Wilhelm III i Maria II rządzili wspólnie Wielką Brytanią po obaleniu króla Jakuba II w tak zwanej Chwalebnej Rewolucji 1688 roku. Chociaż Maria była córką Jakuba, była oddaną protestantką, podobnie jak jej mąż, Wilhelm (książę Oranii), i wielu parlamentarzystów i szlachty chciało, by Maria została monarchą zamiast jej rzymskokatolickiego ojca. Jesienią 1688 roku, po tym jak Parlament poprosił ją o podjęcie działań przeciwko królowi Jakubowi, Wilhelm przybył do Anglii z armią, by go obalić. James uciekł z kraju, abdykował, a Maryja została zaproszona do objęcia tronu. Jednak Maria nie chciała rządzić sama. Uważała, że zamiast niej koronowany powinien być jej mąż (był on również wnukiem króla Karola I). Ponieważ jednak Wilhelm chciał, by korona przeszła na kolejnego prawowitego dziedzica (którym była Maria), a nie rościł sobie prawa do korony w drodze podboju, osiągnięto kompromis: Maria i Wilhelm będą rządzić wspólnie.
W 1690 r. ojciec Marii podjął próbę odzyskania tronu, ale został ciężko pokonany w bitwie pod Boyne.Jakub był zraniony tym, co uznał za zdradę ze strony swoich dwóch protestanckich córek (jego młodsza córka Anna również poparła jego obalenie) i wyrzekł się ich obu. Maria była zmartwiona wyobcowaniem z ojca, ale czuła, że jej obowiązkiem jest postawić na pierwszym miejscu Boga, kraj i męża.