Het leven van een vrouwtjeskolibrie

Wanneer het om kolibries gaat, staan de flitsende, kleurrijke mannetjes meestal in de schijnwerpers. De vrouwtjes, subtieler gekleurd en minder flamboyant in hun doen en laten, worden vaak ondergewaardeerd. In feite leiden vrouwelijke hummers echter een actiever en interessanter leven dan hun partners. Wij besloten dit aan te tonen door een typische roodkeelkolibrie te volgen vanaf haar overwinteringsgebied tot en met het eerste deel van het broedseizoen.

Winter in de tropen

Het verhaal begint eind januari in Midden-Amerika, langs de uitlopers van Costa Rica, waar een vrouwtje van de roodkeelkolibrie in oktober arriveerde vanuit haar zomerbroedgebied in Pennsylvania. Hier in de tropen is het weer warm, bloeien overal bloemen en is het altijd gemakkelijk om kleine insecten te vinden om te eten. Bijna een dozijn andere soorten kolibries leven in de buurt, in het bos of langs de rand waar deze roodborsttapuit haar tijd doorbrengt, maar meestal leven ze zonder directe concurrentie.

De afgelopen drie maanden heeft dit kolibrievrouwtje het gemakkelijk gehad, maar binnenkort zal ze rusteloos worden, en haar instincten zullen haar vertellen naar het noorden te gaan.

Naar huis

Eerst begint de heldin van ons verhaal aan te komen. Dat is een goede zaak, want het vet dat ze aanzet, zal haar trekvlucht voeden. In sommige seizoenen kunnen roodborstjes hun lichaamsmassa in een week verdubbelen, van een tiende tot een vijfde ons.

Ten laat in februari begint ze aan haar trek door Midden-Amerika. Overdag reizend en ’s nachts slapend, vliegt ze vanuit Costa Rica door Nicaragua, Honduras en Guatemala. Dan gaat ze naar het zuidoosten van Mexico. Het is een ontspannen reis, van ongeveer 1500 mijl in zes weken. Wanneer ze midden april de noordkust van het Mexicaanse schiereiland Yucatan bereikt, staat ze voor een grote uitdaging. De kortste route naar het noorden is nu direct over de Golf van Mexico-600 mijl over open water. Zelfs met gunstige wind, zal de vlucht haar ongeveer 18 uur kosten. Veel andere migranten reizen dezelfde route in dit seizoen, waaronder kleine zangvogels, maar het is een buitengewone reis voor een schepsel dat minder weegt dan een stuiver. Als ze de oversteek heeft gemaakt en aan de Amerikaanse Golfkust aankomt, moet ze snel voedsel vinden, zodat ze op krachten kan komen en naar het noorden kan blijven vliegen.

Nestplaatsen

Het vrouwtje van de roodborsttapuit bereikt centraal Pennsylvania in de tweede week van mei. Haar zomerterritorium ligt in een buitenwijk met bloementuinen en veel bomen. Mannelijke roodborstjes zijn al gearriveerd. Er zijn er een paar in de buurt, die elk hun territorium verdedigen door hoog te gaan zitten, indringers weg te jagen en baltsgedrag te vertonen.

In tegenstelling tot veel zangvogels kiest de vrouwelijke roodborst geen partner uit die zijn territorium gaat delen. Ze richt haar eigen kleine leefgebied in en paart met een van de mannetjes in de buurt. En na de eerste date, zal haar prins op het witte paard geen aandacht meer aan haar besteden. Hij zal andere vrouwtjes het hof proberen te maken, zodat elke nieuwe partner zelf haar jongen kan grootbrengen.

Weetje dat? Nadat een roodborsttapuit heeft leren vliegen en het nest heeft verlaten, kan de moeder hem nog een week voeden, maar daarna is hij op zichzelf aangewezen. Hij migreert zelfs alleen. In de herfst begint een roodborsttapuit puur instinctief aan zijn reis naar het zuiden.Steve en Dave Maslowski
Steve en Dave Maslowski WIST JE DAT?
Nadat een roodborsttapuit heeft leren vliegen en het nest heeft verlaten, mag hij nog een week gevoerd worden door zijn moeder, maar daarna is hij op zichzelf aangewezen. Hij migreert zelfs alleen. In de herfst begint een roodborsttapuit puur instinctief aan zijn reis naar het zuiden.

Beginnen van een gezin

In de derde week van mei kiest de roodborsttapuit een plek voor haar nest. Meestal is dat in de buurt van het uiteinde van een lange horizontale boomtak, 15 tot 20 meter boven de grond. De bouw van een kolibrie nest is verbazingwekkend. Eerst verzamelt ze zorgvuldig restjes spinnenweb om een kleverige laag op een tak te vormen. Daarop brengt ze een plat laagje plantaardig dons aan, voordat ze de zijkanten van het nest opbouwt met nog meer van dezelfde zachte, buigzame materialen. Het kan honderden tochtjes in een week of langer duren om te verzamelen wat ze nodig heeft en het op zijn plaats te drukken. Als finishing touch kiest ze kleine korstvlokjes om de buitenkant van het wonderbaarlijke kopje te camoufleren.

Als het nest klaar is, legt ze een piepklein eitje dat ze al snel begint uit te broeden. Een tot drie dagen later legt ze een tweede. De volgende twee weken zit ze er de hele nacht en het grootste deel van de dag op en verlaat ze het nest een paar keer per dag om zich te voeden. Als de eieren uitkomen, verandert ons toch al ijverige vogeltje in een dynamo.

De roodborsttapuit bezoekt bloemen, drinkt zoveel nectar als ze kan verzamelen en slikt ook kleine insecten in. Dan keert ze terug naar het nest en steekt haar snavel diep in de keel van een baby, terwijl ze met haar nekspieren het nectarmengsel in zijn maag uitbraakt. Dan voedt ze de andere baby. Als het koud is, kan ze een minuutje bovenop de jongen gaan zitten om ze op te warmen. Dan is ze weer weg. Het vergt een uitputtende inspanning om genoeg voedsel voor haarzelf en haar beide jongen te krijgen.

Een leeg nest

Zo’n drie weken lang groeien de baby hummers, en het piepkleine nest, met zijn spinnenwebmagie, rekt zich eigenlijk uit om hen te herbergen. Na ongeveer 15 dagen beginnen ze hun vleugels te oefenen door op de rand van het nest te gaan staan en krachtig met hun vleugels te zoemen. Een paar dagen later verlaten ze een voor een abrupt het nest, en beginnen met een onhandige eerste vlucht.

In het begin kunnen de uitgevlogen jongen zichzelf niet voeden; het vergt oefening om bij een bloem te zweven en nectar te drinken. Het vrouwtje zal ze tot een week na het verlaten van het nest blijven voeden, terwijl ze leren hoe ze voedsel moeten vinden. En op hetzelfde moment is onze onvermoeibare kleine moeder misschien al een ander nest aan het bouwen, om zich voor te bereiden op het grootbrengen van een tweede broedsel voor het seizoen.

Wat ze missen aan pracht en praal, maken deze gevederde sprieten goed met pit, vastberadenheid en goede opvoedingsvaardigheden. Dus de volgende keer dat je een vrouwtjes kolibrie ziet, geef haar dan wat extra aandacht. Ze heeft het verdiend!

Onvolwassen robijnkolibries tanken zich vol met laatbloeiers zoals vlinderkruid voordat ze naar het zuiden trekken.Steve en Dave MaslowskiSteve en Dave Maslowski

Hoe KUN JE HELPEN

Wil je de vrouwelijke kolibri’s een handje helpen? Probeer deze tips:

  1. Houd je suikerwater voederhuisje vol. Als het leeg is, zullen de vogels ergens anders voedsel zoeken.
  2. Bied meer dan één voederhuisje aan. Ja, kolibries kunnen in de zomer beschermend doen over voederhuisjes. Help een bullebakmannetje kolibrie te verslaan door feeders op een paar locaties op te hangen.
  3. Houd uw feeders schoon. U moet het water om de paar dagen en reinig uw feeder een keer per week om het te houden zo vrij van bugs en vuil mogelijk.
  4. Plant nectar-rijke bloemen. Vrouwtjes kunnen elke nectarbron gebruiken die ze kunnen krijgen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *