Uludnienie, drenaż i gleby
Z godnym uwagi wyjątkiem żyznej równiny Niziny Kolchidzkiej – starożytnej Kolchidy, gdzie legendarni Argonauci poszukiwali Złotego Runa – Gruzja jest w dużej mierze górzysta, a ponad jedną trzecią jej powierzchni pokrywają lasy lub chaszcze. Krajobraz jest niezwykle zróżnicowany, od subtropikalnych wybrzeży Morza Czarnego po lodowate i śnieżne szczyty Kaukazu. Takie kontrasty są tym bardziej godne uwagi, że kraj ma stosunkowo niewielką powierzchnię.
Trudny teren Gruzji można podzielić na trzy pasma, wszystkie biegnące ze wschodu na zachód.
Na północy leży ściana pasma Wielkiego Kaukazu, składająca się z serii równoległych i poprzecznych pasów górskich wznoszących się na wschód i często oddzielonych głębokimi, dzikimi wąwozami. Spektakularne szczyty w linii grzbietowej obejmują te z Mount Shkhara, który na 16.627 stóp (5.068 metrów) jest najwyższym punktem w Gruzji, oraz Mounts Rustaveli, Tetnuld i Uszba, z których wszystkie są powyżej 15.000 stóp. Stożek wygasłego wulkanu Mkinvari (Kazbek) dominuje w najbardziej na północ wysuniętym paśmie Bokovoy z wysokości 16.512 stóp. Szereg ważnych ostróg rozciąga się w kierunku południowym od centralnego pasma, w tym te z Lomis i Kartli (Kartalinian) pasma pod kątem prostym do ogólnego trendu kaukaskiego. Z pokrytych lodem zboczy tych bezludnych, pięknych wyżyn wypływają liczne strumienie i rzeki.
Południowe stoki Wielkiego Kaukazu łączą się w drugie pasmo, składające się z nizin centralnych, ukształtowanych na wielkiej depresji strukturalnej. Nizinę Kolchidzką, położoną u wybrzeży Morza Czarnego, pokrywa gruba warstwa osadów rzecznych, nagromadzonych przez tysiące lat. Główne rzeki zachodniej Gruzji, Inguri, Rioni i Kodori, spływają z Wielkiego Kaukazu na rozległym obszarze do morza. Nizina Kolchidzka była niegdyś niemal bezustannie stagnującym bagnem. W ramach wielkiego programu rozwoju zbudowano kanały odwadniające i wały wzdłuż rzek oraz wprowadzono plany zalesiania; region ten zyskał pierwszorzędne znaczenie dzięki uprawom roślin subtropikalnych i innych roślin użytkowych.
Na wschodzie nieckę strukturalną przecinają pasma Meskhet i Likh, łączące Wielki i Mały Kaukaz oraz wyznaczające dział wodny między basenami mórz Czarnego i Kaspijskiego. W środkowej Gruzji, pomiędzy miastami Chaszuri i Mtsʿkhetʿa (starożytną stolicą), leży wewnętrzny płaskowyż zwany Równiną Kartli (Kartali). Otoczony od północy, południa, wschodu i zachodu górami i pokryty w większości osadami lessowymi, płaskowyż ten rozciąga się wzdłuż rzeki Kura (Mtkvari) i jej dopływów.
Południowe pasmo terytorium Gruzji wyznaczają pasma i płaskowyże Małego Kaukazu, które wznoszą się ponad wąską, bagnistą równinę przybrzeżną, by osiągnąć wysokość 10.830 stóp na szczycie Didi-Abuli.
W Gruzji występują różnorodne gleby, od szarobrązowych i słonych typu półpustynnego do bogatszych czerwonych ziem i bielic. Sztuczne ulepszenia zwiększają tę różnorodność.