczeniem kortykosteroidami lub kortykotropiną. Należy prowadzić okresowe monitorowanie stężenia potasu i innych elektrolitów w surowicy. admierna diureza może powodować odwodnienie, zmniejszenie objętości krwi i ewentualnie zakrzepicę i zatorowość, zwłaszcza u pacjentów geriatrycznych.
Monitorować przyjmowanie i wydalanie płynów, poziom elektrolitów w surowicy, ciśnienie krwi, masę ciała i tętno podczas szybkiej diurezy i rutynowo przy długotrwałym stosowaniu. W przypadku wystąpienia zaburzeń równowagi płynów i elektrolitów należy przerwać podawanie leku do czasu wyrównania zaburzeń. Następnie lek może być ponownie włączony w mniejszej dawce. ie wiadomo, czy lek przenika do mleka matki. Ostrożnie stosować u kobiet karmiących piersią. ezpieczeństwo i skuteczność u dzieci poniżej 18 roku życia nie zostały ustalone. acjenci geriatryczni
Specjalne dostosowanie dawki zazwyczaj nie jest konieczne. Jednak pacjenci w podeszłym wieku są bardziej narażeni na odwodnienie, zmniejszenie objętości krwi i ewentualnie zakrzepicę i zatorowość w wyniku nadmiernej diurezy.
Edukacja pacjenta
Poinstruuj pacjenta, aby przyjmował torsemid rano, aby zapobiec nokturii i aby zmieniał pozycję powoli, aby zapobiec zawrotom głowy.
Poinstruować pacjenta, aby natychmiast zgłosił dzwonienie w uszach, ponieważ może to wskazywać na toksyczność.
Reakcje mogą być częste, niezbyt częste, zagrażające życiu lub WSPÓŁCZESNE I ZAGRAŻAJĄCE ŻYCIU.
◆ Wyłącznie Kanada
◇ Zastosowanie kliniczne bez oznaczeń
Wskazania do stosowania u pacjentów z zaburzeniami świadomości.