Co to jest zapalenie spojówek?
Zapalenie spojówek odnosi się do zapalenia tkanki spojówki. Spojówka jest błoną śluzową, podobną do wyściółki jamy ustnej i nosa. Błona ta, warstwa komórek nabłonkowych z komórkami wydzielającymi śluz, pokrywa gałkę oczną i pokrywa powieki.
Psy mają trzecią powiekę, lub błonę spojówkową, w wewnętrznym kącie oka, która jest również pokryta spojówką. U zdrowego psa, spojówka powiek nie jest łatwo widoczna i ma blady, różowy kolor. Kiedy dochodzi do zapalenia spojówek, błony spojówek stają się czerwone i obrzęknięte.
Jakie są objawy kliniczne związane z zapaleniem spojówek?
Najczęstsze objawy kliniczne zapalenia spojówek to wydzielina z oczu (mętna, żółta lub zielonkawa), mrużenie lub nadmierne mruganie oraz zaczerwienienie lub obrzęk wokół oczu. Zapalenie spojówek często dotyczy obu oczu, ale w pewnych warunkach może być dotknięte tylko jedno oko. Zapalenie spojówek może występować z innymi objawami klinicznymi, takimi jak wydzielina z nosa, kichanie lub kaszel.
Co powoduje zapalenie spojówek?
Szczególne przyczyny zapalenia spojówek obejmują:
- Infekcje wirusowe, takie jak wirus nosówki psów.
- Zaburzenia o podłożu immunologicznym, takie jak alergiczne zapalenie spojówek (szczególnie częste u zwierząt z alergiami wziewnymi lub sezonowymi), plazmocytarne zapalenie spojówek (szczególnie u owczarków niemieckich) i pęcherzyca (autoimmunologiczna choroba skóry).
- Tumory powiek i spojówek.
- Przypadłości związane z rasą, takie jak guzkowe zapalenie spojówek u collie i mieszańców collie.
- Niedobór filmu łzowego, taki jak keratoconjunctivitis sicca (KCS lub suche oko).
- Nieprawidłowości powiek, takie jak entropion lub ektropion i zaburzenia rzęs, takie jak distichiasis i ektopowe rzęski często powodują wtórne zapalenie spojówek.
- Zablokowane kanały nosowo-łzowe lub łzowe mogą powodować zapalenie tkanek otaczających gałkę oczną.
- Uraz oka lub podrażnienie przez ciała obce, dym lub zanieczyszczenia środowiska może powodować zapalenie spojówek.
- Inne choroby oczu, takie jak wrzodziejące zapalenie rogówki, zapalenie przedniego odcinka błony naczyniowej i jaskra.
Jak diagnozuje się zapalenie spojówek?
Głównym celem diagnozy jest określenie czy zapalenie spojówek jest problemem pierwotnym czy wtórnym, czy istnieje dodatkowa choroba lub uszkodzenie oka, czy stan jest alergiczny, czy też dotyczy tkanek samego oka (twardówki). Aby zróżnicować wiele z tych stanów, należy przeprowadzić kompletne i szczegółowe badanie okulistyczne. Obejmuje ono szczegółowe badanie struktur otaczających oko (powieki, rzęsy, kanaliki łzowe, trzecia powieka, itp.), testy produkcji łez (test produkcji łez Schirmera), testy zabarwienia rogówki w celu upewnienia się, że rogówka nie jest uszkodzona oraz pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego w celu wykluczenia jaskry lub zapalenia błony naczyniowej oka.
Dodatkowe badania i procedury, które mogą być wykonane obejmują płukanie przewodu nosowo-łzowego, posiewy bakteryjne i testy wrażliwości, cytologię lub biopsję spojówki oraz testy alergiczne.
Jak leczy się zapalenie spojówek?
Leczenie jest ukierunkowane na konkretną przyczynę i może obejmować zarówno leki miejscowe jak i doustne. Powszechnie przepisuje się miejscowo gentamycynę, tobramycynę, chloramfenikol, oksytetracyklinę, ciprofloksacynę lub potrójne antybiotyki w maściach i roztworach okulistycznych. Niektóre psy otrzymują leki zawierające środki przeciwzapalne, takie jak okulistyczny prednizolon lub deksametazon. U psów, u których występuje wtórne zapalenie spojówek, można również zastosować doustne antybiotyki lub leki przeciwzapalne. Psy ze zdiagnozowanym KCS wymagają zazwyczaj podawania leków takich jak cyklosporyna lub takrolimus w celu stymulacji produkcji łez. Psy z nieprawidłowościami powiek lub rzęs będą wymagały korekty chirurgicznej.
Czy mój pies wyzdrowieje po zapaleniu spojówek?
Większość psów ma doskonałe rokowanie w większości przypadków zapalenia spojówek. Ciężkie, przewlekłe lub nawracające zapalenie spojówek może mieć niepewne rokowanie, w zależności od ostatecznej diagnozy. Warunki takie jak KCS i zaburzenia immunologiczne mogą wymagać terapii przez całe życie.
Przypisy.