Jeśli chodzi o kolibry, światło reflektorów jest zwykle na krzykliwe, kolorowe samce. Samice, bardziej subtelnie kolorowe i mniej krzykliwe w swoich działaniach, są często niedoceniane. W rzeczywistości jednak, samice hummerów prowadzą bardziej aktywne i interesujące życie niż ich koledzy. Postanowiliśmy to zademonstrować, śledząc losy jednego typowego kolibra rubinowo-gardłowego od jego zimowisk przez pierwszą część sezonu lęgowego.
Zima w tropikach
Historia zaczyna się pod koniec stycznia w Ameryce Środkowej, u podnóża Kostaryki, gdzie samica kolibra rubinowo-gardłowego przybyła w październiku ze swojego letniego terytorium lęgowego w Pensylwanii. Tutaj w tropikach, pogoda jest ciepła, kwiaty kwitną wszędzie, i to jest zawsze łatwo znaleźć małe owady do jedzenia. Blisko tuzin innych gatunków kolibrów żyje w pobliżu, w lesie lub wzdłuż krawędzi, gdzie ta rubinowa gardziołka spędza czas, ale w większości żyją one bez bezpośredniej konkurencji.
Ta samica kolibra miała łatwo przez ostatnie trzy miesiące, ale wkrótce zacznie się niepokoić i instynkt podpowie jej, aby udać się na północ.
Powrót do domu
Najpierw bohaterka naszej historii zaczyna przybierać na wadze. To dobrze, bo tłuszcz, który przytyje, będzie stanowił paliwo dla jej wędrownego lotu. W niektórych porach roku rubinowe drozdy mogą podwoić swoją masę ciała w ciągu tygodnia, zwiększając ją z około 10 uncji do jednej piątej.
Pod koniec lutego rozpoczyna wędrówkę na północ przez Amerykę Środkową. Podróżując w dzień i śpiąc w nocy, ona leci z Kostaryki i przez Nikaraguę, Honduras i Gwatemalę. Następnie kieruje się do południowo-wschodniego Meksyku. Jest to spokojna podróż, pokonuje około 1500 mil w ciągu sześciu tygodni. Kiedy w połowie kwietnia dotrze do północnego wybrzeża meksykańskiego półwyspu Jukatan, stanie przed poważnym wyzwaniem. Najkrótsza trasa na północ wiedzie teraz bezpośrednio przez Zatokę Meksykańską, 600 mil po otwartej wodzie. Nawet przy sprzyjających wiatrach, lot zajmie jej około 18 godzin. Wielu innych migrantów pokonuje tę samą trasę o tej porze roku, w tym małe ptaki śpiewające, ale jest to niezwykła podróż dla stworzenia ważącego mniej niż złotówkę. Kiedy kończy przeprawę, przybywając na wybrzeże Zatoki Perskiej, musi szybko znaleźć pożywienie, aby mogła nabrać sił i dalej lecieć na północ.
Grunty lęgowe
Samica garłacza rubinowego dociera do środkowej Pensylwanii w drugim tygodniu maja. Jej letnie terytorium znajduje się w podmiejskiej okolicy z ogrodami kwiatowymi i dużą ilością drzew. Samce rubinogardlaków już przybyły. Kilka jest w sąsiedztwie, każdy z nich zaciekle broni małego terytorium przez grzędę wysoko, przeganiając intruzów i wykonując pokazy zalotów.
W przeciwieństwie do wielu ptaków śpiewających, samica rubinogardła nie wybierze kolegi i nie wprowadzi się do akcji na jego terytorium. Ona ustanawia swój własny mały zakres domu i kojarzy się z jednym z pobliskich samców. A po pierwszej randce, jej książę z bajki nie zwróci na nią uwagi. Będzie się starał o inne samice, zostawiając każdą nową partnerkę, aby sama wychowywała młode.
Steve i Dave MaslowskiPo tym jak dziecko gardłosza rubinowego nauczy się latać i opuści gniazdo, matka może je karmić przez kolejny tydzień, ale potem jest zdane na siebie. Migruje nawet samotnie. Jesienią, gardłosz rubinowy rozpoczyna podróż na południe kierując się wyłącznie instynktem.
Założenie rodziny
W trzecim tygodniu maja, gardłosz rubinowy wybiera miejsce na swoje gniazdo. Zazwyczaj znajduje się ono w pobliżu czubka długiej poziomej gałęzi drzewa 15 do 20 stóp nad ziemią. Budowa gniazda kolibra jest niesamowita. Najpierw ostrożnie zbiera skrawki pajęczyny, aby utworzyć lepką podkładkę na gałęzi. Do tego przymocowuje płaską podkładkę z puchu roślinnego, a następnie buduje boki gniazda z bardziej miękkich, elastycznych materiałów. Może to zająć jej setki wycieczek w ciągu tygodnia lub dłużej, aby zebrać to, czego potrzebuje i wcisnąć na miejsce. Jako wykończenie, ona wybierze maleńkie płatki porostów do kamuflażu na zewnątrz cudownej małej filiżanki.
Po tym jak gniazdo jest zrobione, ona składa maleńkie jajko i wkrótce zaczyna inkubację. Jeden do trzech dni później, ona kładzie drugi jeden. Przez następne dwa tygodnie lub tak, ona będzie siedzieć na nich całą noc i większość dnia, pozostawiając gniazdo kilka razy dziennie, aby się karmić. Po wykluciu się z jaj nasz już i tak pracowity ptaszek zamienia się w dynamo.
Gardło rubinowe odwiedza kwiaty, wypijając tyle nektaru, ile zdoła zebrać i połykając drobne owady. Następnie wraca do gniazda i wbija swój dziób głęboko w gardło dziecka, pompując mięśnie szyi, gdy przełyka mieszankę nektarową do jego żołądka. Następnie karmi drugie dziecko. Jeśli jest chłodno, może ona siedzieć na szczycie młodych na minutę do wylęgu i ogrzać je. Potem znów rusza w drogę. To wymaga wyczerpującego wysiłku, aby uzyskać wystarczająco dużo żywności dla siebie i obu jej młodych.
Puste gniazdo
Przez około trzy tygodnie dzieci hummerów rosną, a maleńkie gniazdo, z jego magii pajęczyny, rzeczywiście rozciąga się, aby je pomieścić. Po około 15 dniach zaczynają ćwiczyć swoje skrzydła, stając na krawędzi gniazda i energicznie brzęcząc. Kilka dni później, pojedynczo, gwałtownie opuszczają gniazdo, rozpoczynając niezręczny pierwszy lot.
Początkowo pisklęta nie mogą się wyżywić; potrzeba praktyki, aby móc zawisnąć na kwiecie i wypić nektar. Samica będzie je karmić nawet przez tydzień po opuszczeniu gniazda, gdy będą się uczyć, jak znaleźć pożywienie. A w tym samym czasie, nasza niestrudzona mała matka może już budować kolejne gniazdo, przygotowując się do wychowania drugiego potomstwa w sezonie.
Choć brakuje im błysku i finezji, te pierzaste skrzaty starają się o nie w odwadze, determinacji i dobrych umiejętnościach rodzicielskich. Więc kiedy następnym razem zobaczysz samicę kolibra, upewnij się, że poświęcisz jej trochę więcej uwagi. Ona na to zasłużyła!
Steve i Dave MaslowskiJak możesz pomóc
Chcesz pomóc samicom kolibrów? Wypróbuj poniższe wskazówki:
- Dbaj o to, aby Twój karmnik był pełen wody z cukrem. Jeśli jest pusty, ptaki będą szukać pożywienia gdzie indziej.
- Proponuj więcej niż jeden karmnik. Tak, latem kolibry mogą się bronić przed podajnikami. Pomóż pokonać agresywnego samca kolibra, wieszając karmniki w kilku miejscach.
- Utrzymuj karmniki w czystości. Powinieneś zmieniać wodę co kilka dni i czyścić karmnik raz w tygodniu, aby utrzymać go wolnym od błędów i brudu, jak to tylko możliwe.
- Rośnij kwiaty bogate w nektar. Samice mogą korzystać z każdego źródła nektaru, które mogą dostać.
.