Heading

Flossie McNeill, dyrektor „Unshackled!” Ministry, podąża za scenariuszem podczas nagrywania na żywo. W ciepłe sobotnie popołudnie udałem się do Pacific Garden Mission w Chicago na nagranie na żywo 65-letniego dramatu radiowego „Unshackled!”

Mówi się, że jest to najdłużej działający dramat radiowy, który jest nagrywany na żywo w każdą sobotę. Kiedy przyjechałem, Flossie McNeill, dyrektor „Unshackled!” Ministries, była zajęta przygotowaniami w ostatniej chwili, mówiąc mi, że historia tygodnia (odcinek nr 3,421) była o 3 minuty za długa na próbach. Zajrzeliśmy do zielonego pokoju, gdzie reżyser Timothy Gregory przeglądał scenariusz z członkami obsady, dokonując ostatnich poprawek. Chociaż otrzymują oni scenariusz na trzy tygodnie przed nagraniem, próby odbywają się tuż przed nagraniem na żywo.

Historia, „Jane Page Part One,” będzie emitowana w tygodniu 7 sierpnia przez około 3,100 stacji w 148 krajach. Podobnie jak wszystkie odcinki „Unshackled!”, jest ona oparta na prawdziwych doświadczeniach życiowych osoby, która zmagała się z problemami i znalazła odkupienie poprzez duchowość.

Program rozpoczął się w 1950 roku pod kierownictwem ówczesnego przełożonego misji Harry’ego Saulniera, który „pragnął dotrzeć do mas dla Chrystusa i żarliwie modlił się o możliwość stworzenia programu radiowego”, jak podaje strona internetowa programu. Nazwa programu została podobno zainspirowana przez weterana marynarki wojennej, który wspominał: „Na początku rozmowy radiowej na morzu mówiliśmy 'shackled', a kończyliśmy 'unshackled'.” Saulnier, zgodnie z tym kontem, lubił konotację, że „Chrystus może zerwać okowy grzechu”. Pierwszy odcinek opowiadał historię Billy’ego Sunday’a, baseballisty, który stał się ewangelistą.

Flossie McNeill wita widzów.

Pacific Garden Mission jest domem „Unshackled!”. McNeill pokazał mi szafki z plikami pełne informacji o tematach cotygodniowych programów, mówiąc, że słuchacze z całego świata wysyłają swoje historie w nadziei, że zostaną one udramatyzowane. Osoby, które chcą się podzielić swoją historią, mogą pobrać aplikację na stronie internetowej programu; muszą dostarczyć osobiste referencje i nagranie swojego głosu.

WYCIĄGNIĘTY DO ZBAWIENIA

„Unshackled!” nie stroni od poważnych tematów, takich jak filantropia, narkotyki, uzależnienie, choroby psychiczne, aborcja, samobójstwo i hazard. Wciągające epizody przypominają współczesne opery mydlane i dramaty radiowe z dawnych lat – nic dziwnego, skoro produkcja jest taka sama jak w dawnych czasach, z aktorami występującymi przy muzyce na żywo i efektach dźwiękowych, przed publicznością.

Członkowie publiczności zgromadzili się w dużym audytorium na pokazie 16 kwietnia, a McNeill wygłosiła uwagi wstępne, przygotowując tłum na występ. Obiecała, że „historie są absolutnie porywające” i powiedziała, że dzięki programowi „wielu słuchaczy jest przyciąganych do zbawienia”. Po przedstawieniu zespołu technicznego (kabina inżynierska schowana za sceną po prawej stronie, klawiszowiec umieszczony z przodu sceny po prawej stronie, dźwiękowiec na scenie po lewej stronie) i po tym, jak przypomniano nam o zachowaniu ciszy („Get that one last cough in”), program się rozpoczął.

W swoim ponadczasowym, idealnym dla radia głosie, reżyser/anonser/aktor Timothy Gregory rozpoczął program.

„How do you do? Trudno jest znaleźć wrażliwą duszę w okrutnym i brutalnym społeczeństwie. Młoda kobieta z naszej opowieści kochała ludzi i zwierzęta, i chciała, aby inni odwzajemniali jej miłość. Kiedy tego nie robili, nabrała twardego charakteru, który doprowadził ją do życia pełnego przestępstw i autodestrukcji. Potem znalazła wolność w najbardziej nieprawdopodobnym z miejsc, a jej serce, umysł i życie zostały 'Unshackled!'”

Keboardzista Scott Griffin rozgrzewa się przed występem.

Inżynier dźwięku Nadine Aloisio-Sorenson przegląda strony książki podczas sceny czytania Biblii. Muzyk Scott Griffin uwypuklił tę linię starodawną muzyką organową, podkreślając dramat, który miał się za chwilę rozegrać. I was riveted.

The performance began, but after about a minute, Gregory yelled, „Cut! We had traffic.” Obsada zatrzymała się, aż hałas z zewnątrz ustał, po czym wznowiła opowiadanie prawdziwej historii Jane Page, opowieści, która zaczyna się w szpitalu psychiatrycznym, a potem wraca do dzieciństwa Jane.

Inżynier dźwięku Nadine Aloisio-Sorenson dodaje efekty dźwiękowe, w tym przewracanie stron Biblii, odgłosy z saloonu, koktajle, samochód z lat 30-tych, konie, wystrzał i ptaki.

Wiele z dźwięków, których używała, było na CD, ale zabawnie było zobaczyć, jak Aloisio-Sorenson tworzy dźwięki na żywo, przewracając strony książki, rozrywając papier i nalewając kubek wody przed mikrofonem.

Złamanie „BONES”

Występ zakończył się po około 40 minutach i spotkał się z gromkimi brawami. To cliff-hanger; dwuczęściowe zakończenie odcinka miało być nagrane w następną sobotę, ale McNeill dał widzom przedsmak.

Po występie udałem się za kulisy, aby porozmawiać z obsadą. Profesjonalni aktorzy, mający za sobą szereg doświadczeń, w tym teatralnych i głosowych. Zaciekawiło mnie, że dla nich „Unshackled!” jest wyjątkowe, ponieważ pozwala im grać szerszą gamę postaci niż mogliby występować na scenie, ponieważ brak wizualizacji pozwala im rozszerzyć repertuar, grając różne grupy wiekowe i narodowościowe (z długą listą akcentów i dialektów).

Odlewnia składała się z trzech mężczyzn i trzech kobiet, plus męski reżyser. Powiedzieli mi, że w tym odcinku cieszyli się z udawania pań w azylu w scenie, która wymagała rozmowy w tle.

Inżynier/Edytor Kim Rasmussen w kabinie radiowej.

Część archiwów audio „Unshackled!” Poznanie produkcji „Unshackled!” to także fascynujące spojrzenie na historię radia. W piwnicznej siedzibie programu znajdują się wystawy historycznych zdjęć, nagród i wycinków prasowych, a także pokoje pełne archiwalnych nagrań na taśmach szpulowych, MiniDisc, CD i kasetach magnetofonowych. Wiele z osób odpowiedzialnych za produkcję „Unshackled!” jest zaangażowanych w projekt od dziesięcioleci. Inżynier/Edytor Kim Rasmussen jest pełnoetatowym członkiem personelu od 2004 roku, ale zaczął pracować przy „Unshackled!” jako aktor w latach 70-tych.

Aloisio-Sorenson ma ciekawą historię, mówiąc mi, że jest inżynierem Foley w czwartym pokoleniu dla „Unshackled!”. Opowiadała, że jej dziadek Ed Wojtal „rozpoczął efekty dźwiękowe dla 'Unshackled' w późnych latach 50-tych”, a następnie jej wujek Don Wojtal w 1967 roku, a następnie jej ojciec Nick Aloisio w 1972 roku. Wyjaśniła, że jej tata „wstąpił, trenował tylko na pięciu pokazach i był na swoim przez następne 39 lat!”

Po przejściu na emeryturę w 2011 roku, trenował Aloisio-Sorenson w dwóch lub trzech sesjach, a ona jest z „Unshackled!”

Na scenie obok Aloisio-Sorenson znajduje się jej sprzęt audio – nazywa go ciężarówką dźwiękową, ponieważ jest to „ruchoma maszyna robocza” – składający się z dwóch gramofonów na płyty 78 rpm, czterech odtwarzaczy CD i maszyny do kart. Dodając dźwięki do produkcji, wybiera z nagrań z kolekcji czterech szafek pełnych płyt 78 rpm (wiele z nich używała jej babcia), 200 płyt CD i ponad 50 wózków. Dodatkowo jest wyposażona w mikrofon do dźwięków na żywo.

„Używam mnóstwa żywych rekwizytów… a jeden rekwizyt ma wiele zastosowań. Kij może brzmieć jak złamanie kości, jak ktoś idący przez las i łamiący gałęzie drzew.”

Dźwięki różnią się w zależności od produkcji i Aloisio-Sorenson musi myśleć o kreatywnych sposobach ich wyrażenia, od notorycznie trudnych „scen z bombami i artylerią” do kroków na śniegu (rozciera dwa kawałki styropianu) lub uderzeń w twarz. Dodała, że „popularne są uderzenia w ciało i twarz” i zdradziła, że klepie się po udzie lub ramieniu, a ciosy dramatyzuje zrzucając z głowy w pełni wypchaną (pościelą) wojskową torbę ojca. Dodatkowo, lubi „przynosić liście i patyki”, aby użyć ich jako rekwizytów. „Dźwięki na żywo są zawsze lepsze. Są o wiele wyraźniejsze i bardziej wiarygodne.”

Jakie to technologie?

Według inżyniera/redaktora Kima Rasmussena, „używamy oprogramowania Pro Tools 10 firmy Avid do nagrywania i edycji. Następnie tworzę płytę główną CD. Jest ona rozsyłana pocztą do niektórych stacji, albo umieszczamy ją na stronie FTP i stacje mogą ją stamtąd pobrać.

„Mikrofony, których używamy do nagrań aktorskich to KSM32 produkowane przez Shure. Nasz syntezator to Yamaha Electone HX-1. Na wózku dźwiękowym znajduje się kilka odtwarzaczy CD, a nawet dwa gramofony oraz dwa mikrofony do efektów dźwiękowych tworzonych na żywo przez naszego artystę Foleya. Dźwięk trafia do naszego interfejsu MOTU 8pre, który rozprowadza go do naszego komputera Mac, a także do wzmacniacza, który zasila nasze słuchawki i publiczność w audytorium.

„Cieszę się, że mam oprogramowanie, które usuwa przynajmniej większość echa w postprodukcji.”

Po każdym tygodniowym nagraniu Kim Rasmussen spędza pięć do sześciu dni w postprodukcji, redukując czas trwania spektaklu do 30 minut. W ramach tego „edytuje błędy aktorów, wzmacnia (lub dodaje) efekty dźwiękowe i wyrównuje wszystkie elementy programu”. Powiedział, że może to być trudne, ponieważ program jest nagrywany w „bardzo otwartym pomieszczeniu”, które porównuje do hangaru lotniczego.

Rasmussen powiedział: „Każdy odcinek na żywo 'Unshackled!' jest technicznie balansujący. Aby nasi widzowie mogli wyraźnie usłyszeć odcinek, musimy poświęcić studyjną jakość dźwięku w nagraniu.” Jednak poczucie żywości występu jest kluczowe dla programu dla przyjemności zarówno słuchaczy na żywo, jak i radiowych. Słuchacze z całego świata, którzy zasypują misję telefonami i listami stwierdzającymi ich zaangażowanie w prawdziwe historie z życia wzięte, prawdopodobnie zgodziliby się z tym.

Archiwum odcinków można znaleźć online na stronie www.unshackled.org. Historyczne zdjęcia pokazów znajdują się na stroniewww.unshackled.org/photo_historic.html.