Heading

Czy najbardziej rozpoznawalna osobowość amerykańskiego przemysłu drzewnego może przejść na emeryturę?

Nota redaktora: Ten wywiad ukazał się pierwotnie w listopadowym wydaniu Popular Woodworking 2012

Norm Abram po raz pierwszy stanął przed kamerą telewizyjną w 1979 roku jako główny stolarz w programie „This Old House”, w którym wciąż się pojawia. Dekadę później Norm rozpoczął „The New Yankee Workshop” i przez 21 sezonów uczył widzów przyklejonych do ekranu, jak robić meble. Norm nigdy nie pomijał trudnych elementów i choć nie sprawiał, że wyglądały one na łatwe, pokazywał, że są możliwe do wykonania. Jego łagodny uśmiech i uspokajający sposób bycia zachęcił niezliczone rzesze ludzi do zajęcia się obróbką drewna.

Występował w wielu innych programach, jak również w niezliczonych czasopismach, włączając w to dwa artykuły w sierpniowym wydaniu Popular Woodworking Magazine (#149) z 2005 roku. Być może „The New Yankee Workshop” już się skończył, ale Norm nie jest na emeryturze. Właśnie kupił nowy, stary dom, który remontuje, i rozważa pomysły na nowy warsztat, żeby móc dalej budować i budować.

W ostatniej rozmowie Norm mówił o telewizji, Internecie, obróbce drewna i bezpieczeństwie.

Twój program „The New Yankee Workshop” wprowadził niezliczoną ilość ludzi do rzemiosła. Jaka jest najlepsza rzecz, której ludzie mogą się nauczyć oglądając program telewizyjny o obróbce drewna? A także, jakie są ograniczenia telewizji? Innymi słowy, czego ludzie nie mogą się nauczyć oglądając „New Yankee.”

W programie telewizyjnym, dotknęliśmy każdego kroku w procesie tworzenia mebla. Ze względu na ograniczenia czasowe nie mogliśmy pokazać każdego ustawienia – na przykład, za każdym razem, gdy ustawialiśmy przykładnicę na pile stołowej. A jeśli do wykonania były na przykład cztery nogi stołu, pokazywaliśmy tylko jak wykonać jedną z nich. Chodziło o to, żeby dać stolarzowi inspirację do spróbowania zbudowania mebla.

Czasami ludzie, którzy zamawiali plany z odcinka, pisali, że ich zdaniem listy cięć powinny mieć dokładne wymiary dla każdego kawałka drewna. Mówiłem im, że dla wielu kawałków listy cięć zawierają tylko przybliżone wymiary, które mają być użyte jako przewodnik. Częścią robienia mebli jest przycinanie i dopasowywanie kawałków w miarę pracy nad nimi. Jest to proces krok po kroku.

Dla wszystkich pewności siebie i inspiracji, które daliśmy widzom – i myślę, że wideo jest w tym lepsze niż książka czy magazyn – są pewne rzeczy, których telewizja nie może zrobić. Nie nauczy cię, jak to jest mieć narzędzie w ręku lub jak wygląda słoje drewna. Nie pokaże ci, jak to jest wycisnąć odpowiednią ilość kleju z ciasnego połączenia na wpust i wypust. Jedynym sposobem na naukę jest praca ręczna. Musisz wyjść do sklepu i pracować z drewnem, nauczyć się, jak działają narzędzia.

Obejrzyj więc film, aby się zainspirować, a następnie wyjdź i wykorzystaj tę inspirację do pracy.

Jaki jest urok obróbki drewna w erze Internetu? Wydaje się, że w dzisiejszych czasach zawsze skupiamy się na najnowszym gadżecie elektronicznym lub technologii. Jak starodawne rzemiosło, jakim jest obróbka drewna, może konkurować z innymi zajęciami, które walczą o czas ludzi?

Obróbka drewna nabrała prawdziwego rozpędu dzięki Internetowi, co jest dobre, ale problem polega na tym, że Internet jest medium dwuwymiarowym, a obróbka drewna jest zajęciem trójwymiarowym.

Niebezpieczeństwo pojawi się, jeśli ludzie zaczną polegać na Internecie jako prawdziwej społeczności zajmującej się obróbką drewna. Jeśli się nad tym zastanowić – a wiem, że jest to z pewnością prawda dla mnie – istnieje ogromna korzyść z przebywania z innymi stolarzami i rozmawiania z nimi. Niezależnie od tego, w co niektórzy ludzie chcą wierzyć, nie można uzyskać prawdziwej społeczności za pomocą Twittera.

I niestety, istnieje wiele złych informacji online; niektóre z nich są naprawdę przerażające. Prawdopodobnie nie jest to celowe, ale widziałem treści, które stwarzają iluzję, że można robić wszystko, co się chce i uciec od tego.

Podobnie jak w telewizji, najlepsze treści online dotyczące obróbki drewna skłaniają ludzi do spróbowania czegoś, pobrudzenia sobie rąk.

Ale, wiesz, myślę, że to, co się stanie, to fakt, że ludzie zwrócą się do obróbki drewna jako sposobu na ucieczkę od Internetu. Ludzie, którzy spędzają swoje dni pracy przed komputerem będą schodzić do swoich sklepów, aby uciec od wirtualnego świata do czegoś bardziej realnego.

Co dalej z obróbką drewna? Jakieś nowe narzędzia lub materiały, które ostatnio wpadły ci w oko?

Wykończenia i kleje stały się lepsze w ostatnich latach. Są łatwiejsze w użyciu, szybciej się je czyści i – co jest ich główną zaletą – są bardziej przyjazne dla środowiska, nie tylko dla ludzi, którzy ich używają, ale także dla naszej planety.

Urządzenia do zbierania kurzu w narzędziach ręcznych bardzo się poprawiły od czasu ich pojawienia się na rynku. Większość z nich działa teraz naprawdę dobrze.

Jednym z elektronarzędzi, które naprawdę lubię, jest ręczne narzędzie, które wycina otwory pod czopy pływające. Wszyscy dość szybko zorientowaliśmy się, że standardowa stolarka jest dobra do rejestrowania elementów, ale nie nadaje się do zastosowań konstrukcyjnych.

Rozmawiałem ostatnio z profesjonalnym stolarzem o narzędziu do pływających czopów i on powiedział: „Ale to kosztuje około 800 dolarów”. Odpowiedziałem mu, że to narzędzie zwróci się już po jednej pracy, tylko z powodu zaoszczędzonego czasu.

Wspominałeś, że jednym z twoich zainteresowań na pół-emeryturze jest rozwijanie własnego stylu mebli. Powiedział Pan, na przykład, że krzesło Sama Maloofa jest natychmiast rozpoznawalne. Jakieś cechy stylu Norma Abrama, o których może nam Pan powiedzieć?

Jeszcze nie jestem pewien. Nie będzie to styl współczesny – to po prostu nie w moim stylu. Myślę, że będzie to adaptacja mebli z epoki, na wzór tego, co Thomas Moser zrobił z meblami Shaker. Głównie będą one bardzo funkcjonalne.

Mam też kilka pomysłów na meble zewnętrzne. Zbudowałem krzesło Adirondack dla „New Yankee”, które miało znacznie inny kąt siedzenia niż tradycyjne. Najlepsze w nim było to, że można było łatwo stanąć i wstać z krzesła, gdy już się siedziało, co jest naprawdę trudne do zrobienia w tradycyjnym projekcie.

Może nie będzie stylu sygnowanego przez Norma Abrama, ale jest to coś, z czym nie mogę się doczekać, aby się pobawić.

Co najbardziej podziwiasz w twórcach mebli z epoki i odwrotnie, co najbardziej podziwiasz w swoich współczesnych?

Dla mnie, jedną z najlepszych części „New Yankee” było to, że mogłem podróżować i patrzeć na niektóre z najlepszych mebli w kraju. I tak jak wiele mebli widziałem, wciąż jestem zdumiony jakością pracy, która została wykonana ręcznie. Intarsje i inkrustacje… po prostu zdumiewające.

Wracając na chwilę do stylów meblowych: Naprawdę podziwiam, że tak wielu twórców mebli z epoki nigdy nie podpisywało swoich prac, a mimo to były one na tyle charakterystyczne, że eksperci potrafią zidentyfikować anonimowych twórców mebli po sposobie wycięcia jaskółczego ogona lub po łuku kulistej stopy. Oczywiście, eksperci są również coraz regionalnych wskazówek przez wtórnego drewna stosowane lub przez styl regionu geograficznego.

Moja żona, Elise (który jest wybitny garncarz), i idę do wielu pokazów mebli, które mają wiele współczesnych kawałków. Doceniam niektóre z rzemiosła, ale wiele mebli studyjnych lub artystycznych rozciąga granice mojej definicji tego, czym są meble. Dla mnie muszą one przede wszystkim spełniać swoją funkcję. Musisz być w stanie faktycznie używać krzesła do siedzenia, na przykład.

Zawsze podkreślałeś bezpieczeństwo w „New Yankee”, zwłaszcza okulary ochronne. Jak myślisz, co jest największym powodem, dla którego stolarze ulegają wypadkom?

Praca w drewnie wymaga prawdziwej koncentracji. Rozproszenie uwagi jest największym wrogiem. Stracisz koncentrację, a staniesz się ranny. Jeśli musisz mieć telewizor w warsztacie, wyłącz go, gdy wykonujesz cięcie, zwłaszcza jeśli jest to narzędzie elektryczne.

Jak o „New Yankee Workshop” powtórki lub filmy wideo?

Przełóż to na pauzę. Poważnie, istnieją inne czynniki, które sprawiają, że łatwiej jest się rozproszyć. To chyba rozumie się samo przez się, ale jeśli masz kieliszek wina lub drinka z kolacją, nie wychodź ze sklepu na noc.

Jedną z rzeczy, które robię, aby się skupić, jest mówienie do siebie w sklepie przez cały czas. Mówię sobie, jakie będą następne kroki, ponieważ będą one miały wpływ na to, co robię w danej chwili. Wtedy mogę się skupić na procesie, technice i bezpieczeństwie.

Jeśli jesteś zmęczony, będziesz się rozpraszał. To samo, jeśli się spieszysz; twój umysł będzie skupiał się na ukończeniu czegoś, zamiast koncentrować się na tym, co robisz w tej chwili. Nauczyłem się, że najlepszą rzeczą, jaką mogę zrobić, to odejść, jeśli jestem zmęczony lub jeśli mój umysł dryfuje, i przyjść wcześnie następnego dnia.

Inną rzeczą, która prowadzi do urazów, jest próba wykonania niewłaściwego narzędzia do właściwej pracy.

To nie jest obróbka drewna, ale dotyczy narzędzia tnącego: Ostatnio przygotowywałem się do otwarcia kilku „małych szyjek” (słodkie małże z Nowej Anglii, zwykle jedzone na surowo) i nie mogłem znaleźć noża do małży, więc chwyciłem zwykły nóż kuchenny. To było niewłaściwe narzędzie do tej pracy, i pomyślałem sobie: „To jest po prostu zły pomysł”. Na szczęście nie było szwów. Na szczęście obyło się bez szwów.

Na koniec, upewnij się, że narzędzie, którego używasz jest ostre. Brzmi to jak banał, ale warto to powtórzyć: Tępe narzędzie jest bardziej niebezpieczne niż ostre. Dzieje się tak dlatego, że cięcie tępym narzędziem wymaga więcej wysiłku, a kiedy tępy nóż ześlizgnie się z kawałka twardego drewna, może trafić prosto w Twoją miękką rękę, ramię lub nogę.

Jakieś pomysły na to, co było najpopularniejszym projektem „New Yankee”?

Wygodne, funkcjonalne krzesło Adirondack było bardzo, bardzo popularne. I za każdym razem, gdy robiliśmy meble sklepowe – mam na myśli coś takiego jak domek narzędziowy lub stół do frezarki – to było dla widzów strzałem w dziesiątkę.

Myślę, że jest ku temu kilka powodów: Po pierwsze, meble sklepowe są przystępne, a nie skomplikowane. Po drugie, są bardziej wyrozumiałe, ponieważ nie są tak, jakby miały być wystawione w Twoim salonie. I po trzecie, meble sklepowe są środkiem do celu. Kiedy już je zbudujesz, pomogą ci przejść do bardziej wyrafinowanych projektów.

Po tylu latach spędzonych w warsztacie, czego masz nadzieję nauczyć się w przyszłości? (A może są jakieś umiejętności obróbki drewna, które chciałbyś jeszcze opanować?)

Nigdy nie spędziliśmy w „New Yankee” dużo czasu na rozmowach o wykańczaniu. To jest coś, czym chciałbym się pobawić. Poliuretany wipe-on są świetnymi produktami, ale jest tam tak wiele innych wykończeń.

Chciałbym dowiedzieć się więcej o glazurowaniu i budowaniu wykończeń: nakładaniu warstw i szelaku.

Snycerstwo to zupełnie inny zestaw umiejętności, w którym chciałbym być dobry.

Jaka jest najlepsza wskazówka, jakiej kiedykolwiek nauczyłeś się od kolegi stolarza?

Jedną z najbardziej niesamowitych technik, jakich się nauczyłem, było gięcie parą od Mike’a Dunbara (producenta krzeseł Windsor w Hampton, N.H.). Zbudował on skrzynię parową z rury PCV i wytwarza parę używając palnika propanowego do podgrzewania wody w 5-galonowej puszce. Kiedy parowane drewno wychodzi z rury, można je wyginać w bardzo ciasne łuki.

Wyobraź sobie, że młody dzieciak przychodzi do ciebie i mówi: „Chcę być stolarzem. Jaka jest pierwsza rzecz, którą powinienem zrobić?”

Często zadają mi to pytanie. I nie chodzi tylko o dzieci. Ludzie mówią mi, że nie mieli wpływu od ojca lub dziadka, lub jeśli mówią: „Żałuję, że nie zwracałem uwagi na mojego ojca lub dziadka, kiedy chcieli mnie czegoś nauczyć. Nie chcę, aby moje dzieci popełniły ten sam błąd.”

To naprawdę wstyd, że tak mało szkół średnich, nawet zawodowych, nie ma już programów sklepowych. Jak już wspomniałem, tylko tyle można się nauczyć z magazynów, Internetu i telewizji. Trzeba włożyć w to swoje ręce.

Zachęcam ludzi do znalezienia lokalnej grupy lub klubu stolarskiego. Niektóre sklepy z artykułami do obróbki drewna organizują zajęcia, na których można się nauczyć praktycznej pracy. W Twojej okolicy może być też szkoła stolarska. Musisz znaleźć ludzi, z którymi możesz się połączyć.

I istnieje zaskakująca liczba grup woodturnerów, którzy zawsze szukają nowej krwi. To może być dobry sposób na rozruszanie dzieciaków. Mówię też ludziom, że muszą być cierpliwi; te umiejętności nie przychodzą szybko. Zbyt wiele dzieciaków nie chce zaczynać od pierwszego kroku. Nie bez powodu jest to znane jako skill-building.

Więc, Norm, możesz nam powiedzieć, co zamierzasz zbudować w następnej kolejności?

Sklep. Wciąż mam dostęp do budynku „The New Yankee Workshop”, ale to nie będzie trwało wiecznie. Elise i ja kupiliśmy niedawno stary dom w pobliżu oceanu i nie ma tam żadnego sklepu. I może was to zaskoczy, ale nie zamierzam budować budynku z drewnianych ram. Zamierzam zbudować ściany z ICF-ów (izolacyjnych form betonowych), a dach z SIP-ów (strukturalnych paneli izolowanych), ponieważ są one tak energooszczędne.

A potem chcę zbudować żaglówkę – Herreshoff sloop. Prawdopodobnie pójdę do szkoły szkutniczej, aby najpierw nauczyć się pewnych umiejętności. W Nowej Anglii jest ich całkiem sporo.

Wideo: W 2007 roku Norm Abram został przesłuchany przez Popular Woodworking Magazine senior editor (wtedy redaktor i wydawca) Steve Shanesy.
Blog: Przeczytaj ten wpis na blogu na temat decyzji Norma o zaprzestaniu produkcji „The New Yankee Workshop.”

Znajdują się tutaj niektóre materiały i narzędzia, które uważamy za niezbędne w naszej codziennej pracy wokół sklepu. Możemy otrzymać prowizję od sprzedaży poleconej przez nasze linki; jednakże starannie wybraliśmy te produkty ze względu na ich użyteczność i jakość.

• 

  Klej do formowania Titebond

  

• 

  & Fixture Bar

  

•