Święta Małgorzata Szkocka, (ur. ok. 1045, prawdopodobnie na Węgrzech – zm. 16 listopada 1093, Edynburg; kanonizowana 1250; święto 16 listopada, święto szkockie 16 czerwca), królowa konsorcjum Malcolma III Canmore’a i patronka Szkocji.
Margaret wychowywała się na dworze węgierskim, gdzie jej ojciec, Edward (syn Edmunda Ironside’a), przebywał na wygnaniu. Po bitwie pod Hastings wdowa po Edwardzie, księżniczka Agatha z Węgier, wraz z dziećmi uciekła w poszukiwaniu bezpieczeństwa do Szkocji. Dołączył do nich brat Małgorzaty, Edgar Aetheling, pokonany pretendent do tronu angielskiego. Mimo swych skłonności do życia religijnego Małgorzata poślubiła (ok. 1070 r.) Malcolma III Canmore’a, króla Szkocji w latach 1057 lub 1058-1093. Mieli ośmioro dzieci, sześciu synów i dwie córki, z których wszyscy zostali wychowani w wierze rzymskokatolickiej. Prowadziła pobożne i pełne poświęcenia życie i była znana ze swej dobroczynności i współczucia dla ubogich Szkotów. Poprzez swój wpływ na męża i jego dwór promowała, zgodnie z reformą gregoriańską, interesy kościoła i ludności angielskiej podbitej przez Szkotów w poprzednim stuleciu. Zmarła wkrótce po tym, jak jej mąż został zabity w pobliżu Alnwick w Northumberland. Została kanonizowana przez papieża Innocentego IV w 1250 r..