Heading

Grupa farmakoterapeutyczna: cytostatyki (antymetabolity), kod ATC: L01BC06

Kapecytabina jest niecytotoksycznym karbaminianem fluoropirymidyny, który działa jako podawany doustnie prekursor cytotoksycznej cząsteczki 5-fluorouracylu (5-FU). Kapecytabina jest aktywowana na kilku etapach enzymatycznych (patrz punkt 5.2). Enzym biorący udział w ostatecznej przemianie do 5-FU, fosforylaza tymidynowa (ThyPase), występuje w tkankach nowotworowych, ale także w tkankach prawidłowych, choć zwykle w mniejszym stężeniu. W modelach ksenograftów ludzkich nowotworów kapecytabina wykazywała synergistyczne działanie w skojarzeniu z docetakselem, co może być związane z pobudzeniem fosforylazy tymidynowej przez docetaksel.

Istnieją dowody na to, że metabolizm 5-FU w szlaku anabolicznym blokuje reakcję metylacji kwasu dezoksyurydylowego do kwasu tymidylowego, zaburzając w ten sposób syntezę kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA). Wbudowanie 5-FU prowadzi również do zahamowania syntezy RNA i białek. Ponieważ DNA i RNA są niezbędne do podziału i wzrostu komórek, efektem działania 5-FU może być powstanie niedoboru tymidyny, który prowokuje niezrównoważony wzrost i śmierć komórki. Efekty pozbawienia DNA i RNA są najbardziej widoczne w tych komórkach, które proliferują szybciej i które metabolizują 5-FU w szybszym tempie.

Rak okrężnicy i jelita grubego:

Monoterapia kapecytabiną w adiuwantowym leczeniu raka jelita grubego

Dane z jednego wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego III fazy u pacjentów z rakiem jelita grubego w III stopniu zaawansowania (C wg Dukesa) przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w adiuwantowym leczeniu pacjentów z rakiem jelita grubego (badanie XACT; M66001). W tym badaniu 1987 pacjentów randomizowano do leczenia kapecytabiną (1250 mg/m2 dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, po czym następował 1-tygodniowy okres odpoczynku i podawano ją w 3-tygodniowych cyklach przez 24 tygodnie) lub 5-FU i leukoworyną (schemat Mayo Clinic: 20 mg/m2 leukoworyny dożylnie, a następnie 425 mg/m2 5-FU w bolusie dożylnym, w dniach od 1 do 5, co 28 dni przez 24 tygodnie). Kapecytabina była co najmniej równoważna do dożylnego 5-FU/LV pod względem przeżycia wolnego od choroby w populacji objętej protokołem (współczynnik zagrożenia 0,92; 95% CI 0,80-1,06). W całej randomizowanej populacji, testy na różnicę między kapecytabiną a 5-FU/LV w przeżyciu wolnym od choroby i przeżyciu całkowitym wykazały współczynniki zagrożenia wynoszące odpowiednio 0,88 (95% CI 0,77 – 1,01; p = 0,068) i 0,86 (95% CI 0,74 – 1,01; p = 0,060). Mediana czasu obserwacji w momencie przeprowadzania analizy wynosiła 6,9 roku. W zaplanowanej wcześniej wieloczynnikowej analizie Coxa wykazano przewagę kapecytabiny nad bolusem 5-FU/LV. Następujące czynniki zostały wstępnie określone w planie analizy statystycznej w celu włączenia do modelu: wiek, czas od operacji do randomizacji, płeć, wyjściowe stężenie CEA, wyjściowe węzły chłonne i kraj. W całej randomizowanej populacji wykazano przewagę kapecytabiny nad 5FU/LV w zakresie przeżycia wolnego od choroby (hazard ratio 0,849; 95% CI 0,739 – 0,976; p = 0,0212), jak również w zakresie przeżycia całkowitego (hazard ratio 0,828; 95% CI 0,705 – 0,971; p = 0,0203).

Terapia skojarzona w adiuwantowym leczeniu raka jelita grubego

Dane z jednego wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego fazy 3 u pacjentów z rakiem jelita grubego w stadium III (C wg Dukesa) przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w skojarzeniu z oksaliplatyną (XELOX) w adiuwantowym leczeniu pacjentów z rakiem jelita grubego (badanie NO16968). W badaniu tym 944 pacjentów randomizowano do 3-tygodniowych cykli przez 24 tygodnie z kapecytabiną (1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, po czym następował 1-tygodniowy okres odpoczynku) w skojarzeniu z oksaliplatyną (130 mg/m2 w infuzji dożylnej przez 2 godziny w dniu 1. co 3 tygodnie); 942 pacjentów randomizowano do podawania 5-FU i leukoworyny w bolusie. W analizie pierwotnej dla DFS w populacji ITT, wykazano istotną przewagę produktu XELOX nad produktem 5-FU/LV (HR=0,80, 95% CI=; p=0,0045). 3-letni wskaźnik DFS wyniósł 71% dla XELOX w porównaniu z 67% dla 5-FU/LV. Analiza drugorzędowego punktu końcowego RFS potwierdza te wyniki z HR wynoszącym 0,78 (95% CI=; p=0,0024) dla XELOX vs. 5-FU/LV. XELOX wykazał trend w kierunku lepszego OS z HR wynoszącym 0,87 (95% CI=; p=0,1486), co przekłada się na zmniejszenie ryzyka zgonu o 13%. 5-letni wskaźnik OS wyniósł 78% dla produktu XELOX w porównaniu z 74% dla 5-FU/LV. Dane dotyczące skuteczności opierają się na medianie czasu obserwacji wynoszącej 59 miesięcy dla OS i 57 miesięcy dla DFS. Odsetek wycofań z powodu zdarzeń niepożądanych był wyższy w ramieniu leczenia skojarzonego XELOX (21%) w porównaniu z ramieniem monoterapii 5-FU/LV (9%) w populacji ITT.

Monoterapia kapecytabiną w przerzutowym raku jelita grubego

Dane z dwóch identycznie zaprojektowanych, wieloośrodkowych, randomizowanych, kontrolowanych badań klinicznych III fazy (SO14695; SO14796) przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w pierwszej linii leczenia przerzutowego raka jelita grubego. W tych badaniach 603 pacjentów było randomizowanych do leczenia kapecytabiną (1250 mg/m2 dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, po czym następował 1-tygodniowy okres odpoczynku i podawano ją w 3-tygodniowych cyklach). 604 pacjentów randomizowano do leczenia 5-FU i leukoworyną (schemat Mayo: 20 mg/m2 leukoworyny dożylnie, a następnie 425 mg/m2 5-FU dożylnie w bolusie, w dniach od 1 do 5, co 28 dni). Całkowity odsetek obiektywnych odpowiedzi w całej randomizowanej populacji (ocena badacza) wynosił 25,7% (kapecytabina) vs. 16,7% (schemat Mayo); p <0,0002. Mediana czasu do progresji wynosiła 140 dni (kapecytabina) vs. 144 dni (schemat Mayo). Mediana przeżycia wyniosła 392 dni (kapecytabina) vs. 391 dni (schemat Mayo). Obecnie nie są dostępne dane porównawcze dotyczące monoterapii kapecytabiną w raku jelita grubego w porównaniu ze schematami skojarzonymi pierwszej linii.

Terapia skojarzona w leczeniu pierwszej linii przerzutowego raka jelita grubego

Dane z wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego III fazy (NO16966) przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w skojarzeniu z oksaliplatyną lub w skojarzeniu z oksaliplatyną i bewacizumabem w leczeniu pierwszej linii przerzutowego raka jelita grubego. Badanie składało się z dwóch części: początkowej części dwuramiennej, w której 634 pacjentów randomizowano do dwóch różnych grup leczenia, w tym XELOX lub FOLFOX-4, oraz kolejnej części czynnikowej 2×2, w której 1401 pacjentów randomizowano do czterech różnych grup leczenia, w tym XELOX plus placebo, FOLFOX-4 plus placebo, XELOX plus bevacizumab oraz FOLFOX-4 plus bevacizumab. Patrz Tabela 6, aby zapoznać się ze schematami leczenia.

Tabela 6 Schematy leczenia w badaniu NO16966 (mCRC)

Niezależność pomiędzy ramionami zawierającymi XELOX w porównaniu z ramionami zawierającymi FOLFOX-4 w porównaniu ogólnym wykazano pod względem przeżycia wolnego od progresji choroby w populacji pacjentów kwalifikujących się do leczenia oraz w populacji intent-to-treat (patrz tabela 7). Wyniki wskazują, że produkt XELOX jest równoważny z produktem FOLFOX-4 pod względem przeżycia całkowitego (patrz tabela 7). Porównanie produktu XELOX plus bevacizumab w porównaniu z produktem FOLFOX-4 plus bevacizumab było wstępnie określoną analizą eksploracyjną. W tym porównaniu podgrup leczenia, XELOX plus bevacizumab był podobny do FOLFOX-4 plus bevacizumab pod względem przeżycia wolnego od progresji choroby (hazard ratio 1,01; 97,5% CI 0,84 – 1,22). Mediana czasu obserwacji w momencie przeprowadzania analiz pierwotnych w populacji badanej wynosiła 1,5 roku; dane z analiz po dodatkowym 1 roku obserwacji są również zawarte w tabeli 7. Analiza PFS w trakcie leczenia nie potwierdziła jednak wyników ogólnej analizy PFS i OS: współczynnik zagrożenia dla produktu XELOX w porównaniu z produktem FOLFOX-4 wynosił 1,24 przy 97,5% CI 1,07 – 1,44. Chociaż analizy wrażliwości wskazują, że różnice w schematach leczenia i czasie oceny guza mają wpływ na analizę PFS w trakcie leczenia, nie znaleziono pełnego wyjaśnienia tego wyniku.

Tabela 7 Kluczowe wyniki skuteczności dla analizy nie

*EPP=kwalifikująca się populacja pacjentów; **ITT=intent-to-treat population

W randomizowanym, kontrolowanym badaniu III fazy (CAIRO) badano wpływ stosowania kapecytabiny w dawce początkowej 1000 mg/m2 przez 2 tygodnie co 3 tygodnie w skojarzeniu z irinotecanem w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego. 820 Pacjentów randomizowano do otrzymania leczenia sekwencyjnego (n=410) lub leczenia skojarzonego (n=410). Leczenie sekwencyjne składało się z pierwszej linii kapecytabiny (1250 mg/m2 dwa razy na dobę przez 14 dni), drugiej linii irinotecanu (350 mg/m2 w dniu 1.) i trzeciej linii połączenia kapecytabiny (1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez 14 dni) z oksaliplatyną (130 mg/m2 w dniu 1.). Leczenie skojarzone składało się z kapecytabiny pierwszej linii (1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez 14 dni) w skojarzeniu z irinotecanem (250 mg /m2 w dniu 1.) (XELIRI) oraz kapecytabiny drugiej linii (1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez 14 dni) plus oksaliplatyna (130 mg/m2 w dniu 1.). Wszystkie cykle leczenia podawano w odstępach 3-tygodniowych. W leczeniu pierwszej linii mediana przeżycia wolnego od progresji choroby w populacji badanej wynosiła 5,8 miesiąca (95%CI 5,1 – 6,2 miesiąca) w przypadku monoterapii kapecytabiną i 7,8 miesiąca (95%CI 7,0 – 8,3 miesiąca; p=0,0002) w przypadku leczenia produktem XELIRI. Wiązało się to jednak ze zwiększoną częstością występowania toksyczności żołądkowo-jelitowej i neutropenii podczas leczenia pierwszej linii produktem XELIRI (odpowiednio 26% i 11% w przypadku produktu XELIRI i pierwszej linii kapecytabiny).

Produkt XELIRI porównywano z produktem 5-FU + irinotecan (FOLFIRI) w trzech randomizowanych badaniach u pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego. W skład schematów XELIRI wchodziła kapecytabina w dawce 1000 mg/m2 dwa razy na dobę w dniach od 1 do 14 trzytygodniowego cyklu w skojarzeniu z irinotecanem w dawce 250 mg/m2 w dniu 1. W największym badaniu (BICC-C) pacjenci byli randomizowani do otrzymywania otwartego schematu FOLFIRI (n=144), bolusa 5-FU (mIFL) (n=145) lub XELIRI (n=141) i dodatkowo byli randomizowani do otrzymywania podwójnie ślepej próby leczenia celekoksybem lub placebo. Mediana PFS wyniosła 7,6 miesiąca w przypadku FOLFIRI, 5,9 miesiąca w przypadku mIFL (p=0,004) dla porównania z FOLFIRI) i 5,8 miesiąca w przypadku XELIRI (p=0,015). Mediana OS wynosiła 23,1 miesiąca w przypadku FOLFIRI, 17,6 miesiąca w przypadku mIFL (p=0,09) i 18,9 miesiąca w przypadku XELIRI (p=0,27). U pacjentów leczonych produktem XELIRI wystąpiła nadmierna toksyczność żołądkowo-jelitowa w porównaniu z produktem FOLFIRI (biegunka u 48% i 14% odpowiednio dla produktu XELIRI i FOLFIRI).

W badaniu EORTC pacjenci byli randomizowani do otrzymywania otwartego produktu FOLFIRI (n=41) lub produktu XELIRI (n=44) z dodatkową randomizacją do leczenia celekoksybem lub placebo prowadzonego metodą podwójnie ślepej próby. Mediany czasu PFS i całkowitego przeżycia (OS) były krótsze w przypadku schematu XELIRI w porównaniu z FOLFIRI (PFS 5,9 w porównaniu z 9,6 miesiąca i OS 14,8 w porównaniu z 19,9 miesiąca), ponadto u pacjentów otrzymujących schemat XELIRI odnotowano nadmierną częstość występowania biegunki (41% XELIRI, 5,1% FOLFIRI).

W badaniu opublikowanym przez Skof i wsp. pacjenci byli randomizowani do otrzymywania schematu FOLFIRI lub XELIRI. Ogólny odsetek odpowiedzi wyniósł 49% w ramieniu XELIRI i 48% w ramieniu FOLFIRI (p=0,76). Po zakończeniu leczenia 37% pacjentów w ramieniu XELIRI i 26% pacjentów w ramieniu FOLFIRI było bez oznak choroby (p=0,56). Toksyczność była podobna pomiędzy poszczególnymi metodami leczenia, z wyjątkiem neutropenii zgłaszanej częściej u pacjentów leczonych FOLFIRI.

Montagnani i wsp. wykorzystali wyniki powyższych trzech badań do przedstawienia ogólnej analizy randomizowanych badań porównujących schematy leczenia FOLFIRI i XELIRI w leczeniu mCRC. Istotne zmniejszenie ryzyka progresji było związane ze stosowaniem FOLFIRI (HR, 0,76; 95%CI, 0,62-0,95; P <0,01), co częściowo wynikało ze słabej tolerancji na stosowane schematy XELIRI.

Dane z randomizowanego badania klinicznego (Souglakos i wsp., 2012) porównującego FOLFIRI + bewacizumab z XELIRI + bewacizumab nie wykazały istotnych różnic w PFS lub OS między poszczególnymi metodami leczenia. Pacjenci byli randomizowani do otrzymywania albo FOLFIRI plus bevacizumab (ramię A, n=167), albo XELIRI plus bevacizumab (ramię B, n-166). W ramieniu B, schemat XELIRI obejmował kapecytabinę 1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez 14 dni + irinotecan 250 mg/m2 w dniu 1. Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby (PFS) wynosiła 10,0 i 8,9 miesiąca; p=0,64, przeżycia całkowitego 25,7 i 27,5 miesiąca; p=0,55, a odsetek odpowiedzi na leczenie 45,5 i 39,8%; p=0,32, odpowiednio dla schematu FOLFIRI-Bev i XELIRI-Bev. U pacjentów leczonych produktem XELIRI + bevacizumab odnotowano istotnie większą częstość występowania biegunki, neutropenii gorączkowej i reakcji skórnych ręka-stopa niż u pacjentów leczonych produktem FOLFIRI + bevacizumab, przy czym istotnie częściej dochodziło do opóźnień w leczeniu, redukcji dawki i przerwania leczenia.

Dane z wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania fazy II (AIO KRK 0604) przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w dawce początkowej 800 mg/m2 przez 2 tygodnie co 3 tygodnie w skojarzeniu z irinotecanem i bewacizumabem w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego. 120 Pacjenci byli randomizowani do zmodyfikowanego schematu XELIRI z kapecytabiną 800 mg/m2 dwa razy na dobę przez dwa tygodnie, po czym następował 7-dniowy okres odpoczynku), irinotecanem (200 mg/m2 w postaci 30-minutowego wlewu dożylnego w dniu 1. co 3 tygodnie) i bewacizumabem (7.127 pacjentów randomizowano do leczenia kapecytabiną (1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez dwa tygodnie, po czym następował 7-dniowy okres odpoczynku), oksaliplatyną (130 mg/m2 w postaci 2-godzinnego wlewu dożylnego w dniu 1. co 3 tygodnie) i bevacizumabem (7,5 mg/kg w postaci 30-90-minutowego wlewu dożylnego w dniu 1. co 3 tygodnie). Po średnim czasie obserwacji dla badanej populacji wynoszącym 26,2 miesiąca, odpowiedzi na leczenie były takie, jak przedstawiono poniżej:

Tabela 8 Kluczowe wyniki skuteczności dla badania AIO KRK

Terapia skojarzona w leczeniu drugiej linii przerzutowego raka jelita grubego

Dane z wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego fazy III (NO16967) przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w skojarzeniu z oksaliplatyną w leczeniu drugiej linii przerzutowego raka jelita grubego. W tym badaniu 627 pacjentów z przerzutowym rakiem jelita grubego, którzy otrzymali wcześniej leczenie irinotecanem w skojarzeniu ze schematem fluoropirymidynowym jako leczenie pierwszego rzutu, zostało poddanych randomizacji do leczenia produktem XELOX lub FOLFOX-4. Schemat dawkowania produktów XELOX i FOLFOX-4 (bez dodatku placebo lub bewacizumabu), patrz tabela 6. Wykazano, że produkt XELOX jest nie gorszy niż produkt FOLFOX-4 pod względem przeżycia wolnego od progresji choroby w populacji objętej protokołem i w populacji docelowej (patrz tabela 9). Wyniki wskazują, że produkt XELOX jest równoważny z produktem FOLFOX-4 pod względem przeżycia całkowitego (patrz tabela 9). Mediana czasu obserwacji w momencie przeprowadzania analiz pierwotnych w populacji leczonej zgodnie z intencją leczenia wynosiła 2,1 roku; dane z analiz po dodatkowych 6 miesiącach obserwacji są również zawarte w tabeli 9.

Tabela 9 Najważniejsze wyniki skuteczności w analizie non

*PPP=per-protocol population; **ITT=intent-to-treat population

Zaawansowany rak żołądka:

Dane z wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego fazy III u pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w leczeniu pierwszej linii zaawansowanego raka żołądka (ML17032). W badaniu tym 160 pacjentów zostało poddanych randomizacji do leczenia kapecytabiną (1000 mg/m2 dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, po czym następował 7-dniowy okres odpoczynku) i cisplatyną (80 mg/m2 w postaci 2-godzinnego wlewu dożylnego co 3 tygodnie). Łącznie 156 pacjentów randomizowano do leczenia 5-FU (800 mg/m2 na dobę, ciągły wlew w dniach od 1 do 5 co 3 tygodnie) i cisplatyną (80 mg/m2 w postaci 2-godzinnego wlewu w dniu 1, co 3 tygodnie). Kapecytabina w skojarzeniu z cisplatyną była nie gorsza niż 5-FU w skojarzeniu z cisplatyną pod względem przeżycia wolnego od progresji choroby w analizie per protocol (hazard ratio 0,81; 95% CI 0,63 – 1,04). Mediana przeżycia wolnego od progresji choroby wynosiła 5,6 miesiąca (kapecytabina + cisplatyna) w porównaniu do 5,0 miesięcy (5-FU + cisplatyna). Współczynnik zagrożenia dla czasu trwania przeżycia (przeżycie całkowite) był podobny do współczynnika zagrożenia dla przeżycia wolnego od progresji choroby (współczynnik zagrożenia 0,85; 95% CI 0,64 – 1,13). Mediana czasu przeżycia wyniosła 10,5 miesiąca (kapecytabina + cisplatyna) w porównaniu z 9,3 miesiąca (5-FU + cisplatyna).

Dane z randomizowanego wieloośrodkowego badania III fazy porównującego kapecytabinę z 5-FU i oksaliplatynę z cisplatyną u pacjentów z zaawansowanym rakiem żołądka przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w leczeniu pierwszej linii zaawansowanego raka żołądka (REAL-2). W badaniu tym 1002 pacjentów randomizowano w układzie czynnikowym 2×2 do jednego z następujących 4 ramion:

– ECF: epirubicyna (50 mg/m2 w bolusie w 1. dniu co 3 tygodnie), cisplatyna (60 mg/m2 w dwugodzinnym wlewie w 1. dniu co 3 tygodnie) i 5-FU (200 mg/m2 dziennie podawane w ciągłym wlewie przez linię centralną).

– ECX: epirubicyna (50 mg/m2 w postaci bolusa w dniu 1. co 3 tygodnie), cisplatyna (60 mg/m2 w postaci dwugodzinnego wlewu w dniu 1. co 3 tygodnie) i kapecytabina (625 mg/m2 dwa razy na dobę w sposób ciągły).

– EOF: epirubicyna (50 mg/m2 w postaci bolusa w dniu 1. co 3 tygodnie), oksaliplatyna (130 mg/m2 podawana w postaci dwugodzinnego wlewu w dniu 1. co 3 tygodnie) oraz 5-FU (200 mg/m2 na dobę podawane w ciągłym wlewie przez linię centralną).

– EOX: epirubicyna (50 mg/m2 w postaci bolusa w dniu 1. co 3 tygodnie), oksaliplatyna (130 mg/m2 podawana w postaci 2-godzinnego wlewu w dniu 1. co 3 tygodnie) i kapecytabina (625 mg/m2 dwa razy na dobę w sposób ciągły).

Pierwszorzędowe analizy skuteczności w populacji objętej protokołem wykazały brak przewagi w zakresie przeżycia całkowitego dla schematów opartych na kapecytabinie i 5-FU (iloraz zagrożeń 0,86; 95% CI 0,8 – 0,99) oraz dla schematów opartych na oksaliplatynie i cisplatynie (iloraz zagrożeń 0,92; 95% CI 0,80 – 1,1). Mediana przeżycia całkowitego wynosiła 10,9 miesiąca w przypadku schematów opartych na kapecytabinie i 9,6 miesiąca w przypadku schematów opartych na 5-FU. Mediana przeżycia całkowitego wynosiła 10,0 miesięcy w schematach opartych na cisplatynie i 10,4 miesięcy w schematach opartych na oksaliplatynie.

Kapecytabina była również stosowana w skojarzeniu z oksaliplatyną w leczeniu zaawansowanego raka żołądka. Badania z zastosowaniem kapecytabiny w monoterapii wskazują, że kapecytabina wykazuje aktywność w zaawansowanym raku żołądka.

Colon, colorectal and advanced gastric cancer: metaanalysis

Metaanaliza sześciu badań klinicznych (badania SO14695, SO14796, M66001, NO16966, NO16967, M17032) przemawia za zastąpieniem przez kapecytabinę 5-FU w leczeniu mono- i skojarzonym w raku przewodu pokarmowego. Do zbiorczej analizy włączono 3097 pacjentów leczonych schematami zawierającymi kapecytabinę i 3074 pacjentów leczonych schematami zawierającymi 5-FU. Mediana czasu przeżycia całkowitego wynosiła 703 dni (95% CI: 671; 745) u pacjentów leczonych schematami zawierającymi kapecytabinę i 683 dni (95% CI: 646; 715) u pacjentów leczonych schematami zawierającymi 5-FU. Współczynnik zagrożenia dla przeżycia całkowitego wynosił 0,94 (95% CI: 0,89; 1,00, p=0,0489) wskazując, że schematy zawierające kapecytabinę są nie gorsze od schematów zawierających 5-FU.

Rak piersi:

Terapia skojarzona z zastosowaniem kapecytabiny i docetakselu w miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym raku piersi

Dane z jednego wieloośrodkowego, randomizowanego, kontrolowanego badania klinicznego III fazy przemawiają za stosowaniem kapecytabiny w skojarzeniu z docetakselem w leczeniu pacjentek z miejscowo zaawansowanym lub przerzutowym rakiem piersi po niepowodzeniu chemioterapii cytotoksycznej, w tym antracykliną. W tym badaniu 255 pacjentów było randomizowanych do leczenia kapecytabiną (1250 mg/m2 dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, po czym następował 1-tygodniowy okres odpoczynku i docetaksel 75 mg/m2 w postaci 1-godzinnego wlewu dożylnego co 3 tygodnie). 256 pacjentów poddano randomizacji do leczenia samym docetakselem (100 mg/m2 w postaci 1-godzinnego wlewu dożylnego co 3 tygodnie). Przeżycie było lepsze w ramieniu leczenia skojarzonego kapecytabina + docetaksel (p=0,0126). Mediana przeżycia wyniosła 442 dni (kapecytabina + docetaksel) vs. 352 dni (sam docetaksel). Całkowity odsetek obiektywnych odpowiedzi w całej randomizowanej populacji (ocena badaczy) wyniósł 41,6% (kapecytabina + docetaksel) vs 29,7% (sam docetaksel); p = 0,0058. Czas do progresji choroby był dłuższy w ramieniu leczenia skojarzonego kapecytabina + docetaksel (p<0,0001). Mediana czasu do progresji choroby wynosiła 186 dni (kapecytabina + docetaksel) vs. 128 dni (sam docetaksel).

Monoterapia kapecytabiną po niepowodzeniu leczenia taksanami, chemioterapią zawierającą antracykliny oraz u których leczenie antracyklinami nie jest wskazane

Dane z dwóch wieloośrodkowych badań klinicznych II fazy przemawiają za stosowaniem monoterapii kapecytabiną w leczeniu pacjentów po niepowodzeniu leczenia taksanami i schematem chemioterapii zawierającym antracykliny lub u których dalsze leczenie antracyklinami nie jest wskazane. W tych badaniach łącznie 236 pacjentów otrzymywało kapecytabinę (1250 mg/m2 dwa razy na dobę przez 2 tygodnie, po czym następował 1-tygodniowy okres odpoczynku). Całkowity odsetek obiektywnych odpowiedzi (ocena badaczy) wynosił 20% (pierwsze badanie) i 25% (drugie badanie). Mediana czasu do progresji choroby wynosiła 93 i 98 dni. Mediana przeżycia wyniosła 384 i 373 dni.

Wszystkie wskazania:

Metaanaliza 14 badań klinicznych z danymi od ponad 4700 pacjentów leczonych kapecytabiną w monoterapii lub kapecytabiną w skojarzeniu z różnymi schematami chemioterapii w wielu wskazaniach (rak jelita grubego, okrężnicy, żołądka i piersi) wykazała, że pacjenci otrzymujący kapecytabinę, u których wystąpił zespół ręka-stopa (HFS) mieli dłuższe przeżycie całkowite w porównaniu z pacjentami, u których nie wystąpił HFS: mediana przeżycia całkowitego 1100 dni (95% CI 1007;1200) vs 691 dni (95% CI 638;754) ze współczynnikiem zagrożenia 0.61 (95% CI 0,56; 0,66).

Populacja pediatryczna:

Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek prowadzenia badań z produktem leczniczym Xeloda we wszystkich podgrupach populacji pediatrycznej w gruczolakoraku okrężnicy i odbytnicy, gruczolakoraku żołądka i raku piersi (patrz punkt 4.2 w celu uzyskania informacji na temat stosowania w pediatrii).