Portretowe popiersie Tytusa ©Tytus był dziesiątym cesarzem Rzymu. Jego krótkie panowanie było godne uwagi ze względu na wybuch Wezuwiusza w 79 r. n.e. i otwarcie Koloseum w 80 r. n.e.
Titus Flavius Vespasianus urodził się w Rzymie 30 grudnia 39 r. n.e., jako starszy syn przyszłego cesarza Wespazjana. Wychowywał się na dworze cesarza Klaudiusza jako towarzysz syna cesarza, Britannicusa. Tytus cieszył się udaną karierą wojskową i w 67 r. n.e. wyruszył z ojcem, by stłumić powstanie żydowskie. W 69 r. n.e. Wespazjan powrócił do Rzymu, by zgłosić swoje pretensje do tronu cesarskiego, pozostawiając Tytusowi kontynuowanie kampanii. W 70 r. n.e. Jerozolima została splądrowana, świątynia żydowska zniszczona, a większość ludności zabita lub rozproszona.
Kiedy Tytus wrócił do Rzymu, Wespazjan przygotował go do sukcesji, dzieląc się z nim swoją władzą w niespotykanym dotąd stopniu. Tytus zastąpił swojego ojca w 79 r. n.e. i kontynuował jego politykę. Cieszył się doskonałymi stosunkami z senatem i był popularny wśród ludzi za wystawne igrzyska, które organizował. Koloseum zostało otwarte w 80 r. n.e.