W 1733 roku angielski wynalazca John Kay otrzymał patent na „czółenko kołowe” do krosna ręcznego, które znacznie przyspieszyło tkanie, pozwalając czółenku przenoszącemu wątek przechodzić przez nici osnowy szybciej i na większej szerokości tkaniny. Było ono przeznaczone do szerokiego krosna, co znacznie zmniejszyło nakład pracy, gdyż wymagało tylko jednego operatora na krosno. W tradycyjnym procesie przed wynalazkiem Kaya potrzebny był drugi robotnik, aby złapać czółenko. Kay nazwał ten wynalazek „czółenkiem na kółkach”, ale inni używali nazwy „latające czółenko” (a później „latające czółenko”) z powodu jego ciągłej prędkości, zwłaszcza gdy młody pracownik używał go na wąskim krośnie.
„Czółenko opisywano jako poruszające się z „prędkością, której nie można sobie wyobrazić, tak wielką, że czółenko można zobaczyć tylko jak maleńką chmurkę, która znika w tej samej chwili.”
„W lipcu 1733 r. Kay utworzył spółkę w Colchester, Essex, aby rozpocząć produkcję czółenek muchowych. Nie przewidywano żadnych niepokojów przemysłowych, gdyż było to pierwsze urządzenie ery nowożytnej, które miało znacząco zwiększyć wydajność. Jednak do września 1733 roku tkacze z Colchester, byli tak zaniepokojeni o swój byt, że złożyli petycję do króla, aby powstrzymać wynalazki Kaya.
Latające czółenko miało stworzyć szczególną nierównowagę, podwajając produktywność tkactwa bez zmiany szybkości, z jaką można było prząść nić, zakłócając pracę zarówno przędzarzy, jak i tkaczy” (artykuł w Wikipedii na temat Johna Kaya (latające czółenko), dostęp 12-2018).