Ta część przewodnika Omlet Cat Guide skupia się na chorobach, przeciwko którym można zaszczepić kota. Feline Infectious Enteritis (FIE), Feline Herpes Virus (FHV), Feline Calicivirus (FCV), Feline Leukaemia Virus (FLV)* są zalecanymi szczepieniami dla każdego kota, ale przed czym dokładnie chronimy nasze koty? Przeczytaj, aby dowiedzieć się więcej.
*Uwaga: RSPCA zaleca obecnie szczepienie przeciwko FLV tylko w przypadku, gdy kot będzie miał dostęp do środowiska zewnętrznego.
Zakaźne zapalenie jelit kotów (FIE)
FIE jest chorobą wywoływaną przez rodzaj wirusa zwanego parwowirusem, dlatego też czasami nazywana jest parwowirusowym zapaleniem jelit kotów. Choroba ta jest wysoce zakaźna i może być śmiertelna u kotów. FIE może być również określana jako panleukopenia kotów, ponieważ jednym z objawów jest niska liczba białych krwinek (leukopenia).
Przenoszenie
Choroba może być przenoszona przez pchły, jak również przez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi zakażonego kota. Wirus może pozostać aktywny na wszystkich przedmiotach, w tym na naczyniach do jedzenia, pościeli, a nawet ubraniach właścicieli. Ułatwia to rozprzestrzenianie się choroby bardzo szybko lub na duże odległości i jest jednym z powodów, dla których zaleca się szczepienia.
Objawy
Choroba ta wpływa na jelita kota powodując owrzodzenie i ostatecznie zabija komórki, które wyściełają ścianę jelita. Objawy to ekstremalna krwawa biegunka, niedożywienie, odwodnienie, anemia (niska liczba czerwonych krwinek), śmierć i jak wspomniano wcześniej leukopenia. Poważny charakter tej choroby jest kolejnym powodem, dla którego zalecane jest leczenie zapobiegawcze w postaci szczepionki.
Leczenie
Jeśli podejrzewasz, że Twój kot ma FIE, musisz natychmiast zabrać go do weterynarza, ponieważ choroba może zabić w ciągu 24 godzin. Leczenie obejmuje agresywne leki przeciwwirusowe, jak również antybiotyki i terapię nawadniającą. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień kotów kliknij tutaj.
Wirus opryszczki kotów (FHV)
FHV jest najczęstszym wirusem atakującym górne drogi oddechowe kotów. Choroba ta jest wysoce zaraźliwa, a zarażone koty często pozostają zakażone w sposób utajony (nie wykazują żadnych objawów), co czyni je dożywotnimi nosicielami wirusa. Na szczęście rzadko zdarza się, aby kot zakażony w sposób utajony przenosił wirusa. Możliwe jest, że stres lub inny problem zdrowotny, który osłabia układ odpornościowy zarażonego kota, może spowodować ponowne pojawienie się wirusa.
Przenoszenie
Choroba może być przenoszona pomiędzy kotami poprzez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi zarażonego kota. Jest to możliwe poprzez wspólne korzystanie z misek z jedzeniem lub legowisk, zajmowanie się kotem przez człowieka, który wcześniej zajmował się zarażonym kotem, oraz bardziej oczywiste rzeczy, takie jak ugryzienie przez zarażonego kota.
Objawy
FHV powszechnie powoduje ostrą infekcję górnych dróg oddechowych. Objawia się to zapaleniem spojówek, kichaniem, gorączką, kaszlem, sennością, ślinotokiem i wyciekiem z nosa. Objawy mogą trwać od kilku dni do kilku tygodni, przy czym kot zwykle pozostaje zakaźny przez około 3 tygodnie. W rzadkich, przewlekłych przypadkach zakażenia FHV możliwe jest wystąpienie u kotów zapalenia skóry wywołanego przez FHV. Powoduje to powstawanie skorupiastych plam, owrzodzeń i strupów wokół głowy, twarzy i czasami kończyn przednich kota.
Leczenie
Najlepszym sposobem leczenia jest profilaktyka w postaci szczepionki. Jest ona wysoce zalecana dla wszystkich kotów w Wielkiej Brytanii. Jeśli jednak podejrzewasz, że Twój kot ma FHV, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza. Weterynarz prawdopodobnie przepisze antybiotyki w celu leczenia ryzyka wtórnego zakażenia bakteryjnego, jak również terapię przeciwwirusową w celu leczenia samego wirusa FHV. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień kotów, kliknij tutaj.
Kaliciwirus kotów (FCV)
FCV jest drugim co do częstości występowania wirusem atakującym górne drogi oddechowe kotów. Choroba ta ma duże zdolności adaptacyjne, co utrudnia jej leczenie. Dzieje się tak dlatego, że wirus może szybko się zmieniać i stawać się odporny na leczenie przeciwwirusowe i/lub system immunologiczny kota. Szczepienia przeciwko FCV nie zawsze zapobiegają chorobie, ale są bardzo zalecane, ponieważ uważa się, że zaszczepione koty, które ulegną zakażeniu będą miały znacznie łagodniejsze objawy niż osobniki nieszczepione. Wysoce zakaźna i odporna forma FCV znana jako Virulent Systemic FCV (VS-FCV) może spowodować zagrażające życiu zakażenie.
Przenoszenie
Tak jak FIE i FHV, FCV może być przenoszony pomiędzy kotami poprzez bezpośredni kontakt z płynami ustrojowymi zakażonego kota. Jest to możliwe poprzez wspólne korzystanie z misek z jedzeniem i posłania, zajmowanie się kotem przez człowieka, który wcześniej zajmował się zarażonym kotem oraz bardziej oczywiste rzeczy, takie jak ugryzienie przez zarażonego kota. Na szczęście dla nas wirus nie może być przeniesiony na ludzi i dotyka tylko koty domowe i gepardy.
Objawy
FCV powszechnie powoduje ostrą infekcję górnych dróg oddechowych. Objawy obejmują wydzielinę z oczu i nosa, jak również gorączkę, owrzodzenia wokół ust, twarzy i pazurów, senność, utratę apetytu i zapalenie płuc. VS-FCV może również powodować zapalenie stawów, kulawiznę, gorączkę i niewydolność wielonarządową.
Leczenie
Niezależnie od tego, czy Twój kot był szczepiony czy nie, jeśli podejrzewasz, że może być zarażony FCV, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza. W zależności od prezentowanych objawów często przepisuje się antybiotyki, immunomodulatory (wspomagające układ odpornościowy kota), kortykosteroidy i terapię nawadniającą. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień kotów, kliknij tutaj.
Wirus białaczki kotów (FLV)
FLV jest częstą przyczyną śmierci kotów domowych, obok starości, wypadków drogowych i niewydolności nerek. Jedną z chorób, które może wywołać FLV jest rodzaj nowotworu zwany białaczką, stąd nazwa Feline Leukaemia Virus. Szczepienia przeciwko FLV są wysoce zalecane dla kotów, które będą mogły przebywać na zewnątrz, ale nie będą rutynowo oferowane kotom przebywającym tylko w pomieszczeniach. Wirus jest przenoszony przez płyny ustrojowe, takie jak krew i kał, ale nie przeżywa długo poza organizmem. Na szczęście dla nas wirus dotyka tylko koty, więc nie ma ryzyka przeniesienia go na Ciebie lub inne Twoje zwierzęta domowe. FLV występuje najczęściej u kotów bezdomnych lub zdziczałych. Koty te, walcząc w nocy, mogą przekazać go naszym pupilom. W domach, w których mieszka wiele kotów, wirus może się łatwo rozprzestrzeniać poprzez bliski kontakt, dzielenie misek z jedzeniem i legowisk. Możliwe jest również, aby kotka-matka przekazała FLV swoim kociętom.
Objawy
Gdy wirus przybiera na sile, może znacznie obniżyć skuteczność układu odpornościowego kota. Otwiera to drogę do wszelkiego rodzaju infekcji i innych chorób, które mogą wykorzystać obniżoną odporność (np. białaczka). Objawy, które mogą wskazywać na zakażenie wirusem FLV to biegunka, gorączka, blade dziąsła, utrata wagi, bezpłodność, żółtaczka, anemia, obrzęk gruczołów oraz zapalenie jamy ustnej i twarzy.
Leczenie
Koty, które są narażone na zakażenie wirusem FLV powinny być przeciwko niemu zaszczepione. Jeśli podejrzewasz, że twój kot został zarażony wirusem FLV (niezależnie od tego, czy jest zaszczepiony czy nie), powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza. Weterynarz może przepisać immunomodulatory, aby wspomóc układ odpornościowy kota, jak również inne leki do leczenia widocznych objawów, takie jak antybiotyki i terapia nawadniająca. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień kotów, kliknij tutaj.
Bordetelloza kotów
Bordetelloza kotów jest wywoływana przez bakterię, a nie przez wirusa. Zakaża ona górne drogi oddechowe i jest często nazywana „kaszlem kenelowym” ze względu na objawy, jakie wywołuje oraz fakt, że najczęściej występuje w gospodarstwach domowych z wieloma zwierzętami lub w hodowlach kotów. Główna różnica polega na tym, że jeśli Twój kot jest zarażony, choroba jest znacznie łatwiejsza do leczenia, ponieważ weterynarz może przepisać antybiotyki. To, wraz z faktem, że bakteria ta nie występuje powszechnie u kotów, jest powodem, dla którego szczepionka nie jest tak bardzo zalecana jak inne.
Choroba ta nie jest rutynowo zalecana do szczepienia w Wielkiej Brytanii, ale szczepionki są dostępne i mogą być potrzebne w przypadku podróży do innych krajów.
Przenoszenie
Bakteria Bordetella może być przenoszona pomiędzy kotami, psami, a nawet ludźmi. Może być obecna w powietrzu poprzez kichanie i kaszel, gdzie jest wdychana, aby zarazić nową ofiarę. Ponieważ bakteria może być przenoszona przez kichanie lub kaszel, bardzo łatwo jest wywołać epidemię Bordetellozy w hodowlach kotów lub gospodarstwach domowych z wieloma kotami.
Objawy
Główne objawy obejmują kaszel i kichanie. Inne, mniej powszechne objawy to gorączka, wydzielina z nosa, zamglone oczy, zapalenie płuc, utrata masy ciała i trudności w oddychaniu.
Leczenie
Dostępna jest szczepionka przeciwko Bordetella dla kotów, ale ponieważ koty nie są powszechnie zarażone tą bakterią, szczepionka nie jest rutynowo podawana. Zakażony kot może poradzić sobie bez leczenia, ponieważ jego układ odpornościowy będzie w stanie zwalczyć infekcję, ale jeśli podejrzewasz, że Twój kot ma Bordetellozę, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza na badanie kontrolne. Weterynarz prawdopodobnie przepisze antybiotyki, które bardzo szybko zwalczą infekcję. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień kotów kliknij tutaj.
Chlamydofiloza kotów
Chlamydofiloza jest wywoływana przez bakterię i infekuje górne drogi oddechowe. Zazwyczaj bakterie kolonizują obszary poza komórkami, takie jak gardło czy płuca, ale bakteria, która wywołuje chlamydofilozę w rzeczywistości przebywa wewnątrz komórek. Niestety istnieje możliwość przeniesienia bakterii przez koty na nas, gdzie może dojść do zapalenia spojówek wywołanego przez Chlamydię (rodzaj infekcji oczu).
Ta choroba nie jest rutynowo zalecana do szczepienia w Wielkiej Brytanii, ale szczepionki są dostępne i mogą być potrzebne w przypadku podróży do innych krajów.
Przenoszenie
Bakteria, która wywołuje chlamydofilozę nie może przetrwać długo poza organizmem, ale możliwe jest przeniesienie bakterii poprzez kontakt z jamą ustną, nosem lub wydzieliną z oczu zakażonego kota, jak również dotykanie zanieczyszczonych mebli itp.
Objawy
Najczęściej bakterie zakażają spojówkę (błonę śluzową otaczającą oko), co powoduje obrzęk i zaczerwienienie wokół oka. Powszechne jest wytwarzanie przez oczy wydzieliny i obfite łzawienie. Inne objawy to trudności w oddychaniu, katar, utrata wagi, utrata apetytu, kaszel i gorączka.
Leczenie
Szczepionka przeciwko chlamydofilozie jest zalecana tylko w hodowlach kotów lub w obszarach, gdzie choroba ta występuje z dużą częstością. Wynika to z faktu, że jest ona łatwa w leczeniu i nie rozprzestrzenia się zbyt łatwo. Jeśli podejrzewasz, że Twój kot ma chlamydofilozę, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza. System immunologiczny kota nie jest w stanie dotrzeć do bakterii, jeśli znajdują się one wewnątrz komórek. Weterynarz przepisze dłuższy kurs antybiotyków, które mają za zadanie przeniknąć do wnętrza komórek i zabić bakterie. Aby uzyskać więcej informacji na temat szczepień kotów kliknij tutaj.
Wścieklizna
Na szczęście Wielka Brytania jest wolna od wścieklizny od 1902 roku, co jest głównym powodem, dla którego szczepionka, która jest dostępna, nie jest rutynowo podawana naszym zwierzętom (ani zalecana przez RSPCA). Jeśli jednak chcesz zabrać swojego kota z lub do Wielkiej Brytanii, musisz zaszczepić go przeciwko wściekliźnie. Wścieklizna jest chorobą wirusową, która powoduje ostrą infekcję mózgu. Najczęściej występuje u psów, ale wszystkie ciepłokrwiste gatunki mogą się nią zarazić.
Nie jest to choroba rutynowo zalecana do szczepienia w Wielkiej Brytanii, ale szczepionki są dostępne i mogą być potrzebne w przypadku podróży do innych krajów.
Przenoszenie
Wirus jest zwykle obecny w komórkach nerwowych i ślinie zakażonego zwierzęcia. Oznacza to, że może być przenoszony przez bliski kontakt, na przykład przez wspólne korzystanie z misek z jedzeniem, wzajemne czesanie się kotów lub ugryzienie lub zjedzenie przez kota zakażonego zwierzęcia.
Objawy
Prawdopodobnie najbardziej klasyczne objawy wścieklizny to pławienie się w ustach i zwiększona agresywność, ale takie rzeczy jak gorączka, senność, drgawki, paraliż, brak koordynacji i niezdolność do przełykania mogą być wskaźnikami wścieklizny.
Leczenie
Jak wspomniano wcześniej, szczepionka przeciwko wściekliźnie jest dostępna, ale ze względu na to, że Wielka Brytania jest wolna od wścieklizny od 1902 roku, nie jest ona podawana rutynowo. Jeśli Twój kot wykazuje którykolwiek z powyższych objawów, powinieneś natychmiast zabrać go do weterynarza, który podda go kwarantannie i zbada jego krew na obecność wirusa wścieklizny. Smutnym faktem jest to, że wścieklizna jest śmiertelna dla kotów, dlatego ważne jest, aby być czujnym, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby i jej powrotowi do Wielkiej Brytanii.