Mohini, córka Mohana, została oficjalnie przedstawiona prezydentowi Eisenhowerowi przez Johna W. Kluge podczas ceremonii w Białym Domu 5 grudnia 1960 roku i zamieszkała w Domu Lwa, w Narodowym Zoo, w Rock Creek Park. Reporter The New York Times opisał spotkanie Mohini i prezydenta Eisenhowera: „Prezydent drgnął zauważalnie, gdy zwierzę zaryczało i skoczyło w jego kierunku wewnątrz klatki podróżnej ustawionej na południowym podjeździe Białego Domu. Wymowne „No proszę!” było jedynym komentarzem Prezydenta przez następne kilka sekund”. T.H. Reed, dyrektor Narodowego Zoo, podał taki opis Mohini: „Jej pasy były czarne, przechodzące w brązowe, ale jej główna sierść była biało-skorupkowa, a nie normalnie pomarańczowo-ruda. Egzotyczne ubarwienie i wspaniała budowa ciała czyniły z niej tygrysicę nie mającą sobie równych. Jak na dwuletnie kocię miała ogromny wzrost – prawie 190 funtów, trzy stopy wysokości w ramionach i osiem stóp od nosa do ogona.” Białe tygrysy są większe i cięższe niż zwykłe pomarańczowe tygrysy. Średnia długość białego tygrysa po urodzeniu wynosi 53 cm, w porównaniu do 50 cm dla normalnego pomarańczowego młodego. Wysokość w ramionach wynosi 17 cm (normalna 12 cm), waga 1,37 kg (normalna 1,25 kg). Dalip i Krishna, dwa białe tygrysy w New Delhi Zoo, ważyły odpowiednio 139 kg i 120 kg w wieku dwóch lat. Ram i Jim, dwa normalne kolorowe tygrysy w tym samym zoo, ważyły 106 kg i 119 kg, w tym samym wieku. Raja, biały tygrys, miał wysokość ramion 100 cm, w wieku dziesięciu lat, podczas gdy Suraj, pomarańczowy tygrys, miał wysokość ramion tylko 90 cm, w wieku 12 lat, według dyrektora zoo w New Delhi, K.S. Sankhala. Ratna i Vindhya, pomarańczowe tygrysice „z białej rasy”, które nosiły biały gen jako recesywny (obie zostały spłodzone przez Mohana), były wyższe w ramionach niż przeciętnie, mierząc 87 i 88 cm, w porównaniu do normalnej pomarańczowej tygrysicy o imieniu Asharfi, która mierzyła 82 cm w ramionach. Białe tygrysy rosną również szybciej niż tygrysy pomarańczowe. To dałoby im przewagę na wolności.
Po przybyciu Mohini do Nowego Jorku z Indii, z dyrektorem National Zoo T.H. Reedem, spędziła jedną noc w Bronx Zoo Przyjęcie zaplanowano w Explorer’s Club, a Mohini miała pojawić się w programie telewizyjnym dla dzieci „Wonderama”, z łowcą zwierzyny grubej Ralphem S. Scottem, który walnie przyczynił się do sprowadzenia jej do Ameryki. Mohini miała również wystąpić w telewizji w Filadelfii i Waszyngtonie. 7 grudnia 1960 r. wyemitowano specjalny program telewizyjny zatytułowany „White Tiger”, który był filmem o podróży Mohini z Indii. (Narodziny pierwszego miotu Mohini w 1964 roku były transmitowane w telewizji w specjalnym programie krajowym). Mohini była wystawiana przez trzy dni w filadelfijskim zoo, zanim pojechała do Waszyngtonu. Jej imię jest żeńskim imieniem Mohan i tłumaczy się jako „Czarodziejka”. Była imienniczką swojego ojca. Była wielką atrakcją, a zoo chciało wyhodować więcej białych tygrysów. W tym czasie nie zezwalano już na wypuszczanie białych tygrysów z Indii, więc Mohini została skojarzona z Sampsonem, jej wujkiem i przyrodnim bratem, który został wysłany z Ahmedabad Zoo w 1963 roku. (Wydaje się prawdopodobne, że względy finansowe mogły również uniemożliwić Waszyngtonowi nabycie drugiego białego tygrysa jako partnera dla Mohini). Sampson został podarowany do National Zoo przez Ralpha S. Scotta. Mohini była pierwotnie zaręczona z pomarańczowym tygrysem bengalskim o imieniu „Mighty Mo”, który został schwytany w środkowych Indiach w lasach Maharadży Panny przez Ralpha S. Scotta i przekazany do Narodowego Zoo 19 czerwca 1959 roku. Dziś znajduje się tam Park Narodowy Panna. Niestety Mohini zwykła popychać Mighty Mo dookoła. Pierwotny plan zakładał skrzyżowanie Mohini z niespokrewnionym tygrysem pomarańczowym, a następnie połączenie jej z jednym lub kilkoma jej samcami, w nadziei na białe młode. To było zanim pojawił się Sampson. Sampson był ojcem pierwszych dwóch z czterech miotów Mohini, które urodziły się w 1964 i 1966 roku. Mighty Mo i inny tygrys o imieniu „Foa” zostały przekazane do zoo w Pittsburghu w sierpniu 1966 r.
Po śmierci Sampsona w 1966 r., w wieku 11 lat z powodu niewydolności nerek, Mohini została wyhodowana z jej synem Ramaną, który był wówczas jedynym dostępnym nosicielem genu białego samca. Spowodowało to narodziny białej córki o imieniu Rewati 13 kwietnia 1969 roku i białego syna o imieniu Moni 8 lutego 1970 roku. Moni zmarł z powodu zaburzeń neurologicznych w 1971 roku w wieku 16 miesięcy. Moni miał wyruszyć w podróż w celu zebrania funduszy dla Projektu Tiger. Urodził się w miocie pięciu sztuk, w którym były dwa białe samce i trzy pomarańczowe samice. Jedno z nich urodziło się martwe, a matka zgniotła pozostałe po trzech dniach. Kiedy Moni był młodym, został sfotografowany z panią Suharto, żoną indonezyjskiego prezydenta Suharto, kiedy ta odwiedziła Narodowe Zoo. Rewati miała pomarańczowego męskiego potomka, który zmarł po dwóch dniach. Ramana urodził się 1 lipca 1964 roku i miał dwóch kolegów z miotu – białego samca o imieniu Rajkumar, który był pierwszym białym tygrysem urodzonym w zoo, oraz pomarańczową samicę o imieniu Ramani. Oboje zmarli na nosówkę kotów, mimo że byli zaszczepieni, w wieku dziesięciu miesięcy. Rajkumar miał szczególnie paskudne usposobienie. Wszystkie młode Mohini zostały nazwane przez ambasadora Indii. W chwili śmierci, w wieku zaledwie dziesięciu miesięcy, Rajkumar ważył już 175 funtów i trudno było go nazwać młodym. Jeden z opiekunów nazwał go najpierw „Charlie”, zanim ambasador Indii nadał mu oficjalne imię. Narodowe ZOO planowało wymienić Rajkumara na kilka innych zwierząt. Jego wartość była równa wartości dziesięciu zebr. Smithsonian Institution wkroczyło i zawetowało plan, nalegając, by Rajkumar pozostał stałym mieszkańcem Waszyngtonu. Rajkumar był jedynym białym tygrysem, którego ojcem był Sampson.
Narodziny pierwszego miotu Mohini były transmitowane w telewizji w specjalnym programie krajowym. Pomarańczowa córka Mohini, Kesari, urodziła się w 1966 roku z pomarańczową samicą, która urodziła się martwa. Zasugerowano nawet, choć prawdopodobnie niezbyt poważnie, że indyjska premier Indira Gandhi została poproszona o przywiezienie białego tygrysa dla zoo, kiedy miała odwiedzić Waszyngton w 1966 roku. Po śmierci Moni w 1971 roku Narodowe Zoo próbowało pozyskać pomarańczowego tygrysa o imieniu Ram z zoo w Trivandrum, w południowych Indiach, jako partnera dla Mohini. Ram był jej pierwszym kuzynem, wnukiem Mohana, i istniało 50% szans, że nosił białe geny. 25% genów Rama pochodziło od Mohana, a 25% od Begum. 25% genów Mohini pochodziło od Begum, a 75% od Mohana. Ram był synem Vindhyi i Suraja urodzonym 23 IV 1965 roku w zoo w New Delhi, tym samym Ramem, o którym była mowa wcześniej. Dwie siostry Rama, urodzone 22 lutego 1967 roku, trafiły do zoo w Romanshorn w Szwajcarii. W 1973 roku tygrys indochiński (Panthera tigris corbetti) o imieniu Poona, który urodził się w Woodland Park Zoo w Seattle w 1962 roku, został wysłany do Waszyngtonu na sześciomiesięczną pożyczkę hodowlaną z Brookfield Zoo i wyhodowany z Mohini i Kesari. (Poona przez pierwsze dwa lata swojego życia był uważany za tygrysa bengalskiego, ponieważ podgatunek indochiński nie został uznany aż do 1968 roku). Mohini nie zaszła w ciążę. Kesari urodziła sześć pomarańczowych młodych, co było niezwykłą liczbą, zwłaszcza jak na pierwszy miot, ale przeżyło tylko jedno, samica o imieniu Marvina. Kesari przekazała Marvinę swoim opiekunom, a sama zatrzymała pozostałe pięć. Marvina została pomylona z samcem i nazwana Marvin, co zostało zmienione na Marvina, gdy okazało się, że to ona. Opiekun zoo w Waszyngtonie, Art Cooper, który ręcznie wychował Marvinę, zauważył, że białe tygrysy są najbardziej upartymi kotami w zoo i powiedział, że Marvina ma typową osobowość białego tygrysa. W 1974 r. Marvina, Ramana i Kesari zostały wysłane do Cincinnati Zoo i Ogrodu Botanicznego, a Rewati i Mohini do Brookfield Zoo, gdzie zostały zakwaterowane na czas remontu w Waszyngtonie, aż do 1976 r. Jako dodatkowe korzyści z chowu wsobnego, cztery młode były tygrysami bengalskimi i były ostatnimi zarejestrowanymi tygrysami bengalskimi urodzonymi w Stanach Zjednoczonych. Ranjit, Bharat, Priya, Peela i Rewati miały współczynnik inbredu 0,406. Ramana zmarł w 1974 roku na infekcję nerek i został ojcem po raz ostatni pośmiertnie.
Biała przyrodnia siostra Mohini, wyhodowana z Mohan i Sukishi, urodzona 26 marca 1966 roku, nazwana Gomti, a później przemianowana na Princess, żyła w Crandon Park Zoo w Miami przez prawie trzy lata, zanim zmarła na infekcję wirusową w wieku pięciu lat w grudniu 1970 roku. Przybyła do Miami 13 stycznia 1968 r. Burmistrz Miami Chuck Hall spotkał 22-miesięczną, 350 funtową białą tygrysicę na lotnisku i pojechał z nią do zoo. Chciał nazwać ją Maya, nazwa sugerowana przez Maharadżę, co tłumaczy się jako Księżniczka. Ralph S. Scott, który zapłacił za nią 35 000 dolarów i przekazał ją Towarzystwu Zoologicznemu Florydy, wolał imię Księżniczka. Towarzystwo Zoologiczne Florydy wypożyczyło Princess do Crandon Park Zoo. To Ralph S. Scott, słynny myśliwy, zasugerował Johnowi W. Kluge, aby ten kupił białego tygrysa dla dzieci Ameryki. Widział on białe tygrysy w Govindgarh Palace podczas polowania na tygrysy w Indiach. Rząd Indii chciał, aby Princess był ostatnim białym tygrysem wyeksportowanym z tego kraju. Samiec białego tygrysa, nazwany Ravi, nabyty przez Ralpha S. Scotta dla Crandon Park Zoo, zmarł na stacji kolejowej Kanpur w drodze z Indii w 1967 roku. Był synem Raja i Rani urodzonym w zoo w New Delhi, a sprzedanym przez Maharadżę Rewy. W 1970 roku Jimmy Stewart wystąpił w programie „The Tonight Show Starring Johnny Carson” i powiedział, że jego żona zamierza kupić białego tygrysa od Maharadży z Rewy do zoo w Los Angeles. Ralph S. Scott przyglądał się temu wydarzeniu i poczuł się tak, jakby został okradziony. Od lat starał się o partnera dla Princess. Wybuchła wojna licytacyjna między Scottem, Jimmym Stewartem, drużyną baseballową, producentem z Hollywood i jednym z największych europejskich ogrodów zoologicznych. Scott powiedział o Księżniczce: „To okrutne oczekiwać, że takie zwierzę będzie żyło samotnie. I nie można jej kojarzyć ze zwykłym tygrysem – ona jest tak wspaniała… Przemówiłem do Maharadży z punktu widzenia ochrony przyrody i trafiłem w sedno.” Princess i Rajah mieli być „królewską parą”. Zoo w Los Angeles wydało już 20.000 dolarów na budowę ekspozycji białych tygrysów. Scott powiedział, że spróbuje wysłać im parę młodych od Princess i Rajah, ale Princess zmarła tydzień przed planowanym przybyciem Rajah. Scott zatrudnił indyjskiego taksydermistę, aby wypchał Princess, a ta została zaprezentowana Muzeum Nauki w Miami w 1972 roku, ale obecnie znajduje się w recepcji budynku administracyjnego Miami MetroZoo. Scott zapłacił około 45 000 dolarów za Raja, który, jak sądził, nadal może być kojarzony z Mohini, ale Rajah nigdy nie przybył do Crandon Park. Scott był tak szanowany jako łowca tygrysów, że poproszono go o zajęcie się ludojadami, które terroryzowały wioski. Był myśliwym, który zmienił się w konserwatora przyrody i miłośnika kotów. Mohini zmarła w 1979 roku. Skóry i czaszki Mohini i Moni znajdują się w Smithsonian, ale nie są na wystawie.
Pomarańczowy brat Mohini o imieniu Ramesh żył w Ménagerie du Jardin des Plantes (Paris Zoo), i był hodowany do niespokrewnionej tygrysicy, ale żaden z potomków nie przeżył, aby się rozmnażać. Ramesh urodził się w Govindgarh Palace i miał pomarańczową samicę o imieniu Ratna, która trafiła do zoo w New Delhi, oraz białego samca o imieniu Ramu. Były one czwartym i ostatnim miotem Mohana i Radhy. Ratna została sparowana z dziko złapanym samcem o imieniu Jim, w New Delhi Zoo, i wyprodukowała trzy mioty. Każde młode miałoby 50% szans na odziedziczenie białego genu od Ratny. Jim został złapany w lesie Rewa, więc sądzono, że jest szansa, że ma białe geny. Był czyimś pupilem, ale po tym, jak zjadł kota, został przekazany do zoo w New Delhi. Jim pojawiał się skacząc do swojego stawu, w New Delhi Zoo, w otwarciu jednego z programów telewizyjnych Geralda Durrella. Edward Pritchard Gee wspomniał, w swojej książce „The Wildlife Of India” (która ma przedmowę Jawaharlal Nehru), że Bristol Zoo chciał nabyć jedno z młodych Mohan i Begum, jako partnera dla jednego z białych tygrysów, Champak lub Chameli, aby zmniejszyć stopień chowu wsobnego, jak US National Zoo zrobił z Sampson. Zoo w Bristolu nabyło jedną z córek Mohana i Begum. W 1987 roku Ranjit, Bharat, Priya i Peela zostały sprzedane do Międzynarodowej Giełdy Zwierząt. Ranjit, Priya i Peela trafiły do ośrodka IAE w Grand Prairie w Teksasie. Zjawisko spontanicznej owulacji u tygrysicy zostało po raz pierwszy zaobserwowane przez Devrę Kleiman, u jednej z białych tygrysic w National Zoo, co oznaczało, że możliwe jest rozmnażanie tygrysów poprzez sztuczne zapłodnienie.Mohini zmarła w 1979 roku w wieku 20 lat. Edwards Park napisał w magazynie Smithsonian, że dyrektor Narodowego ZOO Ted Reed „opłakiwał swoją królową, zmarłą Mohini Rewa”. Ted Reed powiedział „Nie sposób powiedzieć, jak wiele zoo zawdzięcza tej kotce i jej młodym. Zwrócili uwagę na obiekt i sprawili, że wszystkie nasze ostatnie ulepszenia były o wiele łatwiejsze. Gdyby była człowiekiem, zostałaby gwiazdą filmową.”