Wacław I, zwany też świętym Wacławem, czeski Święty Wacław, (ur. ok. 907, Stochov, koło Pragi – zm. 28 września 929, Stara Bolesława, Czechy; święto 28 września), książę czeski, męczennik i patron Czech.Ludmiła, ale jego ambitna matka Drahomira (Dragomira), poganka, kazała ją zamordować i sama była regentką, dopóki Wacław nie osiągnął pełnoletności w 924 lub 925 roku. Jej intrygi dworskie i pragnienie narodu, by zakończyć konflikty między chrześcijańskimi i niechrześcijańskimi frakcjami w Czechach, skłoniły Wacława do objęcia rządów. Jako książę był pobożny, podobno złożył śluby dziewictwa, i wspierał pracę niemieckich księży misjonarzy w chrystianizacji Czech. Jego gorliwość w szerzeniu chrześcijaństwa antagonizowała jednak jego niechrześcijańskich przeciwników.
W obliczu niemieckich najazdów w 929 r. Wacław podporządkował się niemieckiemu królowi Henrykowi I Siewcy. Jego uległość sprowokowała niektórych możnowładców do spiskowania przeciwko niemu, co skłoniło jego młodszego brata Bolesława (Boleslausa) do zamordowania go. Sprowokowany przez Bolesława w drodze na mszę, Wacław został zabity przed drzwiami kościoła. Bolesław, przestraszony doniesieniami o cudach, które działy się przy grobie Wacława, kazał w 932 r. przenieść jego szczątki do kościoła św. Wita w Pradze, który w średniowieczu stał się wielkim miejscem pielgrzymkowym. Wacław został uznany za patrona Czech niemal natychmiast po swoim zabójstwie. O jego cnotach śpiewa się w bożonarodzeniowej kolędzie (XIX w.) „Dobry król Wacław”.