Pomyśl o mapie świata. Obraz, który sobie wyobrażasz, będzie najprawdopodobniej przypominał projekcję Mercatora – dwuwymiarową reprezentację kuli ziemskiej stworzoną w latach 1500, na której opiera się większość map, z którymi się powszechnie stykasz.
Ale pomimo swojej wszechobecności, projekcja Mercatora nie odzwierciedla dokładnie prawdziwego rozmiaru krajów, biorąc pod uwagę niemożność przedstawienia obiektu 3D na powierzchni 2D. W rzeczywistości projekcja zniekształca rozmiar obiektów wraz ze wzrostem szerokości geograficznej od równika do biegunów, gdzie skala staje się nieskończona.
Aby dokładniej zobrazować rozmiar krajów, Neil Kaye, klimatolog z U.K. Met Office, stworzył wizualizację projekcji Mercatora, w której kraje morfują do ich prawdziwej wielkości.
„Każdy kraj jest rzutowany na projekcję sferyczną i umieszczony w centrum miejsca, w którym pojawia się w naturalnej projekcji Ziemi”, napisał Kaye w poście na Reddit w odniesieniu do swojego stworzenia. „Potem nastąpiło ręczne dostrajanie krajów, które są bliżej biegunów. Pokazuje to, że nie można dopasować kształtów na kuli z powrotem do siebie, gdy umieści się je na płaskiej powierzchni.”
Wizualizacja wyraźnie pokazuje, że obszary lądowe w pobliżu biegunów w rzucie Merkatora wydają się znacznie większe niż są w rzeczywistości, w stosunku do tych bliżej równika.
Na przykład: Antarktyda jawi się jako największy kontynent, mimo że jest piąta pod względem powierzchni; Alaska zajmuje na mapie tyle samo miejsca co Brazylia, podczas gdy w rzeczywistości powierzchnia tego południowoamerykańskiego państwa jest prawie pięć razy większa od powierzchni stanu USA; Grenlandia wydaje się większa od Afryki, podczas gdy w rzeczywistości Afryka jest 14 razy większa pod względem powierzchni; Afryka wydaje się też być mniej więcej tej samej wielkości co Europa, podczas gdy jest prawie trzy razy większa.
Projekcja Mercatora została po raz pierwszy wprowadzona przez flamandzkiego kartografa Gerardusa Mercatora w 1569 roku. Pomimo swoich wad, projekcja ta stała się standardową mapą dla nawigacji morskiej, ponieważ umożliwia nawigatorom wykreślanie kursu w linii prostej i nadal jest szeroko wykorzystywana do tego celu.
Projekcja ta od dawna spotyka się z krytyką z powodu jej rzekomego europocentryzmu, w którym zarówno Europa, jak i Ameryka Północna wydają się znacznie większe niż są w rzeczywistości w porównaniu z Afryką i Ameryką Południową. Według krytyków, wzmacnia to mit o wyjątkowości białych i przedstawia widok świata zakorzeniony w historii kolonializmu.
Z powodu tego i zniekształceń obecnych w projekcji Mercatora, niektórzy ludzie faworyzują inne reprezentacje, takie jak projekcja Galla-Petersa, chociaż każda z nich ma swój własny zestaw wad. Na przykład, projekcja Galla-Petersa – która jest szeroko stosowana w kręgach edukacyjnych i biznesowych – pokazuje prawidłowy rozmiar krajów i kontynentów w stosunku do siebie, ale jest rozciągnięta na równiku i zgnieciona w kierunku biegunów.