Ortotyka zajmuje się oceną, wytwarzaniem i dopasowywaniem aparatów ortopedycznych, znanych jako „ortezy”. Ortotyka łączy wiedzę z zakresu anatomii i fizjologii, patofizjologii, biomechaniki i inżynierii.
Ortezy są zewnętrznie stosowanymi urządzeniami używanymi do modyfikacji strukturalnych i funkcjonalnych cech układu nerwowo-mięśniowego i szkieletowego. Ortezy mogą być stosowane w celu:
- Kontroli, prowadzenia, ograniczenia lub unieruchomienia kończyny, stawu lub segmentu ciała.
- Ograniczenia ruchu w danym kierunku.
- Wspomagać ruch.
- Zmniejszać siły działające na ciężar ciała.
- Wspomagać rehabilitację po złamaniach po zdjęciu gipsu.
- Korygować kształt i funkcję części ciała.
- Do zmniejszenia bólu.
- Do optymalizacji wydajności w sporcie.
Pacjenci ortotyczni wymagają zewnętrznego wsparcia części ciała z powodu schorzeń nerwowo-mięśniowych lub szkieletowych, takich jak porażenie mózgowe, skolioza, rozszczep kręgosłupa, urazowe uszkodzenie mózgu, udar mózgu, plagiocefalia, stwardnienie rozsiane, urazy sportowe i nadwyrężenie pleców. Inni pacjenci mogą wymagać ortez, ponieważ mają schorzenia stóp będące konsekwencją cukrzycy, wysokiego lub płaskiego łuku lub powtarzającego się stresu.
Ortopeda jest podstawowym lekarzem klinicystą odpowiedzialnym za przepisywanie, wytwarzanie i zarządzanie ortezami. Do innych specjalistów ortotyki należą monterzy ortez, technicy i asystenci.