Abiotyczne czynniki wpływające na biomy wodne
Tak jak w przypadku biomów lądowych, na biomy wodne wpływa szereg czynników abiotycznych. Jednak czynniki te różnią się, ponieważ woda ma inne właściwości fizyczne i chemiczne niż powietrze. Nawet jeśli woda w stawie lub innym zbiorniku wodnym jest idealnie czysta (nie ma w niej cząstek zawieszonych), woda sama w sobie pochłania światło. W miarę schodzenia w głąb zbiornika wodnego, w końcu pojawi się głębokość, do której światło słoneczne nie będzie mogło dotrzeć. Chociaż w ekosystemie lądowym istnieją pewne czynniki abiotyczne i biotyczne, które mogą przesłaniać światło (takie jak mgła, kurz czy roje owadów), zazwyczaj nie są to stałe cechy środowiska. Znaczenie światła w biomach wodnych jest kluczowe dla społeczności organizmów występujących zarówno w ekosystemach słodkowodnych jak i morskich. W systemach słodkowodnych stratyfikacja spowodowana różnicami w gęstości jest prawdopodobnie najbardziej krytycznym czynnikiem abiotycznym i jest związana z energetycznymi aspektami światła. Właściwości termiczne wody (szybkość ogrzewania i chłodzenia) są istotne dla funkcjonowania systemów morskich i mają duży wpływ na globalny klimat i wzorce pogodowe. Na systemy morskie wpływają również wielkoskalowe ruchy fizyczne wody, takie jak prądy; są one mniej ważne w większości jezior słodkowodnych.
Ocean jest podzielony na kilka obszarów lub stref. Wszystkie otwarte wody oceanu są określane jako sfera pelagiczna (lub strefa). Sfera bentosowa (lub strefa) rozciąga się wzdłuż dna oceanu od linii brzegowej do najgłębszych części dna oceanicznego. W obrębie sfery pelagicznej znajduje się strefa fotyczna, czyli część oceanu, przez którą może przenikać światło (około 200 m lub 650 stóp). Na głębokościach większych niż 200 m światło nie może przenikać, dlatego też strefę tę określa się mianem strefy afotycznej. Większa część oceanu jest afotyczna, pozbawiona wystarczającej ilości światła do fotosyntezy. Najgłębsza część oceanu, Głębia Challengera (w Rowie Mariańskim, położonym w zachodniej części Oceanu Spokojnego), ma około 11 000 m (około 6,8 mil) głębokości. Aby dać trochę perspektywy na głębokość tego rowu, ocean ma średnio 4267 m lub 14 000 stóp głębokości. Te sfery i strefy są istotne również dla jezior słodkowodnych, ponieważ określają one typy organizmów, które zamieszkują każdy region.
